Philippe Clay: cast.
Er zijn 36 films gevonden.

Tuvalu

1999 | Fantasy, Komedie

Duitsland 1999. Fantasy van Veit Helmer. Met o.a. Denis Lavant, Chulpan Hamatova, Philippe Clay, Terrence Gillespie en E.J. Callahan.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

La maison d'Alexina

1999 | Komedie, Familiefilm, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Mehdi Charef. Met o.a. Cécile Bois, Philippe Clay, Fadh Acloque, Stéphane Caillard en Anthony Decadi.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

Marceeel!!!

1998 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1998. Komedie van Agnès Delarive. Met o.a. Michel Galabru, Philippe Clay, Darry Cowl, Isabelle De Botton en Michel Lagueyrie.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

Les cachetonneurs

1998 | Komedie, Muziek

Frankrijk 1998. Komedie van Denis Dercourt. Met o.a. Pierre Lacan, Marc Citti, Serge Renko, Marie-Christine Laurent en Wilfred Benaïche.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

La Grande Béké

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Alain Maline. Met o.a. Line Renaud, Anthony Delon, Jean-Claude Brialy, Philippe Clay en Sonja Codhant.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

Cité des Alouettes

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Bernard Le Coq, Philippe Clay, Richard Courcet, Mata Gabin en Vanessa Danne.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

La paranthèse

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Louis Benoît. Met o.a. Philippe Volter, Natacha Lindinger, Emmanuelle Bach, Nils Tavernier en François Berléand.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

La guerre des moutons

1996 | Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1996. Komedie van Rémy Burkel. Met o.a. Luc Thuillier, Rufus, Philippe Clay, Anne Roussel en Brigitte Bemol.

Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.

Pasteur : Cinq années de rage

1995 | Drama, Biografie

Frankrijk 1995. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Bernard Fresson, Nadia Barentin, Bernard Verley, Philippe Clay en Claude Evrard.

Met een meerderheid van slechts [KA1]e[KA1]en stem wordt de beroemde dokter Louis Pasteur (Fresson) gekozen als lid van de prestigieuze Franse academie voor geneeskunde. Hij is nog geen zestig, maar wordt sinds zijn 56ste geplaagd door een verlamming aan [KA1]e[KA1]en kant. Hij is nog steeds een gedreven onderzoeker ondanks de tegenwerking van een afgunstig groepje dat wordt aangevoerd door professor Peter (Verley), een van de grootste chirurgen van die tijd. Een boeiend relaas over de herfsttijd van het leven van Louis Pasteur (1822-95), de man die de microbiologie vormgaf en die een vaccin ontdekte tegen hondsdolheid. Fresson zet een onvergetelijke Pasteur neer. Het scenario is van regisseur Béraud, Michel Jestin en Serge Leroy. Het mag verweten worden soms een beetje sentimenteel te zijn. De medische adviezen zijn van Patrice Debré. 16/9, Nicam Stereo.

Mort d'un gardien de la paix

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Claude Rich, Claire Nebout, François Négret, Alain Fromager en Nathalie Cerda.

Femme-flic Fanny Labret (Nebout) meent dat de moord op een van haar teamleden, Pascal Fabre (Negret) buiten diensttijd te maken heeft met duistere zaakjes, waarin hij gewikkeld was. Een oudere kennis van Pascal, Victor (Rich), een ex-politieman, brengt haar op andere gedachten. Samen proberen zij de zaak die leidt naar het prostitutie- en travestietenwereldje, op te lossen. Weinig originele politiefilm naar een scenario van Mathieu Fabiani, Bob Swaim en Thierry Bourcy, die niet minder is dan een zeer middelmatige aflevering uit de serie TATORT.

Die Wildnis

1993 | Misdaad

Oostenrijk​/​​Duitsland 1993. Misdaad van Werner Masten. Met o.a. Jürgen Prochnow, Jürgen Holtz, Philippe Clay, Cecile Pallas en David Martin.

In een afgelegen dorpje van de Zwitsterse Jura dat alleen via een tunnel met de buitenwereld is verbonden, wordt Sebastian, de zoon van een boer (Clay), met een doorgesneden keel aangetroffen. Iedereen staat voor een raadsel. Kort daarop verschijnt er een vreemdeling, Brenner (Prochnow), van wie men aanneemt dat hij voor de wintersport is gekomen. In werkelijkheid is hij een politieman uit de federale hoofdstad, die de zaak moet onderzoeken. Aanvankelijk stuit Brenner op nog meer lijken en op de totale zwijgzaamheid van de dorpelingen, die hij wil ondervragen totdat Teresa (Pallas), de zuster van Sebastian, die een verstandshuwelijk was aangegaan met de plaatselijke koddebeier, gaat praten. Sfeervolle misdaadfilm van TATORT- regisseur Masten, die gelijk ogen gooide naar een bioscoop- release en productiegelden kreeg van de tweede Duitse omroep ZDF en de Frans-Duitse omroep ARTE. Stijgt echter niet boven een gemiddelde tv-film uit. Het scenario is van Felix Mitterer, die in het genre zeer bedreven is en met veel ironie het dorpsleven beschrijft. Het camerawerk is van Piotr Sobocinski; het is technisch volmaakt.

Le Ressac

1989 | Avonturenfilm

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Paolini. Met o.a. Raf Vallone, Philippe Clay, Pierre Massimi en Robert Castel.

Onderwerp: rode-goudkoorts op Corsica. Het rode goud is het koraal dat de duikers van een diepte van honderd meter uit de `Heksenketel` in de Straat van Bonifacio naar boven halen. `De Griek` (Vallone) is gefascineerd en geobsedeerd door schoonheid en financiële waarde van deze schatten, en tot alles bereid om ze in zijn bezit te krijgen. Het verhaal wordt verteld in een traag, door gewelddadige uitbarstingen onderbroken tempo. De film bezingt het eiland der schoonheid, met zijn zeeën, rotsen, koralen, bossen, bloeiende sinaasappelboomgaarden en passies. Ook interessant is de beschrijving van de tweeslachtige relatie tussen 'de Griek' en een oude plaatselijke visser. Clay, die vanwege zijn uiterlijk vaak als avonturier of als gangster wordt gecast, heeft nooit beter gepresteerd dan in deze onverwachte rol.

Le gerfaut

1988 | Avonturenfilm, Historische film, Komedie

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Marion Sarraut. Met o.a. Laurent Le Doyan, Patrice Alexsandre, Hervé Bellon, Isabelle Guiard en Vincent Solignac.

Avonturen aan het hof van Lodewijk XVI rond het beruchte collier van de koningin, vlak voor de Franse Revolutie. Aangenaam vermaak, hoewel de geschiedenis nogal vrij geïnterpreteerd wordt. Gebaseerd op de roman van Juliette Benzoni.

Salut la Puce

1982 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Georges Géret, Pierre Tornade, Ursula Fellner en Jean-Marie Proslier.

Balducci heeft een bewerking van zijn eigen roman gemaakt. Een mengsel van humor, nostalgie, vertedering en Parijse straatpoëzie. In deze bescheiden film komen de personen uit de marge sympathiek over. Er is ook nog een overbodig politieverhaal dat er op geplakt lijkt als een fopneus op een gezicht. Daardoor werd de film onnodig lang, maar Balducci heeft wel slechtere gemaakt.

Deux heures moins le quart avant Jesus Christ

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jean Yanne. Met o.a. Michel Serrault, Jean Yanne, Coluche, Mimi Coutelier en Françoise Fabian.

Julius Caesar heeft tijdens een vakantie in Noord-Afrika een geheim rendez-vous met Cleopatra, terwijl vakbondsleider Ben Hur een manifestatie leidt tegen de energiecrisis en de Purperen Brigades aanslagen organiseren. De zouteloze anarchistische humor werkt helemaal niet buiten Frankrijk, waar alle in de handeling opduikende tv-presentatoren onbekend zijn. Het spektakel is lamlendig, de aankleding foeilelijk en Serraults Caesar als relnicht is een aanfluiting voor zijn talent. Andere topacteurs weten evenmin wat ze met hun rol aanmoeten, zelfs (regisseur/schrijver/componist) Yanne niet.

Le filleul

1977 | Thriller, Misdaad, Erotiek

Italië​/​​Frankrijk 1977. Thriller van Marino Girolami en Charles Ramoulian. Met o.a. Enzo Cerusico, Guido Celano, Karin Schubert, Samantha Elgard en Isabelle Marchal.

Verward en uiterst ingewikkeld verhaal over Amerikaanse en Siciliaanse mafiosi, een prostitutienetwerk, chantage van Europese politici en andere ideeën uit hetzelfde vaatje. Het onmogelijke scenario is in elkaar geprutst door Antonio Marghereti. En omdat de film toch een eind moet hebben, komt er niemand levend uit het bloedbad in de laatste scène. Hier is geen twijfel mogelijk: dit is een spaghetti-thriller! De bezetting wordt gevormd door een allegaartje van allerlei nationaliteiten. Ook bekend als LE CHÂTIMENT.

Armiamoci e partite

1975 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië​/​​Frankrijk 1975. Komedie van Nando Cicero. Met o.a. Franco Franchi, Ciccio Ingrassia, Philippe Clay, Martine Brochard en Anna Maestri.

Italiaanse obers in Frankrijk blijken bij het uitbreken van WO I dienstplichtig. Ondanks hun voortdurend geblunder-uit- onbegrip krijgen ze na enige tijd de opdracht om bij een Amerikaanse generaal de telefoon te installeren. Deze heeft nét een verdovend middel toegediend gekregen van een Duitse spionne, zodat het duo meent hem geëlektrokuteerd te hebben en zijn 'lijk' bij de vijand probeert te dumpen. De met iets meer zorg dan gewoonlijk speciaal voor het Siciliaanse komiekenduo gemaakte film heeft een a-politieke, maar bedenkelijke strekking: de vijand is stommer dan jij, dus makkelijk te verslaan.

Shanks

1974 | Horror

Verenigde Staten 1974. Horror van William Castle. Met o.a. Marcel Marceau, Tsilla Chelton, Philippe Clay, Cindy Elbacher en Helena Kallianiotes.

Een ongewoon, helaas niet geslaagd fantasy-verhaal over een doofstomme poppenspeler die de doden weer tot leven brengt. Marceau en collega-mimespelers Chelton en Clay zorgen voor goede ogenblikken.

Pas folle, la guêpe

1972 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1972. Komedie van Jean Delannoy. Met o.a. Françoise Rosay, Anny Duperey, Bruno Prafal, Philippe Clay en Daniel Ceccaldi.

Een rijke oude dame heeft als enige erfgenaam een neef, die niet in geld is geïnteresseerd; dit tot misnoegen van zijn ambitieuze vriendin die tevens de privéverpleegster is van de vrouw. Een misdadige chauffeur wil daar gebruik van maken om het testament ten gunste van hemzelf te vervalsen en zijn werkgeefster dan te vermoorden. Deze aardige misdaadkomedie - naar James Hadley Chase - is met te weinig vaart gefilmd en daardoor voorspelbaar. Rosay is verrukkelijk in een van haar laatste rollen en wordt goed gesecundeerd door Duperey, maar de heren acteurs zijn lulliger dan het verhaal noodzakelijk maakt.

Les Joyeux lurons

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Alice Sapritch, Philippe Clay, Michel Galabru, Jacques Balutin en Paul Préboist.

Een gangsterbende wil een kostbaar relikwie stelen en installeert zich vermomd als priesters bij een pastoor. Ze krijgen een onverwachte medestander in de huishoudster die in verliefdheid ontbrandt voor een van hen. Dit kluchtgegeven uit de jaren '30, toen het typeringsvermogen van de acteurs de situaties in het absurde wisten te trekken, is even vlak van regie als van scenario-uitwerking en laat de rolbezetting ongeïnspireerd aanmodderen. Sapritch doet als enige haar best, maar is onbedoeld gênant.

L' Insolent

1972 | Misdaad

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Claude Roy. Met o.a. Henry Silva, André Pousse, Georges Géret, Philippe Clay en Sabine Glaser.

Een uit de gevangenis ontsnapte gangster beraamt een overval op een geldtransport, met organisatorische steun van een nachtclubeigenaar. Het lukt, maar beider pogingen om elkaar op te lichten worden hun noodlottig. Het cliché-scenario in krakkemikkige regie onderscheidt zich alleen door nodeloos aangedikte geweldscènes. Naast Hollywoods heavy Silva ook Franse B-acteurs in grotere rollen dan gewoonlijk, maar zonder enige kans om zich te onderscheiden.

Au bon beurre

1971 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Roger Hanin, Andréa Ferréol, Jean-Claude Dauphin, Christine Pascal en Paul Guers.

Parijse melkboer en zijn vrouw komen tijdens WO II tot welstand en aanzien door zonder politiek benul of stellingname op het juiste moment de passende stap te ondernemen: een gevluchte krijgsgevangene aangeven, met verse eieren maarschalk Pétain paaien, een Duitse soldaat tot huisvriend maken en afstoten wanneer de geallieerden oprukken, nog net vóór bevrijding een joodse onderduiker opnemen en zich bij het verzet aansluiten. Quasi gemoedelijke toon van film en acteren maken gedachteloos opportunisme des te schrijnender, hoewel verhaalopbouw en buurtbewoners ook andere kanten laten zien. In homogene rolbezetting springt Dauphin eruit als de jonge soldaat. TV-werk van Molinaro is aanzienlijk interessanter dan zijn bioscoopfilms.

Pour un sourire

1969 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1969. Drama van François Dupont-Midy. Met o.a. Marina Vlady, Bruno Cremer, Philippe Clay, Isabelle Missud en Florence Bolland.

Een man die tijdens de oorlog zijn vrouw en dochter verliest vindt als soldaat in de ruïnes van een vijandige stad een klein meisje in wie hij de herinnering aan zijn eigen kind wil doen herleven. Geleidelijk aan beseft hij dat dit een miskenning van haar eigen aard is en hij gaat geschiktere pleegouders voor haar zoeken. Een al te onbestemd gehouden en soms sentimenteel ontsporende verfilming van boeiende stof. Men ziet goed spel van Crémer en treffende kleine details.

Sale temps pour les mouches

1966 | Actiefilm

Frankrijk 1966. Actiefilm van Guy Lefranc. Met o.a. Gérard Barray, Jean Richard, Philippe Clay, Patricia Viterbo en Nicole Maurey.

Commissaris San Antonio dringt een bende binnen die gespecialiseerd is in ontvoeringen van geleerden, door zich voor gangster uit te geven. Voor hij ontmaskerd wordt heeft hij ontdekt wie het brein achter alle plannen is. Deze film naar de komische SAN ANTONIO-serie van Frédéric Dard mist humor om een geslaagde parodie te zijn en vaart plus technische en financiële middelen, voor een onderhoudend avontuur. Zelfs de verplichte fatale dames blijven beneden de uiterlijke norm van het genre.

Cabezas quemadas

1966 | Avonturenfilm

Spanje​/​​Frankrijk 1966. Avonturenfilm van Willy Rozier. Met o.a. Lang Jeffries, Estella Blain, Philippe Clay, Roberto Camardiel en Jacques Dufilho.

Een groep desperado's vervoert wapens door de Afrikaanse woestijn. Een middelmatige maar sympathieke avonturenfilm, een co-produktie die gedeeltelijk geïnspireerd is door LE SALAIRE DE LA PEUR.

Le Gentleman de Cocody

1964 | Avonturenfilm, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1964. Avonturenfilm van Christian-Jaque. Met o.a. Jean Marais, Liselotte Pulver, Philippe Clay, Jacques Morel en Maria Grazia Buccella.

Franse geleerde in Abidjan wordt vermoord door leden van geheimzinnige sekte. Assistente wil zijn onderzoekingen voortzetten, maar wordt tijdens tocht in de jungle ook belaagd, terwijl attaché van ambassade haar probeert te beschermen. Deze avonturenfilm heeft uiterst onwaarschijnlijk scenario, maar wordt met vaart gebracht op allerlei exotische locaties, met soms imponerend stuntwerk.

I Moschettieri dei mare

1962 | Avonturenfilm

Frankrijk​/​​Italië 1962. Avonturenfilm van Steno. Met o.a. Pier Angeli, Channing Pollock, Aldo Ray, Philippe Clay en Robert Alda.

Franse avonturiers willen in de 17e eeuw naar Amerika vluchten en nemen de macht over op een Spaans galeischip dat goud moet ophalen bij de corrupte gouverneur van Maracaibo. Mèt door hen gerecruteerde piraten komt ook een zigeunerin aan boord die de als kind ontvoerde gouverneursdochter blijkt. De piratenavonturen hebben een internationale rolbezetting en een scenario vol verwikkelingen, maar de in kluchten gespecialiseerde regisseur weet niet wat hij er mee aan moet.

Touchez-pas aux blondes

1960 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1960. Misdaad van Maurice Cloche. Met o.a. Philippe Clay, Jany Clair, Darío Moreno, Michel Ba en Coster.

Een jonge politie-inspecteur moet een aantal geheimzinnige moorden op call-girls oplossen en ontdekt een gangsterbende die onder het mom van een begrafenisonderneming opereert. Deze zouteloze misdaadkomedie naar een roman van Carter Brown, is een mislukte poging om de chansonnier Clay te lanceren als een nieuwe Eddie Constantine.

Les Canailles

1959 | Drama, Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1959. Drama van Maurice Labro. Met o.a. Marina Vlady, Robert Hossein, Philippe Clay, Scilla Gabel en Claire Maurier.

Werknemer van Amerikaans persbureau in Rome moet dochter van de baas ontvangen; de vrouw gedraagt zich echter merkwaardig en verdwijnt mysterieus, zodat hij tegen politieverdenking in op onderzoek uitgaat. Italiaanse onderwereld lijkt er mee gemoeid, maar uiteindelijk blijkt jaloerse stiefmoeder verantwoordelijk. Verward misdaadverhaal kreeg in beeld een zekere sfeer door Italiaanse locaties, terwijl acteurs spanning suggereren die door scenario niet wordt gesteund.

La Nuit des traqués

1959 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​België 1959. Misdaad van Bernard Roland. Met o.a. Juliette Mayniel, Sami Frey, Claude Titre, Folco Lulli en Philippe Clay.

Een jongeman met een slappe mentaliteit is in de Antwerpse onderwereld beland en doodt per ongeluk een bendeleider. Pogingen om zich met zijn zuster en haar verloofde van het lijk te ontdoen maakt hen het doelwit voor chantage door een smokkelaar. De merkwaardige moraal dat het ongestraft liquideren van misdadigers een happy end verdient, krijgt door de ondermaatse regie geen enkele overtuigingskracht. De beginnende acteurs doen hun best, maar het mag niet baten.

Messieurs les ronds-de-cuir

1958 | Komedie

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Diamant-Berger. Met o.a. Noël-Noël, Pierre Brasseur, Philippe Clay, Michel Serrault en Jean Poiret.

Een conservator maakt aanspraak op een museumstuk, maar wordt geconfronteerd met een onvoorstelbare bureaucratie en lamlendigheid op het verantwoordelijke ministerie. Deze venijnige toneelsatire van Georges Courteline heeft nog niets aan werkzaamheid en burleske humor verloren, maar zowel de scenariobewerking als de regie zijn veel te mat, waardoor de sterbezetting het er te dik op legt. Onderhoudend, maar het had zoveel meer kunnen zijn.

Des Femmes disparaissent

1958 | Misdaad, Erotiek, Actiefilm

Frankrijk 1958. Misdaad van Edouard Molinaro. Met o.a. Robert Hossein, Magali Noël, Philippe Clay, Jacques Dacqmine en Jane Marken.

De cocktailparty's in een chique villa fungeren als lokaas voor goedgelovige meisjes die als blanke slavinnen verkwanseld worden. De wantrouwende verloofde van een van hen ontdekt de opzet, waarna de villa een door de politie belegerde vesting wordt. Dit banale en simpele B-filmscenario wordt naar een boeiend niveau getild door de kwaliteit van de vormgeving, fotografie en dwingende muzikale ondersteuning van The Jazz Messengers. Molinaro is met inhoudelijk beter materiaal wel eens minder goed op dreef geweest.

Nathalie

1957 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1957. Misdaad van Christian-Jaque. Met o.a. Martine Carol, Philippe Clay, Michel Piccoli, Mischa Auer en Aimé Clariond.

Een naïef lijkende mannequin lost een juwelendiefstal in een modehuis op, maar de bestolene is inmiddels vermoord en gangsters kidnappen haar om de plaats van het slachtoffer in te nemen. Haar eigen vindingrijkheid en de interventie van een inmiddels op haar verliefd geraakte politieman redden haar uit de nesten. Deze ironische misdaadkomedie maakt goed gebruik van Carols domme-blondje-imago. Tussen de pittoreske bijrollen valt Piccoli op in een vroege hoofdrol als charmante held.

Notre Dame de Paris

1956 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1956. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Gina Lollobrigida, Anthony Quinn, Jean Danet, Alain Cuny en Robert Hirsch.

Nooit eerder werd regisseur Delannoy door zoveel vrienden gevraagd of ze op de set langs mochten komen als tijdens de opnamen voor deze CinemaScope-versie van de Victor Hugo-klassieker. Had dat wellicht iets met La Lollo te maken? Enfin, de Franse classicist bij uitstek maakte van het romantische melodrama over de gebochelde klokkenluider Quasimodo (Quinn) en de sensuele zigeunerin Esméralda (Lollobrigida) een meeslepend, kleurrijk spektakel. In de Boulogne-Billancourt-studio bouwde Delannoys vaste decorateur René Renoux voor een fortuin de Notre-Dame-kathedraalinterieurs gedeeltelijk na. Voor adaptatie en dialogen tekenden taalvirtuozen Jean Aurenche en Jacques Prévert. 'Qualité française' met een kapitale Q.

La Vie est belle

1956 | Komedie

Frankrijk 1956. Komedie van Roger Pierre en Jean-Marc Thibault. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Colette Richard, Véronique Zuber en Francis Blanche.

Door woningnood geplaagde, bevriende echtparen winnen bij een radiospel samen een villa. Het samenwonen stelt de verstandhouding tussen de vrouwen echter zwaar op de proef zodat ook hun echtgenoten moeten voorgeven met elkaar in onmin te leven. Deze in eigen beheer bedachte en gemaakte film van komiekenduo is veel geestiger en smakelijker dan de kluchten, waarin ze onder verantwoording van anderen te zien zijn. Met uitstekende collega's in de bijrollen.

Le crime du Bouïf

1951 | Komedie

Frankrijk 1951. Komedie van André Cerf. Met o.a. Champi, Pierre Jourdan, Fernand Fabre, Jean Gaven en Frédérique Nadar.

Bewerking van een misdaadkomedie van de schrijvers Mouézy- Eon en La Fouchardière. De vierde en laatste film van Cerf en evenals de andere drie de moeite waard vanwege de rolbezetting, met name in de bijrollen.