Jacques Lippe: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Le bonheur d'en face

1990 | Komedie

België 1990. Komedie van Teff Erhat. Met o.a. Annie Cordy, Michel Kacen, Alain Leempoel, Martine Willequet en Patricia Ide.

De uiteenlopende avonturen van een bekende verslaggeefster die een zojuist geërfd huis in Brussel in bezit komt nemen. De cineaste, die ook het scenario schreef, is er niet in geslaagd het plot goed uit te werken met als gevolg veel opvulling, herhalingen, lege stukken en zelfs onwaarschijnlijkheden. Een hele langdradige film. Erhat lijkt veel beter op haar gemak in de reportage en de documentaire. Over het algemeen matig spel met op de koop toe een zich vreselijk aanstellende Cordy in de hoofdrol.

Le Masque: 650 calories pour mourir

1989 | Misdaad

Frankrijk​/​​België 1989. Misdaad van Marc Lobet. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Suzanne Colin, Harry Cleven, Béatrice Bencsik en Roland Depaux.

Uit de serie Le Masque, die haar naam te danken heeft aan bekende Franse boekenreeks en waarvan het enige algemene kenmerk de bewerking van deze detectiveromans is. Deze keer transformeert Michel Grisolia zijn eigen roman, die soms veel van een griezelverhaal weg heeft, aangezien het om een kliniek gaat waar de mensen niet alleen hun gewicht maar ook hun leven verliezen. Hij brengt het er heel wat beter van af dan de regisseur, die er een futloze, saaie en moeizame produktie van maakt, terwijl zijn wisselvallige spel volledig in het niet verzinkt vergeleken bij het talent van Ceccaldi in de hoofdrol van Leslie Palmer. En waarom moest het instituut voor thelassotherapie van Knokke-het-Zoute, waar het verhaal zich ook echt afspeelt, met name genoemd worden? Wat een flater. Er hangen problemen in de lucht en ziedaar de reden voor het verprutsen van de bewerking van een roman die de lezer van kaft tot kaft op het randje van zijn/haar stoel houdt.

La puce à l'oreille

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Freddy Charles. Met o.a. Serge Michel, Jean-Pierre Loriot, Raymond Pera, Robert Roanne en Jacques Lippe.

Bewerking van één van de beroemdste komedies van Georges Feydau, die sinds haar verschijning bijna een eeuw geleden, voortdurend opnieuw werd opgevoerd. De regisseur stelt zich ermee tevreden de overigens opmerkelijke enscenering van Jean-Pierre Rey te verfilmen met een bezetting waarbij alleen Michel en Lippe boven het gemiddelde uitsteken.

Le mariage de mademoiselle Beulemans

1983 | Komedie

België 1983. Komedie van Michel Rochat. Met o.a. Ania Guedroitz, Léonil McCormick, Jacques Lippe, Donat Craps en Jean Hayet.

De zoveelste verfilming van een boulevardtoneelstuk. Deze Brusselse zedenkomedie werd in 1910 door Jean-François Fonson en Fernand Wicheler in een paar dagen tijd in elkaar gezet om een gaatje op te vullen in de programmering van een Belgisch theater. Het stuk werd in zeventien talen vertaald en wordt sindsdien regelmatig opgevoerd. Het toneelwerk van de toen nog jonge Pagnol werd er in ieder geval door geïnspireerd. Een stuk dat al zo vaak op het publiek is uitgeprobeerd, loopt natuurlijk als een trein. In cinematografisch opzicht is er weinig nieuws onder de zon: men heeft gewoon de toneelenscenering van Lucien Fonson gebruikt. De film ontleent zijn kracht aan de karakters, de krasse dialogen en de overheersende rol van Lippe als meneer Beulemans.

Tovaritch

1976 | Komedie

België 1976. Komedie van Michel Rochat. Met o.a. Jacqueline Bir, Raymond Peira, Jacques Lippe, Bobette Jouret en Roger Dutoit.

Popesco vroeg Jacques Duval destijds een stuk voor haar te schrijven en hij flanste wat in elkaar - zo zeg je dat - rond dit toen al afgezaagde thema (het weinig rustige leventje van de Russen die na de Revolutie van 1917 naar Europa immigreerden). Wat was eigenlijk de reden voor het maken van deze stoffige, ook nog eens banaal verfilmde reprise? De film van Victor Vicas (1935) bezit daarentegen wel een zekere charme.

Home Sweet Home

1973 |

Frankrijk​/​​België 1973. Benoit Lamy. Met o.a. Marcel Josz, Elise Mertens, Jane Meurisse, Anna Petersen en Claude Jade.

Een verrukkelijke satire op de bevoogdende toestanden in een verzorgingstehuis, waar - uiterst goed geregisseerde - bejaarden een opstand beramen. De documentair observerende camera (van Michel Baudoir) geeft de film de juiste toets. Een voorbeeldige Belgische komedie.

Bruno, où le père de dimanche

1969 | Drama

België 1969. Drama van Louis Grospierre. Met o.a. Roger Hanin, Marika Green, Pascale Roberts en Jacques Lippe.

Een echtscheidingsdrama dat, gezien het latere succes van dergelijke films, zijn tijd ver vooruit was. Hanin is de vader die tijdens een driedaagse vakantie met zijn twaalfjarig zoontje opnieuw de genegenheid van het kind probeert te winnen.

Les Gommes

1968 | Drama, Experimenteel

België​/​​Frankrijk 1968. Drama van Lucien Deroisy. Met o.a. Françoise Brion, Claude Titre, André Gevrey, Jacques Lippe en Senne Rouffaer.

Hoofdfilmdebuut van de toen zesenvijftigjarige Deroisy die tevoren tientallen korte films maakte en die vier jaar later stierf. Een getrouwe filmbewerking van Alain Robbe-Grillets roman: een moderne, uiterst gestileerde opvoering van het Oedipusverhaal met de straten van Luik als intrigerend decor.

Les deux vierges

1967 | Komedie

Frankrijk 1967. Komedie van Michel Rochat. Met o.a. Roger Dutoit, Jacques Lippe, Francine Blistin, Eve Etienne en Marie-Jeanne Nyl.

Deze Franse boulevardkomedie van Jean-Jacques Bricaire en Maurice wordt gespeeld door Belgische acteurs die zich zo goed mogelijk aan de toneelregie aanpassen. Het thema is overbekend: twee jonge mensen houden van elkaar, maar hij is de zoon van een grote bouwondernemer en zij is de dochter van een Griekse werknemer. Natuurlijk is de vader tegen het huwelijk. Sinds het ontstaan van het toneel en de film zijn we dit thema al ontelbare malen tegengekomen. De betonmagnaat is echter dol op astrologie en gelooft heilig in horoscopen en andere sterrenbeelden. Dankzij deze manie weten de jongelui uiteindelijk zijn toestemming af te dwingen. De auteurs hebben met dit onderwerp echter niets nieuws gedaan. Een paar grapjes volstaan niet voor een film die bijna twee uur duurt. De regie is gebrekkig en het talent van Belgiës 'nationale' trots Lippe blijkt beperkingen te hebben. Erg ouderwets en