Martine Willequet: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Le bonheur d'en face

1990 | Komedie

België 1990. Komedie van Teff Erhat. Met o.a. Annie Cordy, Michel Kacen, Alain Leempoel, Martine Willequet en Patricia Ide.

De uiteenlopende avonturen van een bekende verslaggeefster die een zojuist geërfd huis in Brussel in bezit komt nemen. De cineaste, die ook het scenario schreef, is er niet in geslaagd het plot goed uit te werken met als gevolg veel opvulling, herhalingen, lege stukken en zelfs onwaarschijnlijkheden. Een hele langdradige film. Erhat lijkt veel beter op haar gemak in de reportage en de documentaire. Over het algemeen matig spel met op de koop toe een zich vreselijk aanstellende Cordy in de hoofdrol.

Une petite femme aux yeux bleus

1978 | Historische film, Misdaad

België 1978. Historische film van Taff Erhat. Met o.a. Danièle Denie, Roger Van Hool, Nicole Valberg, Jean-Pierre Dauzun en Jacqueline Bir.

Een misdaadfilm die zich afspeelt in 1676, en dat komt niet vaak voor. Op basis van de roman van een zekere Irène Stecyk die het waar gebeurde verhaal van de markiezin van Brinvilliers, de beroemde gifmengster, vertelt. De toenmalige politieheld, François Desgrais arresteerde haar uiteindelijk in het klooster van Luik, waar zij zich verborgen hield. Het valt de tv-regisseur niet kwalijk te nemen dat de tijdsreconstructie niet uit de verf is gekomen, want geld was er niet. Maar aan de onbeholpen dialogen had hij wel iets kunnen doen. Bovendien, en dat is dubbel pech, slaan alle acteurs zich er goed doorheen, behalve Denie in de rol van de Markiezin, die zich aanstellerig en schaapachtig gedraagt. Wat een gifmengster!

Printemps en hiver

1975 | Romantiek, Drama

België 1975. Romantiek van Jean-Louis Colmant. Met o.a. Marcel Josz, Arlette Biernaux, Nadia Gary, Raymond Peira en Georges Aubrey.

Deze tv-film beschrijft de ontmoeting tussen twee eenzame figuren op leeftijd. De vraag is of zij ervoor kiezen samen te leven. Een te mager scenario voor de duur van de film en de vaak droefgeestige scènes vertonen te weinig afwisseling. De personages zijn psychologisch nauwelijks uitgediept en vooral de dialogen stellen weinig voor. Daar moet echter bij worden vermeld, dat de regisseur elke cent heeft moeten omdraaien. Kortom, minder dan