Claus Strandberg

Send mere slik

Denemarken 2001. Komedie van Cæcilia Holbek Trier en Philip Zandén. Met o.a. Marie Katrine Rasch, Ninna Assentoft Rasmussen, Bodul Udsen, Per Oscarsson en Bodil Jørgensen.

Besat

Denemarken​/​​Noorwegen 1999. Horror van Anders Rønnow-Klarlund. Met o.a. Udo Kier, Kirsti Eline Torhaug, Ole Lemmeke, Ole Ernst en Niels Anders Thorn.

Vlak na aankomst zakt een net gearriveerde passagier uit Roemeni[KA3]e op het vliegveld van Kopenhagen in elkaar. Als hij in allerijl naar het ziekenhuis wordt overgebracht, blijkt hij al te zijn overleden voordat men hem kan onderzoeken. Volgens viruloog S[KL23]ren (Lemmeke) is de pati[KA3]ent overleden aan een Ebola-achtig virus. Zijn chef in het ziekenhuis wil er niets van weten, omdat hij voor paniek vreest. Het lichaam wordt snel vrijgegeven en gaat op transport naar het vaderland van de overledene voor crematie. S[KL23]ren zit de zaak niet lekker en hij vertrekt met zijn vriendin Sarah (Torhaug) naar de Karpaten om proefmonsters van de dode te nemen. Ondertussen maakt de Deense politie jacht op een mysterieuze brandstichter, die uit Duitsland afkomstig is. Het is een raadselachtige man (Kier), die Vincent Monreau heet. Men twijfelt of hij wel gestoord is, want bij het overhoop halen van zijn hotelkamer stuit men op een artikel over een supernova, een stella mala, die de aankomst van een satan op aarde voorspelt; dit duivelachtige monster zou huizen (en verhuizen) in het lichaam van een sterveling. Ondertussen merken Søren en Sarah dat zij te laat zijn: ze zien de lijkkist de verbrandingsoven van het crematorium ingaan, maar er blijkt net een kind te zijn overleden dat aan dezelfde symptomen leed. Søren besluit het lijk in alle stilte op te graven wat op weerstand stuit van Sarah - later begrijpen wij waarom. Terug in Kopenhagen met proefmonsters die van het kinderlijkje zijn genomen, lijken Sørens theorieën zich te bevestigen en kruist zijn pad met dat van Vincent. Volgens Vincent zou een Romeense stewardess een volgende infectiehaard zijn. Ze proberen gezamenlijk de jonge vrouw op te sporen, maar ook de politie heeft de jacht op haar geopend. Helaas heeft het neerschieten van die vrouw weinig zin, want de euvele geest nestelt zich in een volgend lichaam. Wie dat is, behoeft geen verrassing te zijn. Het scenario van Ola Saltin en regisseur Rønnow-Klarlund bevat heel wat genreclichés, is af en toe bij het belachelijke af, maar bizar genoeg om te boeien en de film knipoogt meer dan eens naar THE HIDDEN, NATTEVAGTEN, OUTBREAK en RIGET. De actie echter is vlot, de hoofdrollen zijn aardig en het camerawerk van Eigil Bryld is goed. Fans van fantastische horrorfilms komen ruimschoots aan hun trekken en bewonderaars van Lars van Trier's, soms zeer omstreden filmstijl, herkennen de hand van deze meester, waarvan Rønnow-Klarlund een leerling en protégé is. Dolby.

Mørkeleg

Denemarken 1996. Horror van Martin Schmidt. Met o.a. Line Kruse, Laura Drasbæk, Rikke Louise Andersson, Christian Grønvall en Karl Bille.

Vlak na aankomst zakt een net gearriveerde passagier uit Roemeni[KA3]e op het vliegveld van Kopenhagen in elkaar. Als hij in allerijl naar het ziekenhuis wordt overgebracht, blijkt hij al te zijn overleden voordat men hem kan onderzoeken. Volgens viruloog S[KL23]ren (Lemmeke) is de pati[KA3]ent overleden aan een Ebola-achtig virus. Zijn chef in het ziekenhuis wil er niets van weten, omdat hij voor paniek vreest. Het lichaam wordt snel vrijgegeven en gaat op transport naar het vaderland van de overledene voor crematie. S[KL23]ren zit de zaak niet lekker en hij vertrekt met zijn vriendin Sarah (Torhaug) naar de Karpaten om proefmonsters van de dode te nemen. Ondertussen maakt de Deense politie jacht op een mysterieuze brandstichter, die uit Duitsland afkomstig is. Het is een raadselachtige man (Kier), die Vincent Monreau heet. Men twijfelt of hij wel gestoord is, want bij het overhoop halen van zijn hotelkamer stuit men op een artikel over een supernova, een stella mala, die de aankomst van een satan op aarde voorspelt; dit duivelachtige monster zou huizen (en verhuizen) in het lichaam van een sterveling. Ondertussen merken Søren en Sarah dat zij te laat zijn: ze zien de lijkkist de verbrandingsoven van het crematorium ingaan, maar er blijkt net een kind te zijn overleden dat aan dezelfde symptomen leed. Søren besluit het lijk in alle stilte op te graven wat op weerstand stuit van Sarah - later begrijpen wij waarom. Terug in Kopenhagen met proefmonsters die van het kinderlijkje zijn genomen, lijken Sørens theorieën zich te bevestigen en kruist zijn pad met dat van Vincent. Volgens Vincent zou een Romeense stewardess een volgende infectiehaard zijn. Ze proberen gezamenlijk de jonge vrouw op te sporen, maar ook de politie heeft de jacht op haar geopend. Helaas heeft het neerschieten van die vrouw weinig zin, want de euvele geest nestelt zich in een volgend lichaam. Wie dat is, behoeft geen verrassing te zijn. Het scenario van Ola Saltin en regisseur Rønnow-Klarlund bevat heel wat genreclichés, is af en toe bij het belachelijke af, maar bizar genoeg om te boeien en de film knipoogt meer dan eens naar THE HIDDEN, NATTEVAGTEN, OUTBREAK en RIGET. De actie echter is vlot, de hoofdrollen zijn aardig en het camerawerk van Eigil Bryld is goed. Fans van fantastische horrorfilms komen ruimschoots aan hun trekken en bewonderaars van Lars van Trier's, soms zeer omstreden filmstijl, herkennen de hand van deze meester, waarvan Rønnow-Klarlund een leerling en protégé is. Dolby.

Opbrud

Denemarken 1988. Film noir van Claus Ploug. Met o.a. Kim Jansson, Claus Strandberg, Pernille Sue Winton, Tina Myra Matharu en Jytte Pilloni.

Een jonge nietsnut steelt een taxi om te ontkomen aan zijn onderwereldschulden. Een deftige zakenman is zijn eerste passagier en die wil naar het andere eind van het land. Ieder van de twee hoofdrolspelers raakt ervan overtuigd dat de ander onbetrouwbaar is. Vooral de acteurs redden deze low budget zwarte komedie die het moet hebben van de stemmingen van de pseudo-taxichauffeur en zijn passagier.

92 Minutter af i gaar

Denemarken 1978. Komedie van Carsten Brandt. Met o.a. Roland Blanche, Tine Blichmann, Marianne Joergensen en Claus Strandberg.

Mooi verfilmd verhaal over een Franse handelsreiziger, Blanche, die op doortocht in Kopenhagen op midzomerdag op het flatje van een vriend een jonge vrouw ontmoet. Ze is na een ruzie met haar partner weggelopen. Mooi, geestig en meewarig; technisch is de debuutfilm van Brandt ook geslaagd.

frue! Ta det som en man

Denemarken 1975. Mette Knudsen, Elisabeth Rygaard en Li Villstup. Met o.a. Tove Maës, Alf Larsen, Berthe Quistgaard, Birgit Bruel en Claus Strandberg.

Een vijftig-jarige huisvrouw zoekt na haar menopauze-depressie werk en krijgt een baan in een fabriek. Als ze met haar vrouwelijke collega's deelneemt aan een staking, wordt ze als eerste ontslagen, maar ze heeft dan een nieuw zelfbewustzijn veroverd. De door het vrouwencollectief 'Rode zusters' gemaakte film valt in drie delen uiteen: I De heldin in haar huishouden. II Een uitvoerige droom waarin ze zich rolomkering van mannen en vrouwen voorstelt. III Haar ervaringen in haar werkkring. Het cabaretteske middendeel maakte het succes van de film, hoewel de averechtse typering van secretaressen, huismannen, strippers en autoritaire, handige vrouwen zelfs in de omkering een clichématige karikatuur blijft. De raamvertelling is aanzienlijk interessanter en zinniger.