Marie Fugain

Les duettistes

Frankrijk​/​​België 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Julien Boisselier, Marie Fugain, Eva Darlan, Pierre-Arnaud Juin en Alicia Alonso.

Les cinq dernières minutes : Un mort sur les pavés

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean-Marc Seban. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Jacques Balutin, Aurélien Recoing en Anne Gisèle Glass.

Een jonge veelbelovende wielrenner sterft tijdens de wielerklassieker Parijs-Roubaix. Onderzoek wijst uit dat hij vergiftigd werd. Le commissaire Massard (Santini) en zijn assistent Antoine Barrier (Hoden) gaan in het wielrennerswereldje op onderzoek uit. Het gif bevond zich in de fles van een gevierde Franse coureur en teamleider (Recoing), die het slachtoffer te drinken aanbood. Voelde deze ploegkapitein zich bedreigd door de rijzende ster in zijn team? Zo eenvoudig zit het natuurlijk niet in elkaar - daar kun je vergif op innemen! Het scenario is van Patrick Chêne, die zelf ook eventjes te zien is. Leuk om nu eens via een 'policier' een blik achter de schermen te krijgen over het gesjoemel in de volkssport van het wielrennen.

Une nounou pas comme les autres

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Familiefilm van Eric Civanyan. Met o.a. Mimie Mathy, Thierry Heckendom, Micheline Dax, Renan Mazeas en Lucille Boulanger.

Julie Toronto (Mathy) heeft een aantal boekhouddiploma's. Ze is klein voor een volwassene: slechts 1.32m en is wanhopig op zoek naar werk. Tenslotte reageert ze op een advertentie waarin een kindermeisje gevraagd wordt. Ze wordt ontvangen door de grootmoeder die onmiddellijk gecharmeerd is door deze kleine vrouw en neemt haar in dienst. De kinderen zijn minder opgetogen met deze 'dwerg' die ze moeten gehoorzamen. Geen film met onverwachte gebeurtenissen of originele plotwendingen, maar met een onvergetelijke Mathy in een hartveroverende rol. Uit dit vrouwtje straalt zoveel energie dat je haar kleine postuur vergeet; of wellicht nog beter: ze weet dit in haar voordeel te benutten. Zij trekt letterlijk de hele cast mee door haar enthousiasme. Laurent Chouchan baseerde zijn scenario op een oorspronkelijk idee van Mathy. Fotografie van François Crétien. Deze tv-film kende zo'n succes dat een jaar later een sequel gedraaid werd, UNE NANA PAS COMME LES AUTRES.

Veraz

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1991. Romantiek van Xavier Gastano en Xavier Castaño. Met o.a. Kirk Douglas, Richard Bohringer, Jean-Michel Portal, Marie Fugain en Immanol Arias.

Het verhaal over de simpele vriendschap tussen een oude zonderling en een jonge wegloper. Dat verklaart de zwakte van de film: een te dun plot dat de aanleiding vormt tot een aantal sc[KA2]enes zonder zichtbaar verband in plaats van tot een degelijk in elkaar gezet scenario (No[KA3]el Sisinni, Fran[KA10]cois Delaroyere, Xavier Castano). Te afgezaagd en nauwelijks verrassend. Dit gebrek wordt echter grotendeels goedgemaakt door de zorg die men aan de opnamen (Dominique Chapuis) en aan de kleuren besteed heeft en door de beschrijving van de boeiende personages, hoewel de film veel te danken heeft aan het enorme talent van Douglas!

Thank you Satan

Frankrijk​/​​Canada 1989. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Carole Laure, Patrick Chesnais, Marie Fugain, Muriel Brener en Cendrine Caron.

De veertien-jarige Nathalie komt er achter dat haar ouders op het punt staan te scheiden. Voorbij is het evenwichtige alledaagse leventje. Zij sluit een pact met de duivel, die haar belooft haar ouders weer met elkaar te verzoenen in ruil voor de ziel van haar zuster. Geen griezelfilm, maar een film vol bitterzoete humor en uitermate vinnige dialogen, naar een idee van Christian Carini. Desondanks wat mager, met langdradige stukken en enige zwakke punten in de opbouw. Toch een ontspannende film, voorzien van een rake analyse van de personages, die zo uit het leven gegrepen lijken te zijn.

La croisade des enfants

Frankrijk 1987. Drama van Serge Moati. Met o.a. Simon Duprez, Marie Fugain, Robert Hossein en Jean-Claude Drouot.

De gevoelige en levendig vertelde geschiedenis van deze verbazingwekkende (en rampzalige) kinderkruistocht uit 1212, op bedreven wijze en met de beschikking over maar weinig geld in elkaar gezet. Deze komt niet voor bij de acht kruistochten, die doorgaans in de geschiedenisboeken worden beschreven, maar is via de overlevering aan het nageslacht doorgegeven. Zij die niet onderweg doodgaan, worden tenslotte als slaven aan de Moslims verkocht. Dat het verhaal toch sterk doet denken aan een legende, is van weinig belang. Daarentegen heeft deze film- en televisiemaker op realistische en krachtige wijze de harde sfeer en de ellende van de betreffende eeuw beschreven. Als bioscoopfilm zou het een meesterwerk kunnen zijn geworden, maar dan ook met een heel ander budget!