Adolfo Waitzman: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

El Segundo poder

1976 | Historische film, Drama

Italië 1976. Historische film van Jose Maria Forque. Met o.a. Jon Finch, Juliet Mills, Fernando Rey, Verónica Forqué en José María Prada.

Een assistent van de inquisiteur in het 16e-eeuwse Spanje moet de mislukte aanslag op Don Carlos onderzoeken en wordt daarbij verliefd op de wasvrouw, wier van hekserij beschuldigde dochter hij niet van de brandstapel kan redden. Dit zorgvuldig aangekleed, maar oppervlakkig en breedsprakig inquisitiedrama kan nauwelijks boeien, omdat de acteurs met de schetsmatige rollen geen raad weten en eventuele spectaculaire scènes gesaboteerd worden door morsige fotografie. Forque als de tragische 'heks' is een ontdekking.

Al otro lado des espejo

1973 | Horror, Mysterie, Erotiek

Frankrijk​/​​Spanje 1973. Horror van Jesús Franco. Met o.a. Emma Cohen, Alice Arno, Robert Woods, Françoise Brion en Philippe Lemaire.

Zusters hebben een incestueuze lesbische verhouding tot één van hen zich verlooft en de ander zelfmoord pleegt. Het meisje verbreekt de verloving en gaat in een nachtclub werken, maar zodra ze zich tot een man aangetrokken voelt, krijgt ze geheimzinnige voorspellende beelden via een spiegel door, terwijl de stem van haar zuster zich ook laat horen. Nadat de dood van diverse mannen eerst door de spiegel is voorspeld, worden ze later door de heldin echt vermoord. Begonnen als een horrorthriller werd de film halverwege voorzien van porno- inlassingen en was kennelijk nòg te kort, zodat eindeloze en middelmatige muzikale nummers werden toegevoegd. Een ratjetoe zonder samenhang, dat alleen verbazing wekt door de medewerking van enige kwaliteitsacteurs, die voor een ander soort film waren gecontracteerd, hoewel de daarvan resterende scènes alsnog beneden alle peil zijn.

Diferente

1962 | Musical, Drama

Spanje 1962. Musical van Luis Maria Delgado. Met o.a. Alfredo Alaria, Sandra Lebrocq, Manuel Monroy, Julia Cába en Jovita Luna.

Een danser is door zijn rijke bourgeoisfamilie verstoten en de overgevoeligheid van zijn artistiek temperament leidt tot andere drama's, zodat hij tenslotte krankzinnig van verdriet wordt. Dit kul-verhaal over een gekwelde artiestenziel levert storende stoplappen tussen een reeks folkloristische balletten, die zeker voor de liefhebbers het aanzien waard zijn. Een poging van de regisseur om de spelscènes met hetzelfde expressionisme te verbeelden wordt een onbedoelde parodie en de danser Alaria weet met zijn onmogelijke hoofdrol slecht raad.