Jean-Pierre Moulin

Jean-Pierre Moulin: cast.
Er zijn 21 films gevonden.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1998	Maigret et l'inspecteur Cadavre
1997	Le Juste : Sonate pour Juliette
1995	Le juste : Un homme debout
1995	Le juste : Les enfants de l'amour
1995	Le dernier voyage
1991	A la vitesse d'un cheval au galop
1990	Tumultes
1989	Une folie
1989	Désiré
1984	La garce
1982	La Côte d'amour
1980	Le fou de mai
1980	Bobo la tête
1979	La Chambre verte
1979	Cinq % de risque
1976	Qu'est que tu veux Julie?
1974	On n'est pas sérieux quand on a dix-sept ans
1972	Les Gants blancs du Diable
1968	L'astragale
1967	Lamiel
1965	Le Dimanche de la vie

Maigret et l'inspecteur Cadavre
Pierre Joassin, 1998

Le Juste : Sonate pour Juliette
Franck Apprédéris, 1997

Le juste : Un homme debout
Franck Apprédéris, 1995

Le juste : Les enfants de l'amour
Franck Apprédéris, 1995

Le dernier voyage
Bruno Gentillon, 1995

Une folie
Jean-Loup Hubert, 1989

Désiré
Alain Dhenaut, 1989

La Côte d'amour
Charlotte Dubreuil, 1982

Le fou de mai
Philippe Defrance, 1980

Bobo la tête
Gilles Katz, 1980

Qu'est que tu veux Julie?
Charlotte Dubreuil, 1976

On n'est pas sérieux quand on a dix-sept ans
Adam Pianko, 1974

Maigret et l'inspecteur Cadavre

1998 | Misdaad

Frankrijk/België 1998. Misdaad van Pierre Joassin. Met o.a. Bruno Cremer, Nade Dieu, Jacques Boudet, Jean-Pierre Moulin en Philippe Bas.

In België krijgt Maigret te maken met een delicate kwestie. De zwager van de kabinetchef wordt ervan verdacht betrokken te zijn geweest bij een moord. Maigret gaat omzichtig te werk, maar stuit al snel op een probleem. Elke keer als hij een spoor gevonden heeft, wordt hij gedwarsboomd door een privé-detective met de bijnaam 'inspecteur Cadavre'

Le Juste : Sonate pour Juliette

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Margot Abascal, Jean Franval, Tania Sourseva en Jean-Pierre Moulin.

Le juste : Un homme debout

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Amélie Pick, Jean-Pierre Moulin, Tania Sourseva en Marc Chapiteau.

Na een ernstige professionele blunder die hij niet kan verwerken verlaat Inspecteur Brasseur het politiekorps en trekt zich terug in een Franciscanerklooster. Drie jaar later wordt hij priester gewijd. Sindsdien woont en werkt hij in Marseille, waar hij zich hoofdzakelijk bekommert om de kansarme jongeren. Wanneer zijn werk eindelijk vruchten begint af te werpen duikt een ex- gedetineerde op. Deze onthult voor de jongeren het verleden van Brasseur, met als gevolg dat deze zich van de priester afwenden. Eerste aflevering van een reeks met priester-detective Simon, verpersoonlijkt door Brasseur. Ondanks de poging om sociale kritiek in het verhaal te verwerken blijft het allemaal toch maar aan de oppervlakte. Erg origineel is het scenario van Tito Topin en Sylvie Simon al evenmin. Yves Dahan blikte het in. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Le juste : Les enfants de l'amour

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Amélie Pick, Jean-Pierre Moulin, Tania Sourseva en Hafid Fedaouche.

Er is weer heel wat werk aan de winkel in dit tweede avontuur van [KL]Le juste[KLE] Simon, ex-politieman u priester in Marseille. Hij ontfermt zich over een dakloze knaap die op heterdaad betrapt werd toen hij enkele doosjes sardienen stal voor zijn zieke moeder. Dan moet hij bemiddelen tussen een Franse jongeman en de Marokkaanse familie van het meisje waarop hij verliefd is en bovendien helpt hij nog de zevenentwintigjarige Camille (Pick) die op zoek is naar haar moeder door wie ze als kind in de steek gelaten werd. Je zou voor heel wat minder reeds een stapeltje zakdoeken natwenen. Hoe Brasseur ook zijn best doet hij kan niet optornen tegen het suikerzoete scenario van Sylvie Simon. Yves Dahan stond achter de camera. Nicam Stereo.

Le dernier voyage

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Bruno Gentillon. Met o.a. Annie Girardot, Tara Römer, Jean-Pierre Moulin, Lysiane Meis en André Thorent.

De 25-jarige Martial (R[KA3]omer), zoon van een binnenschipper, wacht een succesvolle bokscarri[KA2]ere. Wanneer zijn vader Jacques (Moulin) onverwacht sterft, besluit Martial om zijn moeder Yvonne (Girardot) te vergezellen op haar laatste tocht met hun binnenschip naar Antwerpen. Girardot is schitterend en bijzonder geloofwaardig als de schippersvrouw. Mooi portret van het harde leven van de binnenvaart. De dialogen zijn van Francis Rick. Het scenario is van regisseur Gentillon en Francis Ryck naar een verhaal van Michèle Culnart en Hipollyte Boissel. Het camerawerk is van Houshang Baharlou en is heel sfeervol. 16/9. Nicam Stereo.

A la vitesse d'un cheval au galop

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Fabien Onteniente. Met o.a. Yves Alfonso, Alain Beigel, Renée Dennsy, Neige Dolsky en Maggy Dussauchoy.

Een groepje bejaarden uit het bejaardentehuis 'Les Eglantines' maken hun jaarlijkse uitstapje per bus. Als zij onderweg pauzeren, gaat een van hen, een voormalige vrachtwagenchauffeur een ritje maken met de bus en laat de rest achter langs de kant van de weg. Als het donker wordt en hij is nog steeds niet terug, moeten zij overnachten in een herberg die eigenlijk gesloten is vanwege een trouwpartij die daar plaatsvindt. Als zij dan worden uitgenodigd voor een glas champagne, ontdekken zij dat zij nog ongekende vitaliteit bezitten, en nemen uitbundig deel aan het feest. Een onderhoudende film met bejaarden in het middelpunt.

Tumultes

1990 | Drama

België/Frankrijk 1990. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Bruno Cremer, Nelly Borgeaud, Julie Jezequiel, Clotilde de Bayser en Laure Marsac.

Het bedoelde tumult speelt zich van binnen af. Patrick is in Engeland doodgegaan. Zijn familie, die aan de Bretonse kust woont, hun geboortestreek, wordt op de hoogte gebracht en ieder reageert anders. De vader stort zich op zijn werk tussen eb en vloed in de visserij, de moeder vlucht in schizofreen gedrag en de drie dochters ervaren een gruwelijk verlies. Alleen Anne weet dat haar broer zelfmoord heeft gepleegd, maar durft het niet te zeggen. Ze wacht er heel lang mee - een opmerkelijk beknopte scène - en dit nieuws werkt als de katalysator die alle wonden heelt. Een eenvoudige, trage, uitvoerige geschiedenis, op zeer persoonlijke wijze benaderd en voorzien van bewonderenswaardig spel. De steeds terugkerende beelden van de zee, vergezeld van het 'Requiem en ut mineur' van Cherubini, vormen het leit-motiv. Fascinerend.

Une folie

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Jacques François, Anna Brucnal, Jean-Pierre Moulin, Marie-Anne Chazel en Claire Nadeau.

bewerking Een bewerking van de komedie van Sacha Guitry, waarin de psychiatrie op de korrel wordt genomen. Een amusant stuivertje wisselen van getikte personages maar een eenvoudige registratie van het stuk, zonder dat van bizondere filmische kwaliteiten sprake is. Yves-Andr [KA1]e Hubert (LE GRAND CHEMIN) beschouwde dit duidelijk als een televisie-opdrachtje tussendoor. En dan nog heeft hij het handig aangepakt.

Désiré

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Dhenaut. Met o.a. Erick Desmaretz, Viviane Elbaz, Virginie Pradal, Rosine Cadoret en Jean-Claude Arnaud.

Een bewerking voorzien van een enigszins filmische aanpak van een komedie van Sacha Guitry. Het verhaal speelt zich achtereenvolgens in een luxe herenhuis in Parijs en een niet minder luxe villa in Deauville af. Enkele buitenopnamen maken de enscenering van Michel Fagadau wat luchtiger. De scherpzinnige observaties en de ironie - 'heren' is hier ironisch bedoeld - gaan vergezeld van goed spel.

La garce

1984 | Drama, Film noir, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1984. Drama van Christine Pascal. Met o.a. Isabelle Huppert, Richard Berry, Vittorio Mezzogiorno, Jean Benguigui en Jean-Claude Legay.

Dit is het bijzonder ingewikkelde verhaal van een zeventien- jarig meisje dat verkracht wordt door een politie-agent, een bons als vriend neemt, vervolgens van naam verandert nadat zij en haar vriend een ouder echtpaar hebben vermoord, en uiteindelijk de politie-agent weer tegenkomt en met hem wegloopt. Van een chronologische volgorde is hier totaal geen sprake. Het is een onwaarschijnlijk verhaal over gespuis in Frankrijk dat op Chicago in de jaren 1930 lijkt. En dat terwijl het zich afspeelt in de wijk van de confectiemagazijnen van de Sentier, die in werkelijkheid heel rustig is! Een vergezochte en domme film, maar het camerawerk van Raoul Contard is opmerkelijk.

La Côte d'amour

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Danièle Delorme, Mario Adorf, Patrick Depeyrrat, Geneviève Fontanel en Françoise Prévost.

Twee gescheiden vijftigjarige mensen ontmoeten elkaar per toeval, worden op elkaar verliefd, trouwen maar hun leven blijkt vol spanningen. Hij vertrekt uiteindelijk maar en beiden zijn dusdanig ontredderd door hun nieuwe eenzaamheid dat ze weer bij elkaar komen. Een vriendelijk onderwerp dat tegen de stroom in gaat van de mode. Jammer genoeg put de regisseur zich uit in geforceerde vondsten.

Le fou de mai

1980 | Misdaad, Film noir

Frankrijk 1980. Misdaad van Philippe Defrance. Met o.a. Claude Levêque, Zorica Lozic, Nathalie Perrey, Jean-Paul Gêne en Jean-Luc Hennig.

In 1975 wordt Pierre vijfenveertig jaar. Tijdens een depressie evalueert hij zijn leven op dat moment en vergelijkt het met mei 1968. Dit zelfportrtet wordt in deze kroniek afgewisseld met stukken uit de film LE JOLI MOIS DE MAI, door de ARC-groep in 1968 gemaakt. De stukken passen slecht bij elkaar. Bovendien zijn zowel het onderwerp als de hoofdpersoon nauwelijks interessant. Met vele amateuracteurs die zichzelf spelen en zelfs een groep journalisten van de Libération. De sfeer van 'intellectuelen onder elkaar' overheerst de film. Nogal pretentieus.

Bobo la tête

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Gilles Katz. Met o.a. Gilles Segal, Jean-Pierre Moulin, Michel Robin, Paul Crauchet en Pascal Aubier.

Het verhaal van een mislukte schrijver die zijn best blijft doen, hoewel zijn bekendheid beperkt blijft tot zijn eigen omgeving. Plotseling wordt [KA1]e[KA1]en van zijn onderwerpen voor een film gekozen! Wordt hij nu eindelijk beroemd? Uiteindelijk worden de kleingeestige trucjes en transacties hem fataal, en bij de aanblik van zoveel idealistische na[KA3]iviteit re[KA3]incarneert Dosto[KA3]ievski zelf om hem te hulp te komen. Lijkt een volwaardige autobiografie, gezien de bedroevende carri[KA2]ere van deze begaafde regisseur: twee films in ruim twintig jaar, waarvan de eerste (het bijzondere LETTRES DE STALINGRAD) de bioscopen nooit bereikte, terwijl deze produktie er zo een is die na drie dagen van het programma wordt gehaald. Wisselvallig, omdat de regisseur het moest doen met een bescheiden budget, maar daarom niet minder waarachtig. Een kroniek afgewerkt met een dosis fantasie, die op scherpe, schampere en allesbehalve vriendelijke toon een wereldje van zelfvoldane botteriken beschrijft (ambtenaren, uitgevers, producenten en distributeurs). Naar de 'casting' te oordelen zijn zijn vrienden hem te hulp gekomen. Het gevoelige spel wordt gedomineerd door een zowel potsierlijke als zielige Segal. Ook bekend als A PROPOS DE NEIGE FONDUE.

La Chambre verte

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van François Truffaut. Met o.a. Nathalie Baye, François Truffaut, Patrick Maléon, Jean Dasté en Jane Lobre.

Een journalist van een regionale krant leeft in de jaren twintig volledig in de cultus van zijn jong gestorven vrouw en andere overleden dierbaren. De ontmoeting met een jonge vrouw die op grond van eigen ervaringen zijn gevoelens lijkt te begrijpen, brengt hem bij verdere toenadering in een gewetenscrisis, omdat hij vreest de doden ontrouw te worden met de levenden. Deze zeer persoonlijke, uiterst ingetogen film van Truffaut - naar thema's uit verhalen van Henry James - eist een opperste concentratie: de toeschouwer moet bereid zijn om mee te leven met de innerlijke roerselen van de personages, omdat hij zich anders voornamelijk zal vervelen. Het neutrale acteren van Truffaut zelf is geheel in stijl, maar sluit ook iedere oppervlakkige dramatiek uit.

Cinq % de risque

1979 | Misdaad

Frankrijk/België 1979. Misdaad van Jean Pourtalé. Met o.a. Bruno Ganz, Jean-Pierre Cassel, Aurore Clément, Pierre Michael en Fernand Guiot.

Een bizar thema: het opzetten van de volmaakte misdaad, door met behulp van een wiskundige techniek en nauwkeurige computerberekeningen een rotsvast alibi te construeren. Helaas draait dit al snel uit op een eindeloze autorally (het lijkt wel een reclamefilm voor het betreffende merk), zodat het project halverwege eigenlijk al op een mislukking uitloopt. De tweede speelfilm van Pourtalé. De laatste?

Qu'est que tu veux Julie?

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Arlette Bonnard, Jean-Pierre Moulin, Jean-Claude Jay, Roger Ibanez en Noëlle Fremont.

Enige bijna-veertigers leven in een commune in de Provence, waar ze goede contacten met de dorpsbewoners hebben. Totdat de vrouw, die probleemloos haar gunsten en aandacht verdeelde tussen haar echtgenoot en een communistische onderwijzer, slaapt met een Spaanse gastarbeider. Alle tolerantie en ruimdenkendheid verdwijnt onmiddellijk. Eenmaal geconfronteerd met het failliet van de 1968-idealen kiest de vrouw voor een leven alléén met haar kinderen. Het zinnige doorbreken van het kaste-besef bij zogenaamd vooruitstrevende denkers en maatschappijhervormers wordt genuanceerd weergegeven en niet eenvoudigweg bespot. Vooral door Bonnard in de titelrol wordt er mooi gespeeld. Toch lijkt de regisseuse zich er niet echt van bewust te zijn hoe elitair haar keuze van personages wel is.

On n'est pas sérieux quand on a dix-sept ans

1974 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1974. Drama van Adam Pianko. Met o.a. Bess Nielsen, Jocelyne Boisseau, Etienne Chicot, Micheline Luccioni en Michel Francini.

Liefdesperikelen in Parijs en in de provincie van een jonge onafhankelijke vrouw die, teleurgesteld door haar echtgenoot, tenslotte een rijke industrieel trouwt. Twee jaar later maakt zij weer een afspraak met haar ex-echtgenoot in Parijs maar hij komt niet opdagen en zij ziet van hem af. Een bitterzoet verhaal waarin met humor het gezin getoond wordt. De toon en het spel zijn overtuigend, ook al is het scenario niet echt origineel. Een veelbelovende film van een jonge regisseur en scenario- en dialoogschrijver, van wie sedertdien echter helaas niets meer vernomen is. Ook bekend als UN JOUR UNE FEMME.

Les Gants blancs du Diable

1972 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1972. Misdaad van László Szabó. Met o.a. Yves Afonso, Bernadette Lafont, Jean-Pierre Kalfon, Stéphane Shandor en Serge Marquand.

Een notabele, die bij clandestiene drugsmokkel betrokken is, heeft ooit een gangster gevangenisstraf doen ontgaan in ruil voor één van zijn ogen. Nu dreigt blindheid aan het andere oog en de gangster, die inmiddels doodslag op zijn kerfstok heeft, wordt ontvoerd en gedwongen om zijn goede oog voor transplantatie af te staan. Zonder gezichtsvermogen aan een oog traint hij zich als scherpschutter voor wraak. Dit bizarre scenario is opgebouwd uit genre-citaten die soms worden omgekeerd, maar verwerkt ze tot een hechte structuur waarbinnen ook spontaan - schijnbaar geïmproviseerd - acteren functioneel blijft. Het verrassende debuut blijkt te tegendraads te zijn om te resulteren in een permanente regie-loopbaan van de Frans-Hongaarse regisseur.

L'astragale

1968 | Romantiek, Drama, Biografie

Frankrijk/Duitsland 1968. Romantiek van Guy Casaril. Met o.a. Marlène Jobert, Horst Buchholz, Georges Géret, Magali Noël en Jürgen Draeger.

De autobiografische roman van Albertine Sarrazin over een jonge vrouw die na de gevangenis een nieuw leven probeert op te bouwen met een ex-inbreker. De film werd door de regie en het scenario een onwaarschijnlijke smartlap. Het intense spel van Jobert in de hoofdrol zorgt voor de enige authenticiteit.

Lamiel

1967 | Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1967. Romantiek van Jean Aurel. Met o.a. Anna Karina, Michel Bouquet, Jean-Claude Brialy, Robert Hossein en Claude Dauphin.

Een mooi boerenmeisje (Karina) wordt de prot[KA1]eg[KA1]ee van een arts (Bouquet) die haar bij de Parijse aristocratie introduceert. Door het geraffineerd tegen elkaar uitspelen van vele minnaars weet ze het tot de adelstand en een huwelijk te brengen. Liefde en bevrediging kent ze pas in de armen van een bandiet (Hossein) voor wie ze haar leven geeft. Het scenario naar een onvoltooide roman van Henri Stendhal heeft zoveel romantische en pikante intriges in kort bestek dat het resultaat - ondanks literaire ambities en zeer goed spel - een oppervlakkig prentenboek werd, dat vooral aan vroegere Martince Carol-vehikels herinnert.

Le Dimanche de la vie

1965 | Komedie

Frankrijk 1965. Komedie van Jean Herman. Met o.a. Danielle Darrieux, Françoise Arnoul, Jean-Pierre Moulin, Jean Rochefort en Olivier Hussenot.

Een provinciaal echtpaar kan zich dank zij een erfenis in Parijs installeren, waar de vrouw die helderziende is, een succesvolle waarzegster wordt, aan de vooravond van WOII. Een satirische roman van Raymond Queneau werd aangegrepen om een filmstijl uit de jaren '30 te reconstrueren. De regisseur is daar alleen plichtmatig in geslaagd: hij heeft geen eigen originaliteit kunnen opbrengen, maar de spiritualiteit en het stijlgevoel van de acteurs maken veel goed.

imdb: Zoek Jean-Pierre Moulin op IMDB

name

email

mijn instellingen