Diane Pierens

Passage interdit : Les égoïstes

Frankrijk 1999. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Brigitte Fossey, François Dunoyer, Alexandre Thibault, François Levantal en Jean-Michel Noirey.

La kiné : Le patient 18

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Charlotte Kady, Didier Bienaimé, Marco Bisson, Firmine Richard en Pierre Malet.

Personne ne m'aime

Frankrijk 1994. Drama van Marion Vernoux. Met o.a. Bernadette Lafont, Bulle Ogier, Lio, Michèle Laroque en Maaike Jansen.

Een vrouwenkwartet. Het bestaat uit moeder Annie (Lafont), een aan lager wal geraakte redactrice die altijd door haar minnaars wordt afgescheept, haar dochter Marie (Lio) die zeven jaar geleden na een ruzie was weggelopen, haar zuster Fran[KA10]coise (Ogier) een onderdrukte huisvrouw en Cri-Cri (Laroque), een hotelhoudster uit de provincie die ze later zullen ontmoeten. Annie en Fran[KA10]coise gaan in een oude camper op zoek naar Fran[KA10]coise`s man, Paul die vreemd zou gaan. Hij blijkt vertrokken te zijn als ze aankomen in het hotel van Cri- Cri. Annie`s dochter Marie staat er achter de bar. In flashbacks kijken ze terug op hun soms bittere verleden en hun dikwijls ongelukkige ervaringen. Jansen speelt de eenvoudige kamerdienster Dizou - moeder van elf kinderen met [KA1]e[KA1]en droom: een dagje naar het strand. Zij blijkt als `vijfde wiel` aan de wagen een rots in de branding. De vrouwen vertrekken met de gammele auto richting zee. Film over gebroken liefdes, eenzaamheid, bedrog, opstandigheid, genegenheid etc., etc. met behoorlijke spelprestaties, die het echter moet hebben van een ge[KA3]engageerd (vrouwen)publiek. Het scenario is van de regisseuse. Het camerawerk is van Eric Gautier.

Les Cordier, juge et flic : L'argent des passes

Frankrijk 1994. Drama van Alain Bonnot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Pierre Cassignard.

De jonge Vincent (Cassignard) overvalt een pooier en steelt de opbrengst van diens `zaakjes`. Terwijl hij tracht te vluchten wordt hij in het been geschoten. Hij springt in een voorbijrijdende wagen en gijzelt een vrouw en haar dochtertje. Myriam (Valandrey), journaliste en dochter van Commissaris Cordier (Mondy) ziet hier een `hot item` en verbergt zich in het huis van de gegijzelde. Vincent en zijn slachtoffers arriveren kort na haar. Ze wordt betrapt en ook gegijzeld. De hele zaak is in handen van Commissaris Wagner (Sergue), maar wanneer de Cordiers ontdekken dat Myriam erbij betrokken is, bemoeien ze zich er toch mee. Voorspelbare routine-policier die ook aandacht besteedt aan het priv[KA1]e-leven van Commissaris Charles Cordier en zijn zoon, onderzoeksrechter Bruno Cordier (Madinier). Lualdi, als Lucia, de vrouw van Charles, heeft deze keer wat meer te doen dan haar gewoonlijke decoratieve rol. Het scenario werd neergepend door Alain Ray en achter de camera stond Roland Bernard.

Elles ne pensent qu'à ça...

Frankrijk 1994. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Carole Laure, Bernard Le Coq, Roland Blanche en Heinz Bennent.

Moeder Margaux (Cardinale) wordt van New York naar Parijs geroepen, omdat haar dochter Jess (Laure) in het ziekenhuis ligt als gevolg van een overdosis aan slaappillen; dat was overigens een ongelukje. Familiebanden en relaties die altijd weer iets te maken hebben met seks passeren in [KA1]e[KA1]en week tijd de revue, terwijl de pati[KA3]ente nog twee keer tussen hemel en aarde komt te zweven. Zo komen o.a. aan bod: Margaux`s ex: kunstschilder L[KA1]eon (Bennent), Jess` ex Pierre (Le Coq) die met een jonge Afrikaanse die de helft jonger is, samenwoont, en de zeventien jaar oude zoon van Jess en Pierre wordt verleidt door de nymfomane psychologe van het ziekenhuis, Jess` verlegen partner Mario (Blanche) met wie ze in classic cars handelt, etc, etc. Een film die het van het dialoog moet hebben. Soms om te lachen, maar meestal helemaal niks aan. Scenario van Georges Wolinski en regisseuse Dubreuil. Camerawerk van Carlo Varini. Gedraaid in Technovision widescreen.

Un homme et deux femmes

Frankrijk 1991. Drama van Valérie Stroh. Met o.a. Valérie Stroh, Lambert Wilson, Jean-Yves Berteloot, Olivia Bruneaux en Julie Jezequel.

Voor haar eerste speelfilm gaat de actrice Val[KA1]erie Stroh geen moeilijkheden uit de weg. Ze plakt immers drie novellen van Doris Lessing aan elkaar en speelt telkens de hoofdrol: in de eerste speelt ze een jonge moeder die zich schuldig voelt tegenover haar man die ze vanwege de baby een beetje verwaarloosd heeft; deel twee een jonge vrouw die het slachtoffer wordt van de onmogelijke liefde tussen broer en zus; het derde verhaal gaat over een (knappe) oude vrijster en onderwijzeres die tijdens haar vakantie in Itali[KA3]e volop vrouw blijkt te zijn, maar neemt wanneer de school weer begint opnieuw haar beschroomde, kille en betweterige ik aan. De film bevat dan ook weinig of geen actie, maar wel een serie psychopathologische portretten. De dialogen klinken aanvaardbaar (en zijn geschreven door René Féret waarvoor Stroh de hoofdrol speelde in de film BAPTEME) en de personages maken een geloofwaardige indruk. Waar komt ons gevoel van schaamte vandaan? Wat opvalt is de overweldigende aanwezigheid van de actrice en de nog onzekere regie ...

Panique aux Caraïbes: Une de perdue

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Charnay. Met o.a. Greg Germain, Diane Pierens, Paul Geoffrey, Bernard Le Coq en Emilie Benoît.

Pilotfilm en eerste aflevering. In een haven komt een douanier om het leven wanneer een zware metalen kist naar beneden valt. Het gaat niet om een ongeluk, want een andere dounier wordt van achteren doodgeschoten. Het verhaal is er aan de haren bijgesleept om te laten zien wat in de presentatietekst wordt omschreven als 'Een onderhoudende serie, die zich afspeelt in een droomwereld met veel zon, blauwe zee, stranden, mooie meisjes, boten en prachtige auto's'. Daarmee is dan ook alles gezegd over deze reisfolder.

Mort d'un pêcheur

Frankrijk 1990. Komedie van Serge Korber en Jean-Claude Charnay. Met o.a. Greg Germain, Diane Pierens, Paul Geoffrey, Bernard Le Coq en Emilie Benoît.

Guadeloupe. Aan de ene kant is er Greg wiens vrienden (luidruchtig) zijn verjaardag vieren en aan de andere kant twee muntvervalsers die op enkele kilometers afstand dollars aan het drukken zijn. Hoe en waarom krijgen deze twee werelden met elkaar te maken? Een overigens nogal moeizaam vooruitkomend en weinig geloofwaardig scenario naar een idee (?) van Greg Germain. Toch gaat er wel iets vanuit dankzij het decor, het goede humeur van de personages en dankzij het feit dat deze film noir gaandeweg steeds grappiger wordt.