Katie Carr

Dinotopia

Verenigd Koninkrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigde Staten 2002. Fantasy van Marco Brambilla. Met o.a. Katie Carr, Jim Carter, Alice Krige, Tyron Leitso en Wentworth Miller.

A Rather English Marriage

Verenigd Koninkrijk 1998. Komedie van Paul Seed. Met o.a. Albert Finney, Tom Courtenay, Joanna Lumley, John Light en Joanna Scanlan.

Aandoenlijk drama over twee mannen op leeftijd die, tegelijkertijd weduwnaar geworden, besluiten samen te gaan wonen. Probleem is dat ze nogal verschillend zijn. Beide hoofdrolspelers werden genomineerd voor de Britse BAFTA, die van Courtenay werd verzilverd. Lumley kennen we natuurlijk als Patsy uit de televisieserie Absolutely fabulous.

The Perfect Blue

Verenigd Koninkrijk 1997. Romantiek van Kieron J. Walsh. Met o.a. Philip Glenister, Inday Ba, Ruth Gemmell, Lennie James en Yvonne Brewster.

Aandoenlijk drama over twee mannen op leeftijd die, tegelijkertijd weduwnaar geworden, besluiten samen te gaan wonen. Probleem is dat ze nogal verschillend zijn. Beide hoofdrolspelers werden genomineerd voor de Britse BAFTA, die van Courtenay werd verzilverd. Lumley kennen we natuurlijk als Patsy uit de televisieserie Absolutely fabulous.

Mrs. Dalloway

Verenigd Koninkrijk​/​​Nederland​/​​Verenigde Staten 1997. Drama van Marleen Gorris. Met o.a. Vanessa Redgrave, Natascha McElhone, Rupert Graves, Michael Kitchen en Alan Cox.

Na het binnenhalen van de Oscar werd regisseuse Marleen 'Antonia' Gorris uitbundig het hof gemaakt door Hollywood. 'Je wordt ineens zichtbaar, je staat op de kaart, in elk geval in Amerika,' concludeerde ze. Eerste resultaat daarvan is de verdienstelijke Virginia Woolf-verfilming Mrs. Dalloway, een ingenieus vertelde film met twee naadloos vervlochten verhaallijnen. Centraal staat zomaar een dag uit het leven van Mrs. Dalloway, een dame uit de Britse upperclass die (middels de hier probaat werkende kunstgreep van de voice-over) mijmert over haar leven. Even belangrijk is de ziektegeschiedenis van de suïcidale oud-soldaat Septimus Warren (Rupert Graves) die in WO I een trauma heeft opgelopen. Scenariste Eileen Atkins laat duidelijk uitkomen dat Virginia Woolf zich meer verwant voelde aan Septimus dan aan de - vaak irritante, maar door Redgrave fraai en eigenzinnig gespeelde - titelfiguur die tenslotte kiest voor een leven van zelfbedrog. Fraaie muziek (uit onder andere La Traviata) onderstreept de opstandige melancholie van pracht acteur Rupert Graves, als altijd op z´n best in uitpuntige, aparte rollen.