Aretha Franklin

Pop Galerie: Lauryn Hill

Duitsland 1999. Documentaire van Rudi Dolezal en Hannes Rossacher. Met o.a. Lauryn Hill, Pras, Wyclef Jean, George Michael en Aretha Franklin.

Blues Brothers 2000

Verenigde Staten 1998. Komedie van John Landis. Met o.a. Dan Aykroyd, John Goodman, Joe Morton, J. Evan Bonifant en Frank Oz.

Ondanks het overlijden van John Belushi (in 1982), met wie Aykroyd de oorspronkelijke Blues Brothers vormde, kwam er toch een vervolg. Elwood Blues haalt de oude band weer bij elkaar en neemt daarbij een jonge wees en een stripclubeigenaar (Goodman) op sleeptouw. De plot is mager en melig, maar de indrukwekkende verzameling muziekgrootheden doen hun swingende best, met onder vele anderen Aretha Franklin, Eddie Floyd, Wilson Pickett, Dr John, Eric Clapton, B.B. King, Erykah Badu (erg leuk als voodoo-priesteres) en James Brown. De muziek zit dus wel goed, maar de film haalt het toch niet bij het origineel.

Denis

België​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Catherine Corsini. Met o.a. Pascal Cervo, Dominique Reymond, Naguim Bendidi, Marc Adjadj en Pascale Bardet.

Ondanks het overlijden van John Belushi (in 1982), met wie Aykroyd de oorspronkelijke Blues Brothers vormde, kwam er toch een vervolg. Elwood Blues haalt de oude band weer bij elkaar en neemt daarbij een jonge wees en een stripclubeigenaar (Goodman) op sleeptouw. De plot is mager en melig, maar de indrukwekkende verzameling muziekgrootheden doen hun swingende best, met onder vele anderen Aretha Franklin, Eddie Floyd, Wilson Pickett, Dr John, Eric Clapton, B.B. King, Erykah Badu (erg leuk als voodoo-priesteres) en James Brown. De muziek zit dus wel goed, maar de film haalt het toch niet bij het origineel.

A Family Thing

Verenigde Staten 1996. Drama van Richard Pearce. Met o.a. Grace Zabriskie, Regina Taylor, Mary Jackson, Paula Marshall en James Harrell.

Robert Duvall kan álles spelen, ook een 'nigger' als het moet. In een magistrale, korte scène bekijkt hij zichzelf in z'n achteruitkijkspiegel; hij zwijgt, zucht, en stelt vast: 'A blue-eyed nigger.' Het is een identiteit, waar hij als onverbeterlijke racist weinig gelukkig mee is. Toch zal hij er mee moeten leren leven. Zijn moeder is net overleden en vertelde hem in een brief dat hij in feite de zoon is van een zwarte vrouw. Als blijkt dat hij ook nog een halfbroer heeft, kan Duvall op zoek naar z'n roots. Ondanks het onwaarschijnlijke gegeven en de clichématige zijlijnen, de moeite waard door Duvall en 'halfbroer' James Earl Jones.

Rock and Roll Hall of Fame Concert

Verenigde Staten 1995. Documentaire van Marty Callner. Met o.a. Chuck Berry, Bruce Springsteen, Eric Burden, Johnny Cash en Aretha Franklin.

Het megaconcert ter gelegenheid van de opening van de Cleveland's Rock and Roll Hall of Fame weerspiegelt de geweldige diversiteit van de rock- en popwereld van de afgelopen veertig jaar: van The Allman Brothers Band tot The Pretenders, van Johnny Cash tot John Mellencamp, van Martha and The Vandellas tot Alice in Chains. Verder treden op: James Brown, Dr. John, Al Green, The Kinks, Melissa Etheridge, Soul Asylum, Little Richard, Booker T and The MG's, The E Street Band, Sam Moore en talloze anderen, te veel om op te noemen. Toch ontbreken er een aantal grote namen zoals Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr van The Beatles, The Rolling Stones, The Who, Pink Floyd enz. Het begint meteen goed met 'Johnny B. Goode' gezongen door Chuck Berry en begeleid door Bruce Springsteen en lichtjaren verwijderd van de hype en de glitter uit de lang vervlogen gloriedagen. Zij zetten gelijk de toon voor de gehele film, die op dit niveau blijft. Heel wat grote sterren treden samen op, uitstekende nummers met klassieke rock 'n' roll zonder dat platgedraaide stukken tot vervelends toe worden uitgevoerd - in tegendeel alles bruist van de energie en de ludieke vondsten. Het merendeel is de moeite waard, al is het jammer dat de film niet besluit met jam-sessie van alle betrokkenen. De regie van Callner beantwoordt aan de eisen, die een muziekdocumentaire gesteld worden.

Rock & Roll

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1995. Documentaire van David Espar, Daniel McGabe en Karen Walsh. Met o.a. Elvis Presley, Chuck Berry, James Brown, Little Richard en The Beatles.

Muziekdocumentaire als miniserie in tien delen van [KA1]e[KA1]en uur. Sterk vanaf de eerste tot de laatste minuut begint dit in de Amerikaanse Deep South, waar het zijn hart hoog houdt. Onder de loep wordt genomen de ontwikkeling van de rockmuziek uit de blues, gospel, country en jazz tot in de jaren 1990, waarin de techno opkwam. In de eerste aflevering gaan we terug naar de bron in de beginjaren 1950 toen Elvis Presley, Chuck Berry en Jerry Lee Lewis een nieuw elan gaven aan rythm `n` blues in de vorm van rock. Delen 2, 3 en 4 gaan over de invloed op het publiek van Bob Dylan en The Beatles, de opkomst van producent Phil Spector, de successen van meidengroepjes, de Engelse invasie (in Amerika), producent George Martin praat over zijn samenwerking met The Beatles, Mowtown sound, Eric Clapton en The Cream, Keith Richards en Jimmy Paige van Led Zeppelin, die zich lovend uitlaten over de blues. In de delen 5 tot 9 komen voor het voetlicht Jerry Garcia van Grateful Dead, die vertelt over Woodstock en Altamont, David Bowie praat over zijn veranderingen, James Brown, The Sex Pistols en punk. De laatste aflevering is gewijd aan rap. Een interessante film over de rockmuziek, waaraan natuurlijk valt af te dingen dat het nog veel uitgebreider had kunnen zijn. De commentaarstem is van Live Schreiber.

The Blues Brothers

Verenigde Staten 1980. Komedie van John Landis. Met o.a. John Belushi, Dan Aykroyd, Carrie Fisher, Cab Calloway en Kathleen Freeman.

John Belushi en Dan Aykroyd spelen twee 'legendarische' bluesmuzikanten 'on a mission from God' die hun oude band weer bijeen willen brengen om geld in te zamelen voor een goed doel. Ze ondervinden tegenwerking van de bandleden die weinig fiducie hebben in het armzalige duo, maar ook van neo-nazi's, country & western band The Good Old Boys én alle politiekorpsen in de wijde omgeving van Chicago. Optredens van wérkelijk legendarische bluesgrootheden als Aretha Franklin, Ray Charles, John Lee Hooker en James Brown worden afgewisseld met vrolijke actiescènes. Klassieker.