Sophie Sam

Oncle Paul

Frankrijk 2000. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Pascal Légitimus, Georges Du Fresne, Peter King Junior, Yaël Simion en Brigitte Auber.

La corruptrice

Frankrijk 1994. Drama van Bernard Stora. Met o.a. Catherine Heigel, Samuel Labarthe, Laura Morante, Blanchette Brunoy en Brigitte Chamarande.

Dr. Denys Fortier (Labarthe) heeft, in 1950, de praktijk van zijn vader overgenomen in een klein provinciestadje. Hij huurt de diensten in van verpleegster Marcelle Davois (Hiegel), een geestelijke die uit Parijs overkomt. In haar uniform ziet Marcelle eruit als een streng wezen zonder leeftijd of sekse en ze stoot dan ook op de vijandigheid van veel patiënten die Fortiers zachtmoedigheid gewoon zijn. Maar Marcelle maakt zich al spoedig onmisbaar. Ze reorganiseert het dokterskabinet, schept orde in de administratie en zet Fortier aan tot het aankopen van een röntgenapparaat. Dan stelt hij op een dag kanker vast bij Marcelle. Een visueel erg stijlvol doktersdrama met een driestuiversverhaaltje dat erg oubollig overkomt. De acteurs doen hun best om alles geloofwaardig te maken, maar het zwaar op de hand liggende scenario van Stora, naar de roman van Guy des Cars, kan onmogelijk overtuigen. Fraaie fotografie van Romain Winding.

Salade russe

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Gérard Hernandez en Jacques Marin.

Grappige, goed opgebouwde politie-avonturen van Paul Andréota, die hierin is gespecialiseerd, inclusief ontvoeringen en geheime plannen. Het is bijna niet te geloven maar Boissol levert nog best goed werk af in dit pretentieloze komische genre. Evenou zorgt met haar uitdagende schoonheid voor de rest.

Marie Pervenche: Une tigresse dans le moteur

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Christian Barbier en Corinne Touzet.

De vrouwelijke eigenaar van een pakhuis wordt lastig gevallen door inbrekers en helpt een gewapende schurk om zeep. De commissaris maakt er een banaal zelfverdedigingsgeval van, maar Marie heeft zo haar bedenkingen. Wat het scenario en de vertolking betreft één van de degelijkste delen van de serie Marie Pervenche. De film heeft een komische ondertoon, hoewel de humor af en toe aan de zwarte kant is. Zeer goed gespeeld voor een serie die niet uitblinkt door haar originaliteit en haar regie.

La dernière patrouille

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Michel Peyrelon en Patrick Guillemin.

Een politie-inspecteur laat zich overhoop schieten vlak voordat hij met pensioen zou gaan. Vrouwelijke commissaris Evenou besluit wraak te nemen. Ze infiltreet in de onderwereld en wordt geheel onverwacht geholpen door de godfather van het milieu waarin ze verkeert. Ondanks de moord in het begin liijkt de film meer een satirische komedie, aangezien de reeds eerder genoemde peetvader Vincenzini (Peyrelon) nogal karikaturaal neergezet is. De produktie is eé[KA1]n van de aardigste en wellicht beste delen van de serie Marie Pervenche en lijkt haast voor de bioscoop gemaakt te zijn!

Comme la lune

Frankrijk 1977. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Sophie Daumier, Dominique Lavanant, Anna Gaylor en Marco Perrin.

Een man verlaat zijn vrouw en gezin voor een vrouwelijke slager, die hij op zijn beurt verliest aan een vriend van vroeger. Hij trouwt met het vroegere meisje van die vriend, maar zij bedriegt hem met jongere mannen. De bravoure-rol van Marielle als de zelfingenomen seksist met oogkleppen op maakt de anti-held bijna aandoenlijk, omdat hij zich van geen kwaad bewust is. Hij krijgt vitaal tegenspel, vooral van Daumier als de vrouwelijke slager. De rollen tillen de film boven het anekdotische scenario uit zonder er een doeltreffende satire van te maken.

La Cage

Frankrijk 1975. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Lino Ventura, Ingrid Thulin, Dominique Zardi, Jean Turlier en Sophie Sam.

Een man van middelbare leeftijd heeft zijn vrouw bij hun scheiding een woning cadeau gegeven die hij twee jaar later wil terugkopen. Bij zijn bezoek weet ze hem in een kooi in de kelder op te sluiten zodat hij net zo lang naar haar oude verwijten moet luisteren als zij wil. De verfilming van een toneelstuk werkt - door de eenheid van plaats en het ontbreken van actie - op tv waarschijnlijk beter dan in de bioscoop, maar het in de dialoog gespuide oud zeer is te voorspelbaar, waardoor de potentieel spannende botsing tussen tegengestelde acteurstemperamenten vroegtijdig niet meer vonkt. Scenario van de regisseur en Pascal Jardin. Het camerawerk is van Walter Wottitz.

L' Etalon

Frankrijk 1969. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Francis Blanche, Michael Lonsdale, Francis Terzian en Noëlle Leiris.

Werkloze veearts moet eerste hulp verlenen bij zelfmoordkandidate en verneemt zo van de seksuele frustraties bij getrouwde vrouwen. Samen met een aantal goedgebouwde vrijwilligers begint hij een op het ziekenfonds verhaalbare therapie waar vrouwen genezing kunnen halen zonder slecht geweten over overspel. Film laat weinig van die pikante praktijk zien, maar richt zich op de reacties van echtgenoten en moraalprofeten. Zalvend hypocriete rol van Bourvil.