Patrick Lizana: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

C'est la vie

2001 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 2001. Romantiek van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Jacques Dutronc, Sandrine Bonnaire, Emmanuelle Riva, Jacques Spiesser en Anne Grégorio.

Wie bij producenten aanklopt met een script over een terminaal zieke dwarsligger die in zijn laatste dagen een romance beleeft met een verpleegster, heeft geringe slagingskansen. Met de toezeggingen van Franse sterspelers Jacques Dutronc en Sandrine Bonnaire liggen de kaarten dan weer een stuk gunstiger. In de mise-en-scène kleurt regisseur Améris met deze romanverfilming netjes binnen de lijntjes, maar de met de jaren meer en meer rafelig ogende chansonnier-acteur Dutronc is een verontrustend geloofwaardige kankerpatiënt. Intiem, dit verhaal over een late liefde in een sterfhuis in de Provence, en fijngevoelig zonder misplaatste snottertactieken.

Voyages

1999 | Oorlogsfilm

Polen​/​​Frankrijk 1999. Oorlogsfilm van Emmanuel Finkiel. Met o.a. Shulamit Adar, Liliane Rovère, Esther Gorintin, Nathan Cogan en Moscu Alcalay.

Debuterend regisseur Finkiel die ook het scenario schreef, leerde het vak o.a. als assistent-regisseur van Krzysztof Kie[KA1]slowski. Hij heeft een drieluik gemaakt die over overlevenden van de holocaust gaat. Verwacht geen drama in de trant van SCHINDLER`S LIST van Steven Spielberg of LA VITA [KA2]E BELLA van Roberto Benigni of een documentair werk in de trant van SHOAH van Claude Lanzmann of LE CHAGRIN ET LA PITI[KA1]E van Marcel Oph[KA3]uls. Het zijn drie gebeurtenissen, die aan het einde min of meer in elkaar overvloeien. De film begint met een bus die bejaarde joodse toeristen vervoert in Polen op een soort bedevaart met als einddoel een bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz. Voordat de bus zijn bestemming bereikt krijgt hij pech en hebben we kennis gemaakt met Rivka (Adar), een vrouw die kibbelt met haar man. Het gaat niet om huwelijksproblemen, maar het is de confrontatie met het verleden die ze moeilijk aankan. Het tweede deel speelt in Parijs, waar Regine (Rovere) opgebeld wordt door een man die uit Litauen afkomstig is en zegt dat hij haar vader is. Regine heeft altijd gedacht dat hij in een kamp om het leven gekomen was, maar na de bevrijding in 1945 is hij vast komen te zitten achter het IJzeren Gordijn, hertrouwd en na de verdwijning van het communisme eindelijk terugegaan naar Parijs. Regine beseft dat vijftig jaar een bijna onoverbrugbare verwijdering heeft veroorzaakt en twijfelt of de voor haar onbekende wel haar vader is. Ze haalt hem evenwel naar binnen. In het laatste deel, dat het sterkste is, zien we Vera (Gorintin), een bejaarde, alleenstaande joodse vrouw, die met haar buren uit Rusland naar Isra[KA3]el is ge[KA3]emigreerd, en in Tel Aviv een nicht zoekt. Die vindt zij tenslotte in een bejaardentehuis. Ze kan natuurlijk niet blijven en verdwaalt in de stad, waar vrijwel niemand jiddisch spreekt. Rivka (uit de eerste episode) ziet haar en haalt haar naar binnen om tot rust te komen. Het kenmerkende van deze film, die bezet is met een lovenswaardige rolverdeling amateurspelers, is het gevoelige drama, dat inzicht geeft in wat er moet omgaan in de hoofden van de mensen die op een of andere manier proberen vrede te sluiten met de holocaust. Het getuigt van groot psychologisch inzicht en is absoluut vrij van vals sentiment of aangezet spel. Het camerawerk is van Hans Meier die in Polen en Frankrijk draaide en Jean-Claude Larrieu die in Israël draaide. Een van de belangrijkere films over het onderwerp. Bekroond met veel prijzen, o.a. de Prix de la Jeunesse op het festival van Cannes.

Le Détour

1999 | Misdaad

Frankrijk 1999. Misdaad van Pierre Salvatori en Pierre Salvadori. Met o.a. Serge Riaboukine, Marina Golovine, Patrick Lizana, Mathieu Demy en Guillaume Depardieu.

Debuterend regisseur Finkiel die ook het scenario schreef, leerde het vak o.a. als assistent-regisseur van Krzysztof Kie[KA1]slowski. Hij heeft een drieluik gemaakt die over overlevenden van de holocaust gaat. Verwacht geen drama in de trant van SCHINDLER`S LIST van Steven Spielberg of LA VITA [KA2]E BELLA van Roberto Benigni of een documentair werk in de trant van SHOAH van Claude Lanzmann of LE CHAGRIN ET LA PITI[KA1]E van Marcel Oph[KA3]uls. Het zijn drie gebeurtenissen, die aan het einde min of meer in elkaar overvloeien. De film begint met een bus die bejaarde joodse toeristen vervoert in Polen op een soort bedevaart met als einddoel een bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz. Voordat de bus zijn bestemming bereikt krijgt hij pech en hebben we kennis gemaakt met Rivka (Adar), een vrouw die kibbelt met haar man. Het gaat niet om huwelijksproblemen, maar het is de confrontatie met het verleden die ze moeilijk aankan. Het tweede deel speelt in Parijs, waar Regine (Rovere) opgebeld wordt door een man die uit Litauen afkomstig is en zegt dat hij haar vader is. Regine heeft altijd gedacht dat hij in een kamp om het leven gekomen was, maar na de bevrijding in 1945 is hij vast komen te zitten achter het IJzeren Gordijn, hertrouwd en na de verdwijning van het communisme eindelijk terugegaan naar Parijs. Regine beseft dat vijftig jaar een bijna onoverbrugbare verwijdering heeft veroorzaakt en twijfelt of de voor haar onbekende wel haar vader is. Ze haalt hem evenwel naar binnen. In het laatste deel, dat het sterkste is, zien we Vera (Gorintin), een bejaarde, alleenstaande joodse vrouw, die met haar buren uit Rusland naar Isra[KA3]el is ge[KA3]emigreerd, en in Tel Aviv een nicht zoekt. Die vindt zij tenslotte in een bejaardentehuis. Ze kan natuurlijk niet blijven en verdwaalt in de stad, waar vrijwel niemand jiddisch spreekt. Rivka (uit de eerste episode) ziet haar en haalt haar naar binnen om tot rust te komen. Het kenmerkende van deze film, die bezet is met een lovenswaardige rolverdeling amateurspelers, is het gevoelige drama, dat inzicht geeft in wat er moet omgaan in de hoofden van de mensen die op een of andere manier proberen vrede te sluiten met de holocaust. Het getuigt van groot psychologisch inzicht en is absoluut vrij van vals sentiment of aangezet spel. Het camerawerk is van Hans Meier die in Polen en Frankrijk draaide en Jean-Claude Larrieu die in Israël draaide. Een van de belangrijkere films over het onderwerp. Bekroond met veel prijzen, o.a. de Prix de la Jeunesse op het festival van Cannes.

Louise (Take 2)

1998 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1998. Misdaad van Siegfried. Met o.a. Roschdy Zem, Gérald Thomassin, Antoine du Merle, Bruce Myers en Naguim Bendidi.

De jonge Louise hangt met haar vrienden rond in de Parijse metro en vermaakt zich met rotzooi trappen en kleine diefstallen. Het ideale leven wat haar betreft. Dan ontmoet ze een zwervend jongetje en een flamboyante jongeman. Opmerkelijk, levendig gefilmd en grotendeels geïmproviseerd debuut van de publiciteitsschuwe Siegfried, die zelf een deels zwervend bestaan leidt en zich overigens, ondanks de lof voor dit werk, eerder een musicus dan filmmaker beschouwt. (RdL/VPRO Gids)

Les kidnappeurs

1998 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1998. Misdaad van Graham Guit. Met o.a. Élodie Bouchez, Romain Duris, Isaac Sharry, Elie Kakou en Sacha Bourdo.

De zojuist uit de gevangenis ontslagen kluiskraker Armand bereidt samen met zijn broer, vriendin Claire en vriend Odysseus een overval voor op de villa van een rijke, Litouwse zakenman. Zijn kluis blijkt echter leeg. Zij nemen een prins uit Litouwen mee als gijzelaar uit de villa. In ruil voor hem verlangen zij de gewenste miljoenen. Daarmee begint een ingewikkelde zaak...

Vérité oblige : Ma fille... cette inconnue

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Claude-Michel Rome. Met o.a. André Dussollier, Béatrice Agenin, Sophie Broustal, Agathe De La Boulaye en Stéphane Slima.

De zojuist uit de gevangenis ontslagen kluiskraker Armand bereidt samen met zijn broer, vriendin Claire en vriend Odysseus een overval voor op de villa van een rijke, Litouwse zakenman. Zijn kluis blijkt echter leeg. Zij nemen een prins uit Litouwen mee als gijzelaar uit de villa. In ruil voor hem verlangen zij de gewenste miljoenen. Daarmee begint een ingewikkelde zaak...

Le ciel est à nous

1997 | Misdaad, Actiefilm

Canada​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Graham Guit. Met o.a. Romane Bohringer, Melvil Poupaud, Jean-Philippe Écoffey, Élodie Bouchez en Jean-Claude Flamand-Barny.

De zojuist uit de gevangenis ontslagen kluiskraker Armand bereidt samen met zijn broer, vriendin Claire en vriend Odysseus een overval voor op de villa van een rijke, Litouwse zakenman. Zijn kluis blijkt echter leeg. Zij nemen een prins uit Litouwen mee als gijzelaar uit de villa. In ruil voor hem verlangen zij de gewenste miljoenen. Daarmee begint een ingewikkelde zaak...

Rhésus Roméo

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Philippe Le Guay. Met o.a. Isabelle Pasco, Anthony Delon, Philippe Clévenot, Judith Magre en Philippe Laudenbach.

Kapster Jo[KA3]elle (Pasco) stelt zich als donor beschikbaar om ruggemerg af te staan voor een kankerpati[KA3]ent. Ze belooft daarbij absolute anonimiteit in acht te nemen. Zij mag niet weten voor wie het merg bestemd is. Haar nieuwsgierigheid overwint echter en ze slaagt erin het dossier in te kijken. De zieke is Arnaud (Delon) en ze besluit de jongeman op te zoeken. Wanneer ze de knappe verschijning ziet, raakt ze op slag smoorverliefd. Vergezocht en ongeloofwaardig melodrama rond een verboden liefde. De acteurs doen hun best om het scenario van regisseur Le Guay (hier in zijn tv-debuut) en Lou Jeunet wat op te vijzelen, maar slagen er slechts gedeeltelijk in. Fotografie van Pierre Novion.

La cité de la peur

1993 | Horror, Komedie

Frankrijk 1993. Horror van Alain Berbérian. Met o.a. Chantal Lauby, Alain Chabat, Dominique Farrugia, Sam Karmann en Gérard Darmon.

Tijdens het Festival van Cannes doet Lauby die hoofd van de persafdeling is, vergeefse moeite om mond tot mond reclame aan de gang te krijgen over [KL]RED IS DEAD[KLE], een horrorfilmpje gemaakt zonder geld. Ze krijgt onverhoopte publiciteit als een maniak de filmoperateurs vermoordt net zoals dat in die film gebeurt. Lauby laat geen kans voorbij gaan en trommelt onmiddellijk hoofdrolspeler Farrugia op uit Parijs, een `kind` van dertig dat gaat braken om te laten zien dat hij blij is. Wie op zoek is naar `good taste`, zit hier duidelijk verkeerd. De film (om dit onding maar een naam te geven) werd opgebouwd rond de tv-ploeg [KL]Les Nuls[KLE] (die officieel tekende voor het scenario) en dat is het enige dat erover te zeggen valt. Een ronduit beschamend schouwspel, dat in werkelijkheid geschreven (?) zou zijn door Dominique Farrugia, Chantal Lauby en Alain Chabat. In beeld gebracht door Laurent Dailland.