Pietro Tordi: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Caro papà

1979 | Drama

Frankrijk​/​​Canada​/​​Italië 1979. Drama van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Aurore Clément, Stefano Madia, Julien Guiomar en Andrée Lachapelle.

Een groot industrieel ontdekt dat zijn zoon bij de stadsguerrilla is aangesloten en kennelijk een moordaanslag voorbereidt op 'P'. Zonder zijn zoon aan te geven, probeert hij alle hem bekende 'P's te waarschuwen. Risi geeft een scherp satirisch beeld van zelfingenomenheid en opportunisme van de heersende klasse in de consumptiemaatschappij, maar houdt zich angstvallig aan de buitenkant bij de tekening van de revolterende jongeren. De fatale, woordeloze liefde tussen vader en zoon is indringend en bijna over-gevoelig. Madia werd op het filmfestival van Cannes gelauwerd voor de Beste Bijrol. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Marco Risi en regisseur Risi. Het camerawerk Tonino Delli Colli. Technospes, Stereo.

Il Ritorno di Casanova

1978 | Drama, Romantiek

Italië 1978. Drama van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Giulio Bosetti, Mirella d' Angelo, Piero Vida, Maria Grazia Spina en Francesca Marciano.

Een bejaarde en berooide Casanova mag na zijn verbanningstijd in Venetië terugkeren. Hij wordt verliefd op een onwillig jong meisje en koopt de gokschulden van haar verloofde af om toch in haar slaapkamer te komen. De verloofde daagt hem uit tot een duel dat Casanova tot zijn eigen spijt wint, zodat hij een treurige oude dag tegemoet gaat. De roman van Arthur Schnitzler kreeg een fraaie vormgeving en intelligent acteren - veel beter dan in de gebruikelijke seks-komedies van de regisseur - maar de bij het thema passende bedachtzaamheid ontspoort soms in bijna slaapverwekkende traagheid.

Un Borghese piccolo piccolo

1977 | Drama

Italië 1977. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Shelley Winters, Romolo Valli, Vincenzo Crocitti en Renzo Carboni.

Een regeringsambtenaar die op het punt staat met pensioen te gaan, hoopt dat zijn weinig intelligente en luie zoon op zijn plaats zal kunnen komen en bereidt met omkoperij en vriendjespolitiek diens examen voor. Vlak daarvoor wordt de jongen echter getroffen door een verdwaalde kogel tijdens een terroristische actie. Als de vader de schuldige meent te herkennen gijzelt hij hem en begint een wraakactie. Deze beklemmende film start als een satire maar wordt - door Sordi's ontwikkeling van schlemiel tot wrekend monster, die levenslange frustaties uitleeft - steeds gruwelijker en heeft alleen oppervlakkig te maken met de kwalijke trend van Vigilante-films. Opmerkelijk stil spel van Winters als de door een beroerte verlamde en stomme moeder.

Warum bellt Herr Bobikow?

1976 | Komedie, Sciencefiction

Duitsland​/​​Italië 1976. Komedie van Alberto Lattuada. Met o.a. Max von Sydow, Eleonora Giorgi, Mario Adorf, Cochi Ponzoni en Vadim Glowna.

Een filmkomedie naar een roman van Michael Bulgakov. Na een transplantatie van menselijke organen wordt een hond langzamerhand mens. 'Meneer Bobikow' veroorzaakt op gehorige wijze onrust.

Permettete, signora, che amo vostra figlia?

1974 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Bernadette Lafont, Franco Fabrizi, Felice Andreasi en Ernesto Colli.

Een steracteur van een derderangs tourneegezelschap oogst opeens succes met een stuk over de liefde van Mussolini en Carla Petacci, die ietwat parallel loopt met zijn verhouding met de hoofdrolspeelster. Identificatie met [KL]Il duce[KLE] (de leider) werkt ook buiten de voorstellingen door en resulteert bij de ommekeer van het politieke getij in zijn arrestatie. Deze onevenwichtige en weinig stijlvast uitgewerkte groteske tragikomedie heeft een bravoure-rol van Tognazzi - die zich van het resultaat overigens distantieerde - en treft alleen in de laatste sc[KA2]ene de juiste toon van pathos en zwarte humor, die duidelijk maakt hoe de film had kunnen (en moeten) worden.

In nome del popolo Italiano

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Vittorio Gassman, Yvonne Furneaux, Ely Galleani en Michele Cimarosa.

Een linkse rechter van instructie is belast met het onderzoek naar de dood van een callgirl en komt op het spoor van een rechtse, despotische directeur van een milieu-onveilige industrie. Hoewel het hoertje zelfmoord blijkt te hebben gepleegd, vernietigt de rechter de bewijzen om toch de industrieel te kunnen veroordelen. Deze cynische Italiaanse komedie laat zien hoe men van een integere ideologie tot een oneerlijke methodiek komt en de maatschappij paranoïde maakt. Gassman speelt niet alleen de industrieel, maar ook een reeks van andere rollen, waardoor het hele Italiaanse volk tenslotte zí[KA1]jn gezicht krijgt. Deze lucide film werd uiteraard door links en rechts aangevochten om zijn 'onverantwoord pessimisme'.

Straziami, ma di baci saziami

1968 | Komedie, Drama

Italië 1968. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Pamela Tiffin, Moira Orfei en Livio Lorenzon.

Een kapper wordt verliefd op de dorpsschone, maar roddel van een jaloerse rivale leidt tot een breuk. Hij vindt haar terug in Rome als echtgenote van een doofstomme kleermaker. Deze satire op kasteelromans biedt tegelijk kritische notities over man- vrouwverhoudingen op zijn Italiaans. Gebrek aan kennis aan het geheel van gewoonten maakt de film buiten Italië minder doeltreffend, maar de dwaze komedie en ongegêneerde rollen van de beide acteurs blijven vermakelijk genoeg.

Arizona Colt

1967 | Western

Frankrijk​/​​Italië 1967. Western van Michele Lupo. Met o.a. Giuliano Gemma, Corinne Marchand, Fernando Sancho, Roberto Camardiel en Gérard Lartigau.

Een bende outlaws, waarvan alle leden getatoeëerd zijn met de 'S' van Schorpioen, belegert een gevangenis en brandmerkt de bevrijde gestraften ook met een 'S' om ze tot loyaliteit te dwingen. Een scherpschutter onder hen laat zich later door een bankier engageren, die de moord op zijn dochter wil laten wreken, en komt zo in conflict met zijn bevrijders.Deze traditionele spaghetti-western vol geweld en met een uiterst ingewikkeld scenario is met vlotte vaart in beeld gebracht, al zijn helden en schurken nauwelijks nog uit elkaar te houden.

Divorzio all'italiana

1961 | Komedie

Italië 1961. Komedie van Pietro Germi. Met o.a. Marcello Mastroianni, Daniela Rocca, Stefania Sandrelli, Leopoldo Trieste en Margherita Girelli.

Toen deze film gemaakt werd was scheiden in Italië nog niet toegestaan. Toch wil de reeds gehuwde Siciliaanse baron Fernando Cefalú (Mastroianni) met zijn mooie zestienjarige nichtje Angela (Sandrelli) trouwen. Hij wil dus van zijn vrouw af. Als zij overspel zou plegen kan hij haar vermoorden en er met een lichte straf vanaf komen, hij moet immers zijn eer verdedigen. Hij zoekt dus een minnaar voor zijn vrouw. Venijnige, af en toe bijzonder geestige satire op de Italiaanse huwelijkswetgeving en dubbele moraal, met een fraaie hoofdrol voor Mastroianni. Oscar voor het scenario.

Giorni d'amore

1954 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1954. Komedie van Leopoldo Savona en Giuseppe de Santis. Met o.a. Marina Vlady, Marcello Mastroianni, Giulio Calì, Pina Gallini en Dora Scarpetta.

De bruiloft van een verloofd stel op het platteland van de Ciociaria wordt steeds uitgesteld omdat de familie geen geld heeft voor de traditionele feestelijkheden. De jongeman besluit dan het meisje met medeweten van iedereen te ontvoeren om een snelle en discrete huwelijksvoltrekking te forceren. De eenvoudige en innemend geacteerde komedie krijgt een ironische lading door traditiegebondenheid enerzijds en de ook tot het platteland doorgedrongen verworvenheden van het moderne leven anderzijds. De legendarische regisseur van BITTERE RIJST weet dramatisch acteren verrassend op afstand te houden. Scenario van Libero de Libero, Elio Petri, Gianni Puccini en de regisseur. Camerawerk van Otello Martelli.

Il Maestro di Don Giovanni

1953 | Avonturenfilm, Romantiek

Italië 1953. Avonturenfilm van Milton Krims. Met o.a. Errol Flynn, Gina Lollobrigida, Cesare Danova, Nadia Gray en Paola Mori.

Een avonturier verijdelt een komplot tegen een hertog in Zuid-Italië en verovert intussen diens dochter. Deze matte cape-en-degen-film was geïnspireerd door het Europese succes van Flynns ADVENTURES OF DON JUAN, maar het zouteloze scenario en de onvaste regie bederven alle mogelijkheden. Flynn is te stram geworden voor atletische capriolen en heeft zelf als rokkenjager weinig animo meer. De landschapsfotografie van Jack Cardiff is de voornaamste kwaliteit.