Christine Pignet

Je suis né d'une cigogne

Frankrijk 1999. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Romain Duris, Rona Hartner, Ouassini Embarek, Christine Pignet en Marc Nouyrigat.

Heureusement qu'on s'aime

Frankrijk 1997. Komedie van David Delrieux. Met o.a. Bernadette Lafont, Andréa Ferréol, Jordan Santoul, Nadine Spinoza en Marc Samuel.

Flairs ennemis

Frankrijk 1996. Thriller van Robin Davis. Met o.a. Samuel Labarthe, Nadia Farès, Jean-Pierre Cassel, Yves Lambrecht en Claude Brosset.

Mo'

Frankrijk 1995. Sciencefiction van Yves-Noël François. Met o.a. Jean-Marc Barr, Jean Yanne, Gunilla Karlzen, Karla Niguzen en Christine Pignet.

Barr, een privé-detective uit L.A., krijgt de opdracht van een Europese studio om een populair acteur te zoeken, die spoorloos verdwenen is. Om de een of andere reden willen ze er de politie liever niet bij betrekken. De zaak wordt bijzonder bizar wanneer niemand enige informatie kwijt wil en de acteur nog met moeite herinnerd wordt. Dan ontmoet hij een blonde stoot die zijn hoofd helemaal op hol doet slaan. Wat heeft zij met de zaak te maken? Een ironische film noir die zich afspeelt in de nabije toekomst. Alle conventies van het genre worden op een rijtje gezet, maar Barr is geen Bogart en Karlzen geen Bacall. En vooral, regisseur/scenarist François is geen Huston of Hawks en dat is aan het hele opzet duidelijk te merken. Geen opwindende vernieuwing, zelfs geen gelukte openlijke hulde aan het genre. Flauw en voorspelbaar, dat wel. Fotografie van Carlo Varini.

La vie est un long fleuve tranquille

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.