Yvonne Clech

Une femme d'honneur : La femme battue

Frankrijk 2000. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Corinne Touzet, Nathalie Cerda, Roger Mirmont, Romaric Perche en Pierre-Marie Escourrou.

Nora

Frankrijk​/​​Duitsland 1998. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Leslie Malton, Julia Maraval, Jacques Perrin en Andreas Elsholz.

Madame Dubois, Hôtel Bellevue

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Micheline Presle, Robert Castel, Yvonne Clech, Dominique Marcas en Frédéric Gorny.

Au plaisir des dames

Frankrijk 1983. Erotiek van Jean-François Davy. Met o.a. Philippe Gasté, Corinne O'Brien, Nanette Corey, Jean Roche en Pierre Danny.

In werkelijkheid is dit de film Q uit 1975 in een nieuwe montage.

Comme une femme

Frankrijk 1979. Drama van Christian Dura. Met o.a. Pascale, Patrick Guillemin, Jean Droze, Philippe Aussant en Judi Bobiak.

Stuntelig gemaakt drama over een transseksueel die in Parijs werk vindt als zangeres in een nachtclub. Als bekend raakt dat zij in feite een hij is of was wordt de nachtclub pas echt populair. Het doet denken aan de komedie VICTOR/VICTORIA maar is helaas serieus bedoeld, en Dura heeft noch de middelen noch het talent om die serieuze bedoelingen ook over te brengen.

Le maestro

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Jean Lefebvre, Sophie Desmarets, Daniel Ceccaldi, Caroline Cartier en Geneviève Grad.

De boulevard-komedie Les vignes du seigneur - over drankzuchtige huwelijkskandidaten die hun mond voorbij praten zodra ze een slok op hebben - wordt geacteerd alsof de acteurs het bovenste schouwburgbalkon willen beschreeuwen en in beeld gebracht als in de begindagen van de televisie.

Q

Frankrijk 1974. Erotiek van Jean-François Davy. Met o.a. Philippe Gasté, Anne Libert, Jean Parédès, Yvonne Clech en Claude Melki.

Een berooide garagehouder richt een mannenbordeel op waar potente jongeheren worden opgeleid ter bevrediging van welgestelde dames. Regisseur Davy, die om den brode soft-porno moest gaan maken, bereikt hiermee de grenzen van cynisme ten aanzien van zijn eigen produkt. De onverhulde minachting voor het genre en het publiek daarvan, resulteert in platvloersheid waaraan geen enkel genoegen valt te beleven, tenzij men het superioriteitsgevoel ten aanzien van de in de film geportretteerden, medespelenden en de zogenaamde doelgroep met de regisseur deelt.

Le rempart des Béguines

Frankrijk 1972. Drama van Guy Casaril. Met o.a. Nicole Courcel, Anicée Alvina, Jean Martin, Venantino Venantini en Ginette Leclerc.

Een meisje dat adolescente is, verzet zich tegen de huwelijksplannen van haar vader, een weduwnaar. Ze gaat diens ruim denkende minnares opzoeken. Er ontstaat een lesbische relatie die van de oudere vrouw vooral tactiek is om de afweer van het meisje dat het huwelijk in de weg staat, te ondermijnen. De inzet en suggestieve dubbelzinnigheid van de hoofdrolspeelsters wegen enigzins op tegen de vlakke scenariobewerking (van de schrijfster zelf) en botte regie van de roman van Fran[KA10]coise Mallet-Joris (die eveneens een verfilmd vervolg kreeg met LA CHAMBRE ROUGE). De andere acteurs passen zich bij de regie aan en zijn dus beneden peil. Achter de camera stond Andreas Winding.

Jo

Frankrijk 1971. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Claude Gensac, Bernard Blier, Michel Galabru en Guy Tréjean.

Een toneelschrijver wordt gechanteerd met het verleden van zijn vrouw en doodt per ongeluk de chanteur. Zijn pogingen om het lijk te lozen worden keer op keer gedwarsboomd. Dit Amerikaanse toneelstuk - eerder verfilmd als The Gazebo - biedt meer verrassingen dan de gemiddelde De Funès-vehikels, maar de slome regie doet daar weer afbreuk aan. Scenario van Claude Magnier naar het stuk van Alec Coppel. Het camerawerk is van Henri Decae.

Le Grand dadais

Duitsland​/​​Frankrijk 1967. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jacques Perrin, Eva Renzi, Danièle Gaubert, Harald Leipnitz en Yves Rénier.

Een student wordt verliefd op een Duits fotomodel, maar tijdens een vakantie in Saint Tropez maken ontmoetingen met haar minnaar en zijn ex-verloofde hem besluiteloos. Zijn keuze voor een vlucht per auto resulteert in een verkeersongeluk, waarna hij de andere chauffeur molesteert en wordt gearresteerd. Het verhaal wordt verteld in flash backs tijdens het, proces wat het resultaat niet boeiender maakt, óók omdat Perrin de verdeeldheid van de hoofdpersoon geen enkel temperament meegeeft, waardoor zijn fatale uitbarsting ongeloofwaardig wordt. Renzi, Gaubert en 'St. Trop' zijn fotogeniek, maar dat wisten we al uit andere films.

Quand passent les faisans

Frankrijk 1965. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Paul Meurisse, Bernard Blier, Jean Lefebvre, Michel Serrault en Claire Maurier.

Kruimeldieven gaan samenwerken met een meesteroplichter die op zijn beurt door een rijke weduwe wordt benadeeld, zodat hij gekwetst zijnde, spoorloos verdwijnt en zijn handlangers voor de gevolgen van hun kraak laat opdraaien. Ook de acteurs in overbekende typeringen en de vlotte regie kunnen het mager en het voorspelbare scenario van Jacques Emmanuel en Albert Simonin niet redden, waardoor ook geslaagde grappen door de inhoud bedorven worden. Camerawerk van Raymond Lemoigne. Ook bekend als QUAND PASSENT LES ESCROCS.

Les Gros bras

Frankrijk 1964. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Darry Cowl, Francis Blanche en Patricia Viterbo.

Een zakkenroller heeft in een vliegtuig de armband van een miljonairsvrouw gestolen en die voor de douane-controle in de tas van een fotomodel verborgen. Zijn latere pogingen om met haar in contact te komen wekken de jaloezie van haar verloofde en ondertussen zoeken politie en verzekeringsexperts ook naar de juwelen, die vals blijken te zijn, omdat de miljonair de echte diamanten aan zijn bijzit heeft gegeven. Het beproefde kluchtstramien geeft aanleiding tot enkele verrassende episodes en er wordt in vlot tempo en met animo in geacteerd.

La vie à l'envers

Frankrijk 1964. Drama van Alain Jessua. Met o.a. Charles Denner, Anna Gaylor, Guy Saint-Jean, Nicole Gueden en Jean Yanne.

Jacques Valin (Denner), een dertiger met een ongecompliceerd privé- en beroepsleven ontdekt een diepe bevrediging in feitelijk en psychisch isolement waarin hij voorwerpen net zo lang observeert totdat hij ze niet meer ziet. Hij vervreemdt van zijn omgeving en verliest het tijdsbesef met een fataal gevolg voor zijn beroep en huwelijk. Een kamer in een psychiatrische inrichting waar hij alleen is met een bandrecorder maakt hem volmaakt gelukkig. De film verplaatst zich in de visie van de hoofdpersoon zonder hem als 'geval' te benoemen of te analyseren. De meditatiemode sindsdien maakt het verhaal minder opmerkelijk dan destijds, maar de suggestiviteit van de beelden en verinnerlijkt en ietwat ironisch spel van Denner houden de aandacht vast. De film bwerd bekroond op het festival van Venetië met een aanmoedigingsprijs voor debutanten. Het scenario is van regisseur Jessua. Het camerawerk is van Jacques Robin. Mono.

Faites sauter la banque

Frankrijk 1964. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Yvonne Clech, Jean-Pierre Marielle, Anne Doat en Jean Valmont.

Een wapenhandelaar merkt tot zijn ontsteltenis dat de bank al zijn geld heeft verkwanseld en hij ontwerpt plannen om door een overval zijn geld terug te krijgen. Maar aangezien dit een Louis-de-Funès-komedie is, wordt het een enorme puinhoop. Deze alleraardigste klucht drijft volledig op wat hij in huis heeft, vooral sublieme woede. Een lawine van grappen en grollen in een luchtige, vrolijke, pretentieloze film.

Coplan prend des risques

Frankrijk​/​​Italië 1963. Thriller van Maurice Labro. Met o.a. Dominique Paturel, Virna Lisi, Jacques Balutin, André Weber en Margo Lion.

Deense spionne weet bij Nationale Defensie model van nieuwe statoreactor te stelen. Geheim agent Coplan - die in het verleden al last van haar heeft gehad - gaat achter haar aan. Economisch bescheiden en ook verder weinig briljante poging om met roman- held van Paul Kenny in te haken op succes van James Bond. Resultaat was serie met wisselende vertolkers van titelrol.

L'étrange Madame X

Frankrijk 1951. Drama van Jean Grémillon. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Maurice Escande, Arlette Thomas en Robert Vattier.

De vrouw van een rijke Parijse uitgever gaat door voor haar eigen dienstmeisje om een grote liefde te beleven met een meubelmaker. Ze bevalt heimelijk van een dochter die doodgaat tijdens de Nieuwjaarsnacht, terwijl de moeder onverstoorbaar doorgaat met het spelen van haar rol. Uiteindelijk verlaat de meubelmaker haar. Grémillon waardig, wordt dit delicate thema hier met gevoel, subtiliteit en fijngevoeligheid behandeld, maar ook met een ontnuchterende ironie. Uitstekend camerawerk van Lewis Page, de geliefde medewerker van Grémillon. Scenario van Marcelle Maurette.