Extraño
'Een film van voorzichtige woorden, van breekbare stilte', zo omschrijft de Argentijnse filmmaker Loza (1971) zelf zijn eerste lange speelfilm, waarvoor hij op het International Film Festival Rotterdam werd bekroond met de VPRO Tiger Award. De jury was onder de indruk van de manier waarop Loza een 'eigen visuele taal ontwikkelt om de uiterlijke en innerlijke wereld te schetsen van een man die een vreemdeling van het leven is geworden'. Axel is een arts van rond de veertig die om niet nader genoemde redenen zijn praktijk heeft opgegeven. Hij woont bij zijn zus en haar kinderen en voert weinig uit. Op een dag ontmoet hij een jongere zwangere vrouw, met wie hij iets mooi lijkt op te bouwen. Maar dan keert hij plots terug naar een oude geliefde. Veel gebeurt er niet in Extraño, maar dankzij het fraaie camerawerk van Willi Benisch en de mooie hoofdrol van Julio Chávez worden we langs moeilijk benoembare maar diep menselijke emoties gevoerd.