Luiz Carlos Barreto

Bossa Nova

Verenigde Staten​/​​Brazilië​/​​Duitsland 2000. Romantiek van Bruno Barreto. Met o.a. Amy Irving, Alexandre Borges, Débora Bloch, Drica Moraes en Giovanna Antonelli.

Bela Donna

Verenigde Staten​/​​Brazilië 1998. Romantisch drama van Fábio Barreto. Met o.a. Natasha Henstridge, Eduardo Moscovis, Andrew McCarthy, Odilon Wagner en Sophie Ward.

In de tweede helft van de jaren 1930 gaat een Britse ingenieur, Frank, met zijn oogverblindende vrouw Donna naar Brazilië vanwege het opkomende fascisme in Europa. Terwijl Frank naar olie boort, verveelt Donna zich totdat ze de knappe visser Nô ontmoet en een affaire begint die ze nauwelijks geheim houden. Als Frank er lucht van krijgt, engageert hij een potige jongen, die Nô eens flink de stuipen op het lijf moet jagen.

O que é isso, companheiro?

Brazilië​/​​Verenigde Staten 1997. Biografie van Bruno Barreto. Met o.a. Alan Arkin, Pedro Cardoso, Fernanda Torres, Luiz Fernando Guimarães en Cláudia Abreu.

In 1969 vocht de Braziliaanse journalist Fernando Gabeira als lid van de militante verzetsgroep MR-8 tegen het militaire regime in zijn land. Als pressiemiddel ontvoerde de groep onder andere de Amerikaanse ambassadeur Charles Burke Elbrick. Tien jaar later schreef Gabeira het boek `O que é isso, companheiro?´ (What´s up, comrade?) waarop regisseur Baretto zijn film losjes baseerde. Baretto wilde geen 'zwart-wit' film maken die 'de wereld indeelt in goed en slecht, slachtoffer en dader', maar een film over 'de angst, hoop en spanning van mensen in een bepaalde periode'. Ook de folteraars kunnen rekenen op zijn inlevingsvermogen wat niet overal in Brazilië met gejuich werd ontvangen. Vera Magalhaes, de enige vrouwelijke kidnapper, klaagde dat het verzet is afgeschilderd als `stommelingen, bijna barbaren, terwijl de folteraar is vermenselijkt´. Gabeira zelf wilde geen invloed op het scenario maar vond het achteraf een waardige afspiegeling van de gebeurtenissen. Tegenwoordig is hij parlementariër voor de Groene partij in thuisland Brazilië.

El juego del cuatrillo

Brazilië 1995. Romantiek van Fábio Barreto. Met o.a. Glória Pires, Patricia Pillar, Alexandre Paternost, Bruno Campos en Gianfrancesco Guarnieri.

Angelo (Paternost) laat, naar het aloude erfrecht, het familiebezit over aan zijn broer en wordt zelf pachter. Binnen de kortste tijd weet hij zich op te werken tot landeigenaar. Hij schrijft leningen uit tegen woekerintresten. Zijn vrouw Teresa (Pillar) is het beu dat haar echtgenoot steeds uithuizig is en laat een oogje vallen op Massimo (Campos), haar nieuwe - gehuwde - buurman. Angelo en Massimo worden zakenpartners en beide gezinnen komen onder een dak te wonen. De liefde van Teresa en Massimo kan hier niet lang geheim blijven. Uiteindelijk blijft er hen niets anders over dan stiekem te verdwijnen. Ondanks de tegenstand van de kerk blijven Angelo en Pierina (Pires), Massimo's echtgenote, onder hetzelfde dak wonen. De film speelt zich af in de zuidelijke staat Rio Grande do Sul rond 1925, een tijd toen ontrouw nog met de dood bestraft werd. De cuatrillo uit de titel is de naam van een in Zuid- Amerika populair kaartspel waarbij men zijn partner moet bedriegen om te kunnen winnen. De film komt traag op gang, maar halfweg heeft Barreto zijn publiek in de ban en ontstaat er een evenwicht tussen de acteurs en de historische decors. Leopoldo Serran en António Calmon baseerden hun scenario op de roman van José Clemente Pozenato. Prachtige locatiefotografie van Felix Monti.

Vidas secas

Brazilië 1963. Drama van Nelson Pereira dos Santos. Met o.a. Átila Iório, Maria Ribeiro, Orlando Macedo en Jofre Soares.

De tragedie van een familie die door hetzelfde lot getroffen wordt als alle bewoners van de streek in het noordoosten van Brazili[KA3]e: ze moeten emigreren om te ontsnappen aan de langdurige droogte en een nieuw bestaan zien te vinden. Een film die wordt vergeleken THE GRAPES OF WRATH (1940) van John Ford naar de gelijknamige roman van John Steinbeck met zijn eigen plaats in de geschiedenis van de Braziliaanse cinema naar het boek van Graciliano Ramos. Het scenario is van regisseur Pereira dos Santos, die Cannes werd gelauwerd met een gedeelde prijs (LES PARAPLUIES DE CHERBOURG van Jacques Demy). De film werd meerdere malen voor een korte tijd verboden door de verschillende militaire regimes, die elkaar in Brazilië omver wierpen. Het camerawerk is van Luiz Carlos Barreto en José Rosa. Mono.