Florence Cayrol: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Brigade mondaine: la secte de Marrakech

1979 | Avonturenfilm, Misdaad, Erotiek

Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Eddy Matalon. Met o.a. Patrice Valota, Jacques Bouanich, Carole Chauvet, Christian Marquand en Robert Hoffmann.

Meisje ontvlucht het ouderlijk gezag in een religieuze sekte waarvan de volgelingen gedwongen worden om zich 'voor God' te prostitueren en ongehoorzaamheid wordt afgestraft met martelingen en uiteindelijk een rituele executie. De neef van het meisje die inspecteur van de zedenpolitie is, volgt haar spoor naar Marokko en weet haar nog net op tijd te redden. Deel 2 uit een serie naar flut-romans van Gerard de Villiers is weer hypocriet en lamlendig geacteerd en een gefilmd mengsel van seks, sadismie en quasi- moralisme.

Brigade mondaine

1978 | Misdaad, Erotiek

Frankrijk 1978. Misdaad van Jacques Scandelari. Met o.a. Patrice Valota, Odile Michel, Florence Cayrol, Patrick Olivier en Jacques Berthier.

Het lijk van een jong meisje wordt gevonden met een overdosis aan een seksueel stimulerend en wilsverzwakkend middel. Een inspecteur van de zedenpolitie komt op het spoor van een liederlijke graaf, maar krijgt pressie van bovenaf om het onderzoek te stoppen vanwege diens regeringsverleden. De politie doet toch een inval tijdens een grote orgie op een kasteel. De fluttige serie-roman van Gérard de Villiers werd zo mogelijk een nog slechtere film zonder enige spanning, waarbij de regisseur zich zichtbaar alleen interesseerde voor sadistisch rituele orgiescènes die een barokke vormgeving kregen. De constante disco-muziek is een aanslag op het uithoudingsvermogen.

Les Onze mille verges

1975 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1975. Komedie van Eric Lipmann. Met o.a. Yves-Marie Maurin, Florence Cayrol, Nathalie Zeiger, Jenny Arasse en Marion Game.

Een jonge bankemployé heeft een preutse verloofde en droomt weg in een identificatie met een oom, die eind vorige eeuw de passie voor zijn geliefde wilde bewijzen door twintig keer achter elkaar de liefde te bedrijven en na het falen daarvan werd gemarteld. Bij zijn terugkeer in de realiteit lukt het hem de reserve van zijn vriendin te doorbreken. Deze befaamde libertijnse roman van Apollinaire is een cultureel alibi voor deze sjieke soft-porno in de gebruikelijke reclamefoto-esthetiek. Literaire teksten en modieuze beelden maken elkaar wezenloos, waardoor Maurin - een broer van Patrick Dewaere - niks van zijn rol kan maken. De muziek van Colombier is een betere film waard.