Morris Panych: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Cheats

2002 | Komedie

Verenigde Staten 2002. Komedie van Andrew Gurland. Met o.a. Trevor Fehrman, Brett Kelly, Matthew Lawrence, Martin Starr en Elden Henson.

This Can't Be Love

1994 | Drama

Canada​/​​Verenigde Staten 1994. Drama van Anthony Harvey. Met o.a. Katherine Hepburn, Anthony Quinn, Jason Bateman, Maxine Miller en Michael Feinstein.

Door Katherine Hepburn en Anthony Quinn aangelokte kijkers zullen snel afknappen door de domme plot van schrijver Duane Poole, de dialoog en het slechte spel. De titel zou moeten luiden 'This Can't Be For Real'. Marion Bennett is een vrijdenkende ex- actrice die teruggetrokken leeft en het huwelijk altijd openlijk afkeurde. Ze worden achtervolgd door de keiharde en koppige reporter Sarah Wells, die ervoor zorgt dat ze haar vroegere medespeler en minnaar Michael Reyman tegen het lijf loopt. De twee waren ooit vijf dagen getrouwd.

Spoils of War

1994 | Drama

Verenigde Staten 1994. Drama van David Greene. Met o.a. Kate Nelligan, John Heard, Tobey Maguire, Rhea Perlman en Matthew Walker.

Michael Wellers scenario, gebaseerd op zijn toneelstuk uit 1988, brengt ons het prangende verhaal van een eenzame, vijftien-jarige jongen die het mislukte huwelijk tussen zijn levendige moeder, die hem heeft opgevoed, en zijn in de jet-set verkerende vader, die hij pas net voor het eerst heeft ontmoet, nieuw leven probeert in te blazen. De tv-film begint als Elise (Nelligan) en zoon Martin (Maguire) uit Colorado naar New York vertrekken, waar zij haar vroegere activisten-vrienden ontmoet en Martin achter zijn vader Andrew (Heard),een modefotograaf, aangaat met het doel het gezin weer bij elkaar te brengen en een eind te maken aan zijn verhouding met Penny (Roth). Nelligan als de moeder is onvergetelijk als de charismatische, politiek bewuste, geheel door zichzelf in beslag genomen vrouw die moeite heeft met de overstap van de anti-Vietnam-beweging naar de verveeldheid van de postmoderne tijd. De hele cast levert trouwens een prima acteerprestatie, maar Greene's regie is verwarrend en traag en kent slechts een opleving tijdens de ontmoeting tussen Elise en Andrew. Wellers scenario is zeurderig, zwak en slordig. Ron Orieux' camerawerk is amateuristisch en de muziek van Lawrence Shagge veel te nerveus. De uitstekende acteerprestaties en Nelligan's charisma houden de film overeind.