Robert Sherman

The Big Tease

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1999. Komedie van Kevin Allen. Met o.a. Craig Ferguson, Frances Fisher, Chris Langham, Mary McCormack en Donal Logue.

Nightworld: Lost Souls

Luxemburg​/​​Canada​/​​Verenigde Staten 1998. Thriller van Jeff Woolnough. Met o.a. John Savage, Barbara Sukowa, Sandra Robinson, Laura Harling en Richard Lintern.

Red Ribbon Blues

Verenigde Staten 1995. Komedie van Charles Winkler. Met o.a. Paul Mercurio, Debi Mazar, RuPaul, John Epperson en Paul Bartel.

Enkele seropositieve kunstenaars, Troy (Mercurio), Darcy (Mazar), Duke (RuPaul) en Harold (Epperson), zitten met een probleem. Er bestaat een middel om hun ziekte af te remmen, D-64, maar dit is verschrikkelijk duur en de verzekering weigert elke tussenkomst. Dus besluiten ze het te stelen in een apotheek. Ondanks hun onhandigheid slaagt de overval. Dit geeft hen de odige moed om ermee door te gaan en hun vrienden met het geneesmiddel te bevoorraden. Ze worden moderne Robin Hoods en krijgen de Naam 'Red Ribbon Bandits' omdat ze als handteken de overvallen apotheker een rood AIDS-lint opsteken. Een opvallend luchtige komedie over een ernstig onderwerp. Het is vooral een zware kritiek op dure geneesmiddelen die de producenten ervan een miljoenenwinst opleveren. De acteerprestaties zijn zeer goed, maar het scenario van regisseur Winkler blijft wat aan de oppervlakkige kant. Fotografie van Larry Blanford.

Columbo: Murder, a Self Portrait

Verenigde Staten 1989. Mysterie van James Frawley. Met o.a. Peter Falk, Patrick Bauchau, Fionnula Flanagan, Shera Danese en Isabel Lorca.

Psychologe (Flanagan) die ooit getrouwd was met een kunstschilder (Bauchau), is een ervaren zwemster. Als haar lichaam aan land spoelt, betwijfelt inspecteur Columbo (Falk) algauw de dood door verdrinking. Hoewel haar ex over een rotsvast alibi beschikt, begint de speurder tijdens een sessie portretschilderen allerlei vragen op hem af te vuren waardoor diens alibi begint te wankelen. Routinematig Columbo-vehikel over een driehoeksverhouding, jaloezie, de perfecte alibi en perfecte moord. Zoals gebruikelijk vlot verlopend en behoorlijk gespeeld.

Dark Tower

Verenigde Staten 1987. Horror van Ken Barnett. Met o.a. Michael Moriarty, Jenny Agutter, Theodore Bikel, Kevin McCarthy en Carol Lynley.

Als haar project, een gigantisch torenachtig gebouw, de voltooiing nadert, wordt architecte Agutter gekweld door bovennatuurlijke verschijnselen. Er vallen doden bij de vleet op de bouwplaats en iets schijnt erop uit te zijn haar persoonlijk te raken. Met de hulp van agent Moriarty en spokenjager Bikel gaat ze op zoek naar de oorzaak. Goed scenario, dat echter onderuit gehaald wordt door een erbarmelijke montage. Hiervoor is ongetwijfeld co-producent Ken Wiederhorn (zelf regisseur van derderangs horrorfilms) verantwoordelijk, hoewel hij met Robert J. Avrech en Ken Blackwell het scenario schreef. De camera van Gordon Haymann benadrukt het futuristische karakter van de 'dark tower' nog meer. Het is begrijpelijk dat regisseur Freddie Francis zijn naam op de aftiteling liet vervangen door het pseudoniem Barnett.

Huckleberry Finn

Verenigde Staten 1974. Familiefilm van J. Lee Thompson. Met o.a. Jeff East, Paul Winfield, Harvey Korman, David Wayne en Arthur O'Connell.

Er blijft erg weinig van Mark Twain over in deze aardige, maar holle musicalversie van zijn klassieke verhaal. De muziek van Richard en Robert Sherman is net zo onbetekenend als hun scenario.

Fangs of the Artic

Verenigde Staten 1953. Western van Rex Bailey. Met o.a. Kirby Grant, Lorna Hansen, Warren Douglas, Leonard Penn en Richard Avonde.

Mountie Grant en zijn wonderhond krijgen het hier niet voor elkaar ook maar de geringste interesse op te wekken. De film is actieloos, en vervelend. Debutant Bailey regisseerde niet erg geïnteresseerd. Producent Lindsley Parsons zal overigens wel de hoofdschuldige geweest zijn: als je geen geld aan een produktie uitgeeft, kan er ook geen fatsoenlijke film worden afgeleverd. Waarschijnlijk de slechtste aflevering uit de filmserie over de wonderhond Chinook.

Drama Classics: The Witness

Verenigde Staten 1953. Drama van Robert Aldrich. Met o.a. Dick Powell, Charles Bronson, James Millican, Marion Carr en Strother Martin.

Powell is een gladde advocaat die zich niet vlug gewonnen geeft. Al enkele dagen houdt hij het gerecht op met het opsporen van een getuige die zijn cliënt, Bronson, kan vrijpleiten. Hij begint er aan te twijfelen of deze getuige wel bestaat. Volgens Bronson heeft deze vrouw het geld dat bij hem gevonden werd in bewaring gegeven. Hij wist ook niet dat het een deel van de buit was van een bankroof waarbij een dode viel. Indien de vrouw niet gevonden wordt zal Bronson voor alles alleen opdraaien. Een van de eerste films van Aldrich is een geslaagde gerechtsfilm die de kijker geboeid houdt tot het onverwachte einde. Bronson, die toen eigenlijk nog Charles Buchinski heette, stond eveneens nog aan het begin van zijn loopbaan. Powell, die de film produceerde, bewees zijn neus voor talent toen hij hen hun eerste kans gaf. Seeleg Lester en Merwin Gerard schreven het scenario, dat door George E. Diskant omgezet werd in beelden.