Bernard Charlan: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

On a retrouvé la 7e compagnie

1975 | Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Henri Guybet, Robert Lamoureux en Pierre Tornade.

In dit tweede deel van een serie films weet een drietal Franse soldaten in mei 1940 de compagnie die ze waren kwijtgeraakt terug te vinden en van de Duitsers te bevrijden, maar ze vinden daarna ook hun kolonel die in zijn eentje de oorlog doorzet. Dezelfde voor de hand liggende soldatenkluchtigheid en domme onhandigheid die averechts succesvolle resultaten bereiken. Scenario van de regisseur, en Jean-Marie Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

Les Joyeux lurons

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Alice Sapritch, Philippe Clay, Michel Galabru, Jacques Balutin en Paul Préboist.

Een gangsterbende wil een kostbaar relikwie stelen en installeert zich vermomd als priesters bij een pastoor. Ze krijgen een onverwachte medestander in de huishoudster die in verliefdheid ontbrandt voor een van hen. Dit kluchtgegeven uit de jaren '30, toen het typeringsvermogen van de acteurs de situaties in het absurde wisten te trekken, is even vlak van regie als van scenario-uitwerking en laat de rolbezetting ongeïnspireerd aanmodderen. Sapritch doet als enige haar best, maar is onbedoeld gênant.

Les Strip-teaseuses

1963 | Erotiek, Documentaire

Frankrijk 1963. Erotiek van Jean-Claude Roy. Met o.a. Sabine Sun, Bernard Charlan, Bernard Ortis, Jean Renant en Sophia Laure.

Een striptease-danseres moet opboksen tegen het vooroordeel dat ze priv[KA1]e ook wel van losse zeden zal zijn. Ze rechtvaardigt zich tegenover een interviewer die vervolgens de loopbaan van enkele van haar collega`s onderzoekt. Deze quasi-documentaire wil de stelling ondersteunen dat strippen een beroep als alle andere is, waar veel voor te zeggen valt, maar de film is krakkemikkig gemaakt en hypocriet in de presentatie van de danseressen thuis, die voornamelijk tijdens het omkleden en in de badtobbe worden getoond. (De film was destijds toetssteen voor de Nederlandse filmkeuring, waarbij werd aangevoerd dat de koper van een bioscoopkaartje moest kunnen zien waar de welgestelde nachtclubbezoeker zonder betutteling kennis van kon nemen).