Laurent Arnal

De gré ou de force

Frankrijk 1998. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Julien Boisselier, Philippe Duclos, Laurent Arnal, Marie Desgranges en Philippe Faure.

Les cinq dernières minutes : Fin de bail

Frankrijk 1994. Mysterie van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

In een steeds meer in verval rakend appartementsgebouw in een Parijse buurt gaan de bewoners vastberaden in de clinch tegen snode projectontwikkelaars, die hen willen verdrijven. Er vallen zelfs doden. Le commissaire Massard (Santini) moet een eind maken dan dit onkieze gedoe, een delicate opdracht. Leuk om Arnoul eens terug te zien, inmiddels 64, in de jaren 1950 bekend door haar provocerende meisjesrollen, waarin ze tot veel bereid was, hier als Florence, een flatbewoonster die de strijd aanbindt tegen de gewetenloze zakkenvullers. Het scenario is van Colette Djidou en regisseur Kahn. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering nummer 67 van totaal 82. Mono.

Les 5 dernières minutes: Fin de bail

Frankrijk 1993. Misdaad van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

De bewoners van een oud vervallen gebouw in Parijs worden bedreigd door twee ongure types. Zij handelen in opdracht van een projectontwikkelaar die iedereen uit het huis wil verdrijven om het vervolgens met de grond gelijk te maken. Enkele dagen later wordt een Poolse vrouw dood aangetroffen op de binnenplaats. Commissaris Santini wordt aangesteld om de zaak te onderzoeken. Alledaagse politiefilm met enkele spannende momenten en onverwachte wendingen. Liefhebbers van het genre zullen echter weinig verrassingen aantreffen. Vlotte actie en goed spel. Kahn en Colette Djidou schreven het scenario dat naast het politiewerk ook nog wat maatschappijkritiek levert. Goed in beeld gebracht door Serge Palatski.

La petite amie d'Antonio

Frankrijk 1992. Romantiek van Manuel Poirier. Met o.a. Hélène Foubert, Florence Giorgetti, Corine Darmon, Guy Pierre Mineur en Laurent Arnal.

Een simpel verhaaltje over eenvoudige Spaanse arbeider Lopez en zijn gecompliceerde vriendin Foubert, die een moedercomplex heeft en het af en toe niet meer zo ziet zitten. Lopez houdt vol en laat zich door het grillige gedrag van Foubert niet van de wijs brengen. Geslaagd portret van multiraciale aspekten in de toch niet zo xenofobe Franse samenleving. Goed gespeelde film, die vaardig geregisseerd is. Het scenario is van regisseur Poirier. De camera werd bemand door Nara Keo Kosal.

Le mouchoir de Joseph

Frankrijk 1988. Misdaad van Jacques Fansten. Met o.a. Piotr Shivak, Isabelle Sadoyan, Catherine Frot, Isabelle Candelier en Coraly Zahoren.

Een voorbeeldig immigrantengezin in Frankrijk vangt een jonge, uit Polen gevluchte en tamelijk eigenwijze neef op die meteen de nodige problemen veroorzaakt. Als een knap meisje uit de buurt dood wordt aangetroffen in de sluis van het kanaal die zich voor het huis van de Poolse familie bevindt, belandt de zoon des huizes verdacht van moord in de gevangenis en valt een verdere verdenking op de vervelende neef. De sfeer van xenofobie is raak weergegeven. Een van de betere tv-films gedraaid naar de roman Chez Krull van Georges Simenon. Scenario van Emmanuelle Bernheim en Jacques Fansten.

Julien Fontanes, magistrat : Mélanie sans adieu

Frankrijk 1988. Misdaad van Daniel Moosmann. Met o.a. Jacques Morel, Myriam Boyer, Pierre Maguelon, Victor Garrivier en Sheila O'Connor.

Een film gebaseerd op de serie Julien Fontanes, magistrat over het drama dat een ogenschijnlijk krankzinnige vrouw meemaakt. Puike verfilming aan de hand van het scenario van specialist Jean Cosmos, zelfs al heeft de ongebruikelijke regisseur Moosman net als vele anderen zijn persoonlijkheid bij de ingang van de studio moeten achterlaten, toen hij voor de televisie ging werken.

Rouge baiser

Frankrijk 1985. Historische film van Véra Belmont. Met o.a. Charlotte Valandrey, Lambert Wilson, Marthe Keller, Günter Lamprecht en Laurent Terzieff.

Toepasselijke titel voor het gekarikaturiseerde stalinisme van rond 1950, in het leven geroepen door een jonge aanhangster van Stalin die door een journalist van Paris Match en een uit Siberië teruggekeerde communistische jood teleurgesteld wordt. Goed en kwaad worden zo zwart-wit voorgesteld dat het grotesk wordt: alle aanhangers van Stalin zijn dom en kwaadwillig terwijl alle anderen buitengewoon aardig zijn. Teveel clichés, somber, simplistisch en boosaardig.