William Layton: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Memoria

1974 | Sciencefiction, Animatie

Spanje 1974. Sciencefiction van Francisco Macián. Met o.a. Fernando Sancho, Pat Johnson, Pedro Díez del Corral en William Layton.

In een nabije toekomst ontstaan intriges rondom een uitvinding. Deze gedeeltelijke animatiefilm is de enige produktie die de overleden Francisco Macián heeft geregisseerd. Hoewel hij een expert was op het gebied van animatie is het toch een tamelijk slechte film.

Los Nuevos españoles

1974 | Komedie

Spanje 1974. Komedie van Roberto Bodegas. Met o.a. José Sacristán, María Luisa San José, Antonio Ferrandis, Manolo Zarzo en Amparo Soler Leal.

Nadat een Madrileense verzekeringsmaatschappij is opgekocht door een Amerikaanse multinational, moeten de medewerkers zich aanpassen aan de mentaliteit van hun nieuwe eigenaars. De beste film van Bodegas met een even sarcastisch als vermakelijk verhaal, een fantastische rolbezetting en een scherp gevoel voor observatie.

La collera del vento

1971 | Western, Actiefilm, Romantiek, Biografie

Italië​/​​Spanje 1971. Western van Mario Camus. Met o.a. Terence Hill, Mario Pardo, Carlo Alberto Cortina, Maximo Valverde en Angel Lombarte.

Huurmoordenaar Marco (Hill) krijgt van rijke Mexicaanse boeren de opdracht een dreigende revolutie de kop in te drukken en de rebellen te liquideren. Liefde voor herbergierster Soledad (Bucella) brengt hem in een gewetensconflict, maar zijn bloedige verleden laat hem niet los. De ware schurk is echter edelman Don Antonio (Rey). In de psychologische studie van de getekende revolverschutter gaat Hill volledig af in deze ronduit vervelende spaghetti-western, mede door het zeer zwakke en pretentieuze scenario van Alberto Silvestri, Miguel Rubio, Franco Verucci, José Vincente Puente en Manuel Marinero. Het camerawerk is van Roberto Gerardi. Eastmancolor, Mono.

Esa mujer

1969 | Drama

Spanje 1969. Drama van Mario Camús. Met o.a. Sara Montiel, Ivan Rassimov, Cándida Losada, Hugo Blanco en William Layton.

Een non, die door verscheidene huurlingen verkracht is, wordt een beroemde zangeres, maar houdt er een ongelukkig liefdesleven aan over. Een verschrikkelijk knoeiwerk, waarvan het warrige maar toch geestige script verpest is door de slechte regie van Camús en het even slechte spel van Sara Montiel.