Elizabeth Bourgine

La nuit des Hulottes

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Julien Guiomar, Elizabeth Bourgine, Magali Noël, Antoine Du Merle en Jean Nehr.

Cassidi et Cassidi : Le prix de la liberté

Frankrijk 1997. Misdaad van Joël Santoni. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Patrick Catalifo, Catherine Rouvel, Bruno Raffaelli en Cécile Auclert.

Cassidi et Cassidi : Le démon de midi

Frankrijk 1997. Misdaad van Joël Santoni. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Patrick Catalifo, Catherine Rouvel, Bruno Raffaelli en Cécile Auclert.

La taupe

Frankrijk 1995. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Laure Duthilleul, Elizabeth Bourgine, Bruno Todeschini, Jacques Gimond en Muriel Coadou.

Bernard (Todeschini) en In[KA2]es Lagarosse (Duthilleul) zijn de eigenaars van de verliesgevende wijngaard [KL]Les Marronniers[KLE]. Wanneer de naburige wijngaard [KL]Santenac[KLE] wordt opgekocht door de schatrijke weduwe Juliette Pascalet (Bourgine) rijpt in Inès een duivels plan om af te rekenen met hun benarde financiële toestand. Een leuk idee wordt oppervlakkig uitgewerkt met personages die de kijker eigenlijk geen barst interesseren. De acteurs doen hun best, maar kunnen het scenario van Christine Miller, naar de roman van Pierre Luccin, amper leven inblazen. Het duivelse karakter van het trio wordt niet voldoende geëxploiteerd. Fotografie van Guy Famechon.

Barrage sur l'Orénoque

Venezuela​/​​Frankrijk 1995. Avonturenfilm van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Georges Corraface, Catherine Jacob, Anne-Marie Pisani en Luna Sentz.

Na de plotselinge dood van haar echtgenoot aanvaardt Dominique Vallorie (Bourgine) de leiding over diens opdracht, een dam bouwen op de Orinoco in Venezuela, van hem over te nemen. Ter plaatse merkt ze al vlug dat het heel wat moeilijker zal gaan dan ze dacht. Niet enkel is de Amerikaanse concurrentie bijzonder sterk, maar bovendien voelt ze zich bedreigd. Was de dood van haar man wel degelijk een ongeval of was het moord? Er ontwikkeld zich een liefdesrelatie tussen haar en Pablo (Corraface) wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is van haar overleden man. Een verhaal dat niet zou misstaan in een romantisch blad voor overrijpe bakvissen, maar dat schitterend (en met een gigantisch budget) in beeld gebracht werd. De acteurs leven zich goed in hun rol in maar worden tegengewerkt door het scenario van Patrick Meadeb, Margarita Cadenas en Georges Desmouceaux, naar een verhaal van Cadenas en Meadeb. Oogstrelende fotografie van Armand Marco. Oorspronkelijk uitgezonden in twee delen. Nicam Stereo.

Le garçon qui ne dormait pas

Frankrijk 1994. Drama van Michaël Perrotta. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Serge Moati, Aurélien Wiik, Emmanuelle Devos en Farah Bernard.

De elf-jarige Wiik groeit op in een instelling voor verlaten kinderen. Elk weekend brengt hij door bij een opvangfamilie. Vader Moati en moeder Bourgine beschouwen dit als een daad van menselijkheid, terwijl hun zoontje graag een grotere broer wil hebben. Op een dag duikt een tante van Wiik op. De jongen raakt in verwarring. Hij heeft het erg naar zijn zin bij het pleeggezin, maar vraagt zich af of het bij zijn tante niet beter zou zijn. Hij besluit haar te gaan opzoeken. Op een tedere, niet overdreven sentimentele manier, wordt hier het probleem aangesneden van verlaten kinderen. Het dilemma van de jongen wordt realistisch en aangrijpend uitgebeeld. Prachtige vertolking van de jonge Wiik. Pascale Breton schreef het scenario, dat in filmbeelden vertaald werd door Jean-Claude Saillier.

Love Lies Bleeding

Verenigd Koninkrijk 1993. Thriller van Michael Winterbottom. Met o.a. Mark Rylance, Elizabeth Bourgine, John Kavanagh, Brendan Gleeson en Tony Doyle.

Een Ierse republikein die vierentwintig uur verlof heeft uit de Maze-gevangenis probeert de moordenaar van zijn vriendinnetje te vinden. Dit eerste scenario van romanschrijver Ronan Bennett is een ambitieus werkstuk over liefde, herinneringen en verraad. Het intense spel van Mark Rylance kan echter niet de doem wegnemen van alweer een lange, teleurstellende litanie over de recente geschiedenis van Ierland. Opnieuw zijn de dingen niet wat ze lijken en zijn slachtoffer en agressor onderling verwisselbaar.

Abus de confiance

Frankrijk 1993. Misdaad van Bernard Villiot. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Duchaussoy, Pierre-Loup Rajot, François Caron en Christophe Odent.

Alex (Bourgine), Casanova (Rajot) en Mino (Caron) zijn inspecteurs van politie. Ze zitten in het GRAF[KA1]E-team (Groupe de Renseignements et d'Action contre les Fraudes Économiques). Ze zijn verbonden aan het Franse Ministerie van Financiën en Economische Zaken. Ze moeten de internationale economische en fiscale fraude bestrijden. Het trio voert een onderzoek naar een illegale handel in detonators. Er wordt een valstrik opgezet aan de grens, maar het plan loopt verkeerd en een van de douaniers wordt koelbloedig afgemaakt. De Vlaamse acteur Leysen speelt de rol van Hans Berger. Het scenario van Frédérique Topin en Sandra Topin is veel te complex, de regie mist punch. Ontgoochelend, want de acteurs doen hun best, vooral Odent als de angstaanjagende leider van een gevaarlijke secte.

La Couleur du Vent

Frankrijk 1988. Komedie van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Philippe Léotard, Fabrice Luchini en Jean-Pierre Bisson.

Louise werkt bij een grote uitgeversmaatschappij. Ze heeft een manuscript van de in de Verenigde Staten woonachtige schrijver Paul Madison ontvangen, en zij wil koste wat koste tot publicatie overgaan. Ze onderhoudt een correspondentie met de schrijver en geleidelijk aan gaat zij van hem houden. Deze delicate maar niet wonderlijke film heeft een ietwat wisselend tempo en tamelijk veel gepraat. Hij past wel helemaal in de stijl van deze regisseur van gematigd kaliber, die zijn onderwerpen op een gevoelige manier benadert en talentvolle acteurs gebruikt. Geraffineerde decors van Jacques Saulnier.

Noyade interdite

Italië​/​​Frankrijk 1987. Film noir van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Philippe Noiret, Guy Marchand, Elizabeth Bourgine, Anne Roussel en Gabrielle Lazure.

Bewerking van een roman in de stijl van de série noire geschreven door Andrew Coburn, Widow's Walk. Op een kwade morgen vindt de mooi-ogende Roussel het lijk van de echtgenoot van de licht hysterische Ferréol op het strand aan de Atlantische kust. Inspecteur Noiret komt uit Bordeaux afgereisd om het geval te onderzoeken. Later komt inspecteur Marchand op de proppen, die Noiret gaat tegenwerken. Een duel tussen de politiemannen is het gevolg. Soms is de mysterieuze intrige verwarrend. De sfeer komt echter in de buurt van Chabrol en Simenon. Het verontrustende klimaat bekoort, hoewel de regisseur het te serieus heeft aangepakt. Het geheel blijft een beetje koud. Goede spelprestaties van de acteurs. Pierre Granier- Deferre en Dominique Roulet schreven het scenario. Camerawerk van Charles van Damme.

Cours privé

Frankrijk 1986. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Aumont, Xavier Deluc, Sylvia Zerbib en Emmanuelle Seigner.

Jeanne, een verleidelijke lerares op een privé- instelling, komt in opspraak door anonieme brieven en foto's van pornografische aard. Eenmaal ontslagen heldert zij de zaak op en blijkt de directeur - verliefd op haar en afgewezen - de hoofdschuldige te zijn. Hij pleegt zelfmoord en Jeanne kan haar carrière op een andere school weer oppakken. Een interessant scenario en goede spelers, maar de regisseur kon zijn thema niet de baas. Scenario van regisseur Granier-Deferre, Jean-Marc Roberts en Christopher Frank naar het verhaal Portrait craché van Frank.

Vive la sociale!

Frankrijk 1983. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. François Cluzet, Robin Renucci, Elizabeth Bourgine, Jean-Yves Dubois en Yves Robert.

Een in een communistisch gezin opgegroeide jongeman begint een catering service en wordt steeds meer besmet met bourgeois- idealen. Deze half satirische tragikomedie laat de proletarische anti-held naadloos door heden en recent verleden bewegen in een groeiend besef van middelmaat en is een van de zeldzame Franse films die het arbeidersmilieu laat zien. De humoristische observaties van de in het Sovjet-communisme gestagneerde oudere generatie, maar ook van mei 1968 als een middenstandsrevolte maken deze film met goed spel en een flitsende vormgeving, tot een meer dan veelbelovend debuut.