Jacques Germain

À L'attaque !

Frankrijk 2000. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Pierre Banderet, Frédérique Bonnal, Patrick Bonnel en Jacques Boudet.

L'avocate : Le piège

Frankrijk 1999. Misdaad van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Corinne Dacla, Andréa Ferréol, Pierre Forest, Didier Sauvegrain en Marie-Ange Lelli.

Mer calme... mort agitée

Frankrijk 1997. Mysterie van Charles Nemes. Met o.a. Patrick Fierry, Nadine Spinoza, Cachou, Paul Barge en Jean-Pierre Bagot.

Docteur Sylvestre : Programme : substition

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Marie Vincent, Olivier Granier en Thierry Magnier.

L'instit : Aimer par cœur

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Gérard Klein, Laurence Masliah, Vincent Winterhalter, Betty Krestinsky en Marina Rodriguez-Tomé.

Onze leraar Klein die altijd invalt voor een ander, wordt ditmaal naar Hyères gezonden. Ze zijn daar drukdoende de een middeleeuwse feest voor te bereiden. Hij logeert bij Winterhalter en Masliah. Wanneer hun zoontje met tranen in de ogen aan Klein vraagt of het waar is dat zijn vader gaat sterven, is hij erg onthutst. Zijn vader blijkt inderdaad AIDS te hebben. Natuurlijk mag deze eigentijdse aandoening niet ontbreken in deze supersentimentele reeks. Je mag echter niet verwachten dat het als een echt probleem behandeld wordt. Het belangrijkste is de reactie van het kind op de ziekte van zijn vader en dat is dan weer voldoende voor enkele natte zakdoeken. Lary schreef het scenario samen met Pierre Pauquet, Christophe Martet en Didier Cohen. Bernard Noisette stond achter de camera.

L'avocate : Le prix d'une vie

Frankrijk 1995. Drama van Philippe Lefebvre. Met o.a. Corinne Dacla, Irène Tassembedo, Patrick Chauvel, Richard Guedj en Jacques Hansen.

Op een grote bouwwerf wordt koortsachtig gewerkt en de veiligheidsvoorschriften worden niet steeds stipt opgevolgd. Tot het drama toeslaat. Een arbeider wordt gedood wanneer een voertuig kapseist. De firma Gotam, verantwoordelijk voor de bouwwerken, stuurt vlug een vertegenwoordiger naar Tassembedo, de weduwe van het slachtoffer. Het is hun bedoeling om deze vrouw van Malinese origine een brief te laten tekenen waarin ze verklaart van elke gerechtelijke vervolging af te zien, in ruil voor een luttele schadevergoeding. Wanneer advocate Dacla hiervan hoort komt ze in actie. Een actueel thema dat op boeiende wijze verwerkt werd met de nadruk op het gebrek aan kennis van de rechten door het gemiddelde publiek en de uitbuiting van arbeiders. Lijkenpikkers als de firma Gotam uit de film zijn van alle tijden en zonder nationaliteit. Het scenario van Jean-Claude Sussfeld, Aude Blanchard en Lefèbvre is echter uiterst conventioneel en zit vol clichés. Fotografie van Gérard Vigneron.

Rocca : Mortels rendez-vous

Frankrijk 1994. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Raymond Pellegrin, Jan Rouiller, Henri Guybet, Fiona Gélin en Didier Sauvegrain.

Na een gewelddadige ruzie met haar man, verlaat Gélin samen met haar zoontje de echtelijke woning. Ze roept de hulp in van commissaris Pellegrin, die besluit moeder en kind bij hem thuis onder te brengen. Ondertussen onderzoekt Pellegrin een reeks geheimzinnige moorden, die veel op rituele slachtingen lijken. Enkele uitlatingen van Gélin geven de commissaris bepaalde aanwijzingen. Politiefilm met alle bekende ingrediënten, zonder verrassingen. Zou door een computer geschreven kunnen zijn. De acteurs leveren hun werk af zonder enig enthousiasme. Het scenario is van Margueritte Gourgue naar een roman van Marcel Jullian en Claude Brami. Het camerawerk is van Serge Palatsi.

Cœur de père

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Agnès Delarive. Met o.a. Jean-Paul Comart, Anne Le Ny, Antoine Cousin, Aurélien Vigie en Didier Bourguignon.

Yves (Comart) en Annette (Le Ny) hebben twee kleine kinderen, Jean-Marie (Cousin) en Arthur (Vigie). Ze leven nog wel samen, maar het klikt allang niet meer tussen beiden. Uiteindelijk verlaat Annette het echtelijke dak en neemt de kinderen mee. Yves, die erg aan zijn kinderen gehecht is, aanvaardt de voorwaarden van de echtscheiding niet, waarbij hij de kinderen een weekend op twee bij zich mag hebben. Hij wil hen zien wanneer hij er zin in heeft en hij brengt de zaak voor de rechtbank. Het is het begin van een vuile strijd om het hoederecht. Hoe ver kunnen gescheiden ouders gaan om hun rechten te doen gelden op de kinderen? En worden de kinderen er dan uiteindelijk niet het slachtoffer van? Dit is het aangrijpende relaas van een gevecht dat te ver ging. Uitstekende acteerprestaties. Huguette Debaisieux, Pierre Pauquet en Delarive baseerden het scenario op een enquête van Anne Senger. Fotografie van Jean-Paul Schwartz. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire en voorzien van een nawoord door de betrokken personen.

Parpaillon

Frankrijk 1992. Komedie van Luc Moullet. Met o.a. Rémy Martin, Catherine Michaud, Frank Getreau, Leny Sellan en Brigitte Canaan.

Het is weer zover. Zoals elk jaar verzamelt een zootje wielertoeristen zich voor de traditionele beklimming aan de voet van de 2.632m hoge Col de Parpaillon in de Franse Alpen. Voor enkelen is het de eerste keer, anderen hebben al meer ervaring. Sommigen komen om te kijken, weer anderen willen bekeken worden. Er zijn er zelfs die verliefd worden. Sportiviteit is geen algemene regel. Arm en rijk zijn deze dag gelijk. Een gekke komedie, waarin de beklimming van de berg enkel dient als kapstok voor een sociale satire. Soms doet de film wat teveel denken aan Jacques Tati, die duidelijk de inspiratiebron is. Moullet schreef ook het scenario, naar Parpaillon, ou à la recherche de l'homme à la pompe d'Ursus van Alfred Jarry. Achter de camera stond Jean-Jacques Flori.