Jean-Pierre Durand

Les pédiatres

Frankrijk 1998. Drama van Daniel Losset. Met o.a. Bernard Yerlès, Pierre Martot, Pascale Roberts, Patrick Raynal en Christine Reinhart.

Verdict : Le mensonge

Frankrijk 1996. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Alexandre Zambeaux, Frédéric van den Driessche, Annie Jouzier, Claire Barotra en Valérie Toledano.

Histoires d'hommes

België​/​​Frankrijk 1996. Komedie van Olivier Langlois. Met o.a. Yves Robert, Bernadette Lafont, Christian Charmetant, Julien Lannoy en Bérénice Béjo.

Une journée au Luxembourg

Frankrijk 1994. Historische film van Jean Baronnet. Met o.a. François Bourcier, Jean-Guillaume Le Dantec, Jean-Pierre Durand, Christian Gonon en Bruno Balp.

Parijs, mei 1871. De Commune is verslagen. Het leger van Versailles heeft de macht weer in handen. Maxime Vuillaume (Bourcier), hoofdredacteur van de anarchistische krant Le Père Duchesne, wordt toevallig op straat aangehouden en naar de Jardin du Luxembourg gebracht. Daar worden honderden mannen, vrouwen en kinderen na een schijnproces gefusilleerd. Indien zijn ware identiteit wordt ontdekt, heeft hij helemaal kans het er levend af te brengen. Boeiende reconstructie van een van de bloedigste bladzijden uit de geschiedenis van het Parijs van na de Revolutie. Dit docudrama begint met een fotoreportage, die een summier overzicht geeft van de gebeurtenissen, met begeleidend commentaar van Valérie Bourcier. Geen ontspannende verpozing maar wel indrukwekkend in beeld gebracht. Scenario van regisseur Baronnet en fotografie van Pierre Dupoucy.

Pépita

Italië​/​​Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije 1993. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Lavanant, Mélodie Gonthier, Anna Miasedova, Pier Paolo Capponi en Christian Rauth.

P[KA1]epita (Gonthier) is een opgewekte, pittige maar vrijgevochten meid van tien. Ze is dikwijls alleen, omdat haar moeder er nogal een geheimzinnige levenswandel op nahoudt. Gelukkig zijn er Elvire (Attie), haar Afrikaanse oppas, en Plume Bouline (Lavanant), een vrouw met een bloemenwinkeltje en diens hond Redford. Toch voelt Pépita zich alleen en ze gaat op zoek naar haar oom die ergens in Tsjechië boswachter moet zijn. De goedige Plume gaat haar achterna en spoort haar op in de trein. Samen bereiken ze de uitgestrekte bossen van Bohemen. Een kind dat naar geluk en geborgenheid hunkert in een vreemde, soms wrede wereld, waarin ze ook hartelijke mensen tegenkomt. De film balanceert gevaarlijk op de grens tussen serieus drama en goedkoop sentiment, maar Gonthier speelt zo vertederend en ontwapenend dat je ongemerkt blijft kijken. Regisseur Baron schreef het scenario, dat door Georges Barsky op de gevoelige laag werd vastgelegd. Gefilmd in 1991.

La soif de l'or

Frankrijk 1993. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Christian Clavier, Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Philippe Khorsand en Marine Delterme.

Clavier is een ongelooflijke vrek. Met zijn onderneming heeft hij een fortuin verduisterd dat hij omzet in goud. Samen met zijn geldzieke oma beraamt hij een plannetje om het edele metaal naar Zwitserland te brengen. Zijn vrouw en zijn chauffeur hebben in de gaten wat er aan de hand is en zijn van plan er een stokje voor te steken om zelf om de buit een luxe leventje te gaan leiden. Verschrikkelijk flauwe komedie waarbij niet te lachen valt. Clavier werkt hooguit op de zenuwen. De ellenlange openingsscène waarin hij een wegwaaiend briefje van vijfhonderd franc achternazit is gewoonweg idioot en de rest van de film blijft op dat niveau. Oury - van wie we beter gewend zijn - schreef het scenario samen met Clavier en Muriel Jullian. Fotografie van Tonino Delli Colli. Dolby Stereo. Panavision.

La Vénus à Lulu

Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Losset. Met o.a. Caroline Laurence, Paul Crauchet, Alain Mottet, Maxime Boidron en Charles-Henri Lorieux.

Een Fin die met zijn caravan op vakantie is in Frankrijk stopt aan de kant van de weg om een wiel te verwisselen. Ondertussen slaapwandelt zijn vrouw door de achterdeur naar buiten om in haar blootje door het platteland te zwerven. Haar man heeft niets gezien en vertrekt weer. Een jongetje ontdekt Lulu-Venus (Laurence), die niets van de situatie begrijpt. De rest van de film wordt moeizaam opgevuld met zeer Franse humor (helaas!). Je kunt nu eenmaal geen film opbouwen rond een enkel ideetje, hoe origineel ook. Banale en moeizame regie, terwijl Crauchet slecht gekozen is voor de rol van een boer uit de diepe binnenlanden van Frankrijk. Ongeloofwaardig dus. Het scenario is van regisseur Losset. Het camerawerk van Dominique Brabant bevat mooie beelden (en dat slaat niet alleen op hoofdrol Laurence).