W.A. Mozart: muziek.
Er zijn 23 films gevonden.

Mozart - Ich hätte München Ehre gemacht

2006 | Biografie, Muziek

Duitsland 2006. Biografie van Bernd Fischerauer. Met o.a. Xaver Hutter, Gioia Vavricka, Sophie Riedler, Hans-Michael Rehberg en Konstantin Wecker.

Een nogal gedramatiseerde met decadente erotiek dik aangezette, maar tamelijk platte film met weinig muziek over het korte leven van muziekgenie W.A. Mozart (1756-1791) gezien vanuit de Beierse hoofdstad, zijn toevluchtsoord als de zaken thuis niet naar wens liepen. Zonder zich het bewust te zijn heeft Mozart (Hutter) in M[KA3]unchen aan Graf Seeau (Rehberg) een onzichtbare vijand, die bij de onmuzikale keurvorst zijn invloed uitoefent. Hij verhindert dat Mozart een vaste aanstelling krijgt om te kunnen componeren aan het hof. Als Mozart zijn lodderoog laat vallen op een operazangeres, kaapt de arglistige graaf haar snel voor hem weg. Mozart trouwt tenslotte met haar zus - het huwelijk was van korte duur, want Mozart stierf op 35-jarige leeftijd in Wenen. Zijn teleurstellingen in zijn leven waren enigszins te danken aan zijn impulsieve, onbezonnen gedrag en anderzijds werd hij dwarsgezeten door geslepen mensen, die verschrikkelijk jaloers waren op zijn talent. Als rode draad het gasthof `Zum schwarzen Adler`, waar de zes-jarige Mozart (dan gespeeld door Riedler) als wonderkind vriendschap sluit met het zoontje van de waard (Wecker) en waar hij logeert als hij naar M[KA3]unchen komt. Held is Mozarts vader Leopold, die vroegtijdig het talent herkent, maar later geen greep meer heeft op zijn zoon. Breitebner speelt Anna-Maria, Mozarts moeder. Wie echt een uitstekende film over Mozart wil zien, kan veel beter de tijdloze AMADEUS (1984) van Milos Forman met Tom Hulce en F. Murray Abraham bekijken. Wellicht ook niet helemaal een biopic, maar wel een dijk van een film. Geproduceerd in het kader van de 250ste herdenking van de geboorte van Mozart, waaraan een geheel jaar is gewijd (2006). Het scenario is van Benedikt Röskau. Het camerawerk is van Markus Fraunholz. 16:9, Stereo.

Extramarital

1999 | Misdaad, Drama

Verenigde Staten 1999. Misdaad van Yael Russcol. Met o.a. Traci Lords, Jeff Fahey, Brian Bloom, María Díaz en Natalie Karp.

Een nogal gedramatiseerde met decadente erotiek dik aangezette, maar tamelijk platte film met weinig muziek over het korte leven van muziekgenie W.A. Mozart (1756-1791) gezien vanuit de Beierse hoofdstad, zijn toevluchtsoord als de zaken thuis niet naar wens liepen. Zonder zich het bewust te zijn heeft Mozart (Hutter) in M[KA3]unchen aan Graf Seeau (Rehberg) een onzichtbare vijand, die bij de onmuzikale keurvorst zijn invloed uitoefent. Hij verhindert dat Mozart een vaste aanstelling krijgt om te kunnen componeren aan het hof. Als Mozart zijn lodderoog laat vallen op een operazangeres, kaapt de arglistige graaf haar snel voor hem weg. Mozart trouwt tenslotte met haar zus - het huwelijk was van korte duur, want Mozart stierf op 35-jarige leeftijd in Wenen. Zijn teleurstellingen in zijn leven waren enigszins te danken aan zijn impulsieve, onbezonnen gedrag en anderzijds werd hij dwarsgezeten door geslepen mensen, die verschrikkelijk jaloers waren op zijn talent. Als rode draad het gasthof `Zum schwarzen Adler`, waar de zes-jarige Mozart (dan gespeeld door Riedler) als wonderkind vriendschap sluit met het zoontje van de waard (Wecker) en waar hij logeert als hij naar M[KA3]unchen komt. Held is Mozarts vader Leopold, die vroegtijdig het talent herkent, maar later geen greep meer heeft op zijn zoon. Breitebner speelt Anna-Maria, Mozarts moeder. Wie echt een uitstekende film over Mozart wil zien, kan veel beter de tijdloze AMADEUS (1984) van Milos Forman met Tom Hulce en F. Murray Abraham bekijken. Wellicht ook niet helemaal een biopic, maar wel een dijk van een film. Geproduceerd in het kader van de 250ste herdenking van de geboorte van Mozart, waaraan een geheel jaar is gewijd (2006). Het scenario is van Benedikt Röskau. Het camerawerk is van Markus Fraunholz. 16:9, Stereo.

Milk & Money

1996 | Romantiek

Verenigde Staten 1996. Romantiek van Michael Bergmann en Michel Bergmann. Met o.a. Robert Petkoff, Calista Flockhart, Peter Boyle, Robert Vaughn en Dina Merrill.

David hangt zijn studie medicijnen aan de wilgen en gaat op zoek naar een doel in zijn leven. Wanneer hij door New York slentert, wordt hij aangeklampt door een jonge vrouw die een film met hem wil maken. Een andere vrouw geeft hem een mysterieus pakje in bewaring. Korte tijd later worden er 21 koeien afgeleverd in het luxe appartement van zijn oom André. Oh.. David

Vater wider Willen

1995 | Familiefilm, Komedie, Muziek

Duitsland 1995. Familiefilm van Peter F. Bringmann. Met o.a. Christian Quadflieg, Suzanne von Borsody, Ulrike Panse, Silvie Gerold en Anna Schmidt.

Max Oldendorf (Quadflieg) is dirigent in M[KA3]unchen. Zijn vrouw Ingrid (Von Borsody) is onderzoekster aan de universiteit. Ze zijn gescheiden en hebben drie dochters: Gitti (Schmidt) is dertien, Marlene (Gerold) is zestien en Beatrice (Panse) is negentien en eerstejaars medicijnen. De meiden wonen bij moeder, hetgeen vader prima uitkomt om zijn aandacht te verdelen over een knappe, getalenteerde fluitiste Tanja Behrend (Brennicke) en buitenissige journaliste Eva Nori (Campbell). Ingrid krijgt de kans om een jaar naar het Andesgebergte in Zuid-Amerika te gaan voor onderzoek in Chili, omdat een collega ziek is geworden. Voor de kinderen wil ze het eigenlijk niet doen, maar Bea voorkomt nog net dat moeder afzegt. De drie meiden gaan naar hun vader, die volkomen onvoorbereid is op hun komst. De huishoudster zegt op, maar dat wordt gelukkig opgevangen door zijn schoonmoeder. Hoewel dirigent Oldendorf moet leren om de toon te zetten in zijn eigen kamerorkestje, dat op den duur zo goed is, dat de dochters niet meer weg willen tot grote teleurstelling van hun vroegtijdig teruggekeerde moeder. Dit leidt dan weer tot een toenadering met vader. Ouderwetse familiekomedie met muziekstukken die er goed bij gekozen zijn, van W.A. Mozart, Joseph Hayden, Joahnnes Brahms, Maurice Ravel, Fredéric Chopin, Ludwig van Beethoven, Franz Schubert en Carl Orff. Tv-uitzending van deze lange film, die meestal in drie delen wordt vertoond, trok zoveel kijkers in de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar 1995, dat besloten werd een dertien-delige serie te maken, die in 1998 van start ging met een indrukwekkende lijst van nog veel meer interessante klassieke componisten w.o. Evard Grieg, Camille Saint-Saens, Richard Wagner, Georges Bizet, Carl Maria von Weber, Franz Liszt, G.F. Händel, Erik Satie, Felix Mendelssohn-Bartoldy, Giocchino Rossini, J.S. e.v.a. De rollen van Panse als Bea en Gerold als Marlene zijn in de tv-serie vervangen door Nina Bagusat en Rita Lengyel. Hoewel het verhaal van Herbert Lichtenfeld en Henriette Piper van dik-hout-zaagt-men-planken is, is de vermenging met de muziek, origineel en verheft het geheel. Spelprestaties en regie zijn heel behoorlijk.

Fugueuses

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Irène Jacob, Nicole Garcia, Stéfano Dionisi en François Berléand.

In de trein Parijs-Lissabon wil Marina (Marie Trintignant) zich een snel nummer van haar begeleider Bruno (Gelin), die de zestig gepasseerd is, zich niet laten welgevallen. Hij slaat met zijn hoofd tegen de rand van de wasbak en is op slag dood. Marina verlaat de coup[KA1]e en ontmoet in een wagon verderop Prune (Jacob), die haar vertelt dat ze op weg is naar haar vader in Lissabon die ze in haar hele leven nog geen tien keer heeft gezien, om haar onuitstaanbare moeder Jeanne (Garcia) te ontvluchten. Marina en Prune liggen elkaar wel en ze zetten samen de reis voort. Bij het baden in Portugal verdrinkt Prune en neemt Marina haar identiteit aan en begint lieve brieven naar Jeanne te sturen, die het zaakje op een gegeven moment niet meer vertrouwt. Ondertussen is Marina, die dus nu Prune is, verliefd geworden op Prune`s halfbroer Eugenio (Dionisi). Uiteindelijk moet alles fout lopen. Het scenario van regisseuse Nadine Trintignant en Gilles Perrault bevat geen nieuwe stof, is tamelijk zwak en laat een aantal zaken onopgelost. Hierbij komen een aantal idiote dialogen direct in de camera en dat is heel erg jammer, want Marie Trintignant en Jacob beschikken allebei over veel talent om de kijker te boeien. Ze hadden derhalve een betere film verdiend. Het camerawerk van Acacio De Almeida bevat een aantal prachtige shots van het landschap en is in zijn totaliteit zeer aanvaardbaar. Er is dankbaar gebruik gemaakt van klassieke muziek (Mozart, Bruckner, Wagner, Vivaldi) die heel goed past en mooi klinkt.

Vukovar poste restante

1994 | Drama, Oorlogsfilm

Joegoslavië​/​​Italië​/​​Cyprus 1994. Drama van Boro Draskovic. Met o.a. Mirjana Jakovic, Boris Isakovic, Svetlana Bojkovic, Predag Ejdus en Mihailo Janketic.

In 1989 in de Joegoslavische stad Vukovar richten Ana (Jokovic) en Toma (Isakovic) hun toekomstige huis in. Zij is Kroatisch en hij Servisch. Op de tv zien zij de val van de Berlijnse Muur. Geestdrift en euforie alom. Enkele maanden later trouwen zij. Hun huwelijk wordt verstoord door Kroatische nationalisten die alle Serviërs uit Vukovar willen zien vertrekken. Toma wordt opgeroepen om dienst te doen in het Joegoslavische leger en vertrekt. Ana blijft alleen achter, zwanger en bang voor wat zal komen. Een enigszins dubieuze, oppervlakkige film over het absurde van de Joegoslavische burgeroorlog, die bijna angstvallig het zinloze ethnische conflict uit de weg gaat. Beelden van het eens zo mooie Vukovar waar slechts puinhopen van overblijven, zal de kijker niet zo licht vergeten. Het scenario is van Maja Draskovic en regisseur Bogo Draskovic. Het camerawerk is van Aleksander Petkovic, die het land als een idyllische rozentuin voorstelt, afgewisseld met panorama's van door oorlogsgeweld verwoeste grond. Meervoudig bekroond op kleine festivals, maar vlak voor de vertoning op de Vijfde Jaarlijkse Internationale Culturele Conferentie onder auspiciën van de V.N. door de Kroatische vertegenwoordiging bij de V.N. tegengehouden als ergerlijke Servische propaganda. Stereo.

L'année Juliette

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Philippe Le Guay. Met o.a. Fabrice Luchini, Valérie Stroh, Marine Delterme, Didier Flamant en Jean-Louis Richard.

Tweede avondvullende film van Le Guay, die het vak leerde bij meesterfilmer Fran[KA10]cois Truffaut. Het is een lichte, zwarte komedie geworden over een jonge anesthesist uit Bordeaux, Camille Prader (Luchini), die een onbezorgde, intieme relatie heeft met de getrouwde Cl[KA1]ementine (Stroh). Cl[KA1]ementine wil echter meer. Ze verlaat haar echtgenoot en trekt bij Camille in wanneer hij naar een medisch congres is. Als ze hem afhaalt op het vliegveld M[KA1]erignac, overvalt ze Camille hiermee door hem het goede nieuws te vertellen. Ze wil ook een baby van hem. Camille is hiervan zo beduusd dat hij per abuis de koffers (die er identiek uitzien) pakt van een ander - fluitiste Juliette Graveur, die 's avonds in Bordeaux moet optreden, maar ze komt niet opdagen. Camille maakt dankbaar gebruik van de gelegenheid door Clémentine wijs te maken dat hij een relatie met Juliette heeft in de hoop van haar af te komen. Tegelijkertijd wordt Juliette een obsessie voor hem en wil hij haar ontmoeten. Enige tijd later worden Camille's koffers in de achterbak van Juliette's auto gevonden. De politie arresteert hem, want Juliette zat vermoord achter het stuur. Camille bevindt zich in een lastig parket. Aardig gespeeld door de aantrekkelijke hoofdrollen en een leuke tijdspassering. Het scenario is van Jean-Louis Richard en regisseur Le Guay. De fotografie is van Pierre Novion.

Erotic Tales: Touch Me

1994 | Romantiek

Australië​/​​Duitsland 1994. Romantiek van Paul Cox. Met o.a. Gosia Dobrowolska, Claudia Karvan, Chris Haywood, Barry Otto en David Field.

Kunstenares Sarah (Dobrowolska) en Christine (Karvan) zijn goede vriendinnen. Sarah heeft een atelier, waar Christine als naaktmodel poseert voor Sarah's leerlingen. Christine heeft echter relatieproblemen met haar primitief ingestelde partner. Om haar tot zichzelf te laten komen nodigt Sarah haar uit voor een weekend in haar buitenhuis. Ze voelen veel voor elkaar en missen geen gelegenheid om elkaar eventjes aan te raken, maar ze durven geen van beiden voor hun gevoelens uit te komen. Gevoelig, poëtisch portret van een prille, ontluikende lesbische liefde. Het contrast tussen het jachtige van de grote stad en de rust van het land wordt in het oog springend verwerkt. Hoewel cerebraal, homo-erotisch en veel vrouwelijk naakt, onevenwichtig en dolend, maar dan toch heel intrigerend. Het scenario is van regisseur Cox, Barry Dickins en Margot Wilbierd. Het camerawerk is van Nino Martinetti. Gefilmd in 1993 en werd een jaar later gepresenteerd op het filmfestival van Cannes met THE CLOUD DOOR van Mani Kaul, WET van Bob Rafelseon en THE DUTCH MASTER van Susan Seidelman.

La vie fantôme

1992 | Komedie, Romantiek

Canada 1992. Komedie van Jacques Leduc. Met o.a. Ron Lea, Pascale Bussières, Johanne Marie Tremblay, Elise Guilbault en Tobie Pelletier.

Leduc vertelt op gevoelige en humoristische wijze over de liefde tussen getrouwde professor in de literatuurwetenschappen Pierre (Lea) en jonge bibliothecaresse Laure (Bussières). Hij schetst een roerend portret van een man die verstrikt raakt in zijn liefde voor twee personen, zijn lafhartigheid en de macht der gewoonte. Lea overtuigt niet echt als man, die wordt verscheurd tussen zijn rol als minnaar en echtgenoot. De jonge Bussières is een ontdekking, bij het publiek in Quebec reeds bekend door de succesvolle tv-serie Les Filles de Caleb. het scenario is van Yvon Rivard en regisseur Leduc naar de roman van Danièle Sallenave. Het camearwerk is van Pierre Mignot. Dolby.

Return Home

1989 | Drama

Australië 1989. Drama van Ray Argall. Met o.a. Dennis Coard, Frankie J. Holden, Ben Mendelsohn, Micki Camilleri en Rachel Rains.

De debuutfilm van voormalig cameraman Argall schildert een hartverwarmend portret over het familieleven in Australië en geeft tegelijkertijd een treffend beeld van de tegenstellingen tussen een provinciestadje en de grote stad. Succesvolle verzekeringsagent Coard keert na zijn scheiding terug uit Melbourne naar een voorstadje van Adelaide, waar hij zijn broer Holden gaat helpen, die hij lange tijd niet gezien heeft. Mendelsohn is de onrustige negentien-jarige zoon die wil uitbreken. De regisseur schreef zijn eigen scenario en Mandy Walker verzorgde het camerawerk.

Radio Corbeau

1989 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Symphonie

1987 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1987. Drama van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Gisèle Pascal, Wolf Roth, Joséphine Chaplin, Pierre Michael en Rachel Cathoud.

De geschiedenis van een rijk horlogemakersgeslacht uit Chaux- de-Fonds naar een speciaal voor deze film geschreven scenario van Cesare Ferrario. Een imitatie van al die eindeloze Amerikaanse series. Niets ontbreekt, alle voor de lezers van 'France-Soir' gangbare cliché's zijn aanwezig. Knap verpakt door een regisseur die niet vreselijk goed en ook niet vreselijk slecht werk aflevert voor zowel televisie- als bioscoopscherm. Deze internationale produkties zijn evenwel volkomen gespeend van een ziel en daarbij niet erg origineel.

Ens og skepnan deyr

1986 | Thriller

IJsland 1986. Thriller van Hilmar Oddsson. Met o.a. Edda Heidrún Backman, Thröstur Leó Gunnarsson en Jóhann Sigurdarson.

Een jong stel keert het stadsleven de rug toe en vestigt zich in een stil fjord. Zij, Backman, is een fluitspeelster die oefent voor haar Mozartconcert. Hij wil schrijver worden en hoopt op zijn geboortegrond de nodige rust en inspiratie te vinden. De landelijke hemel wordt langzamerhand een hel want de jongeman wordt hoe langer hoe meer gefrustreerd door Freudiaanse flash- backs uit zijn kinderjaren, toen zijn moeder er met een Duitser vandoor ging en hem als kind achterliet. Hij wil ook nog eens een rendier schieten en al snel wordt het beest een obsessie als blijkt dat er nergens meer rendieren te vinden zijn. Debuutfilm van Oddson komt over als een vreemd mengsel van Ingmar Bergmans SOMMAREN MED MONIKA en Kubricks THE SHINING, eigenlijk escapisme in de natuur, psychologische instortingen en een horror-climax. Heel mooi in beeld gebracht door Sigurdur Sverrir P[KA1]alsson, een streling voor het oog, maar het scenario (van regisseur Oddson zelf) mist spankracht. Beloftevol debuut. Ook bekend als THE BEAST en THE BEAST (AS THE ONE DIETH).

Vergesst Mozart

1985 | Biografie, Misdaad, Muziek

Duitsland 1985. Biografie van Slavo Luther. Met o.a. Armin Müller-Stahl, Max Tidof, Catarina Raacke, Wolfgang Preiss en Uwe Ochsenknecht.

Deze film, een kielzogvaarder (en zogenaamd vervolg) van AMADEUS, probeerde munt uit de toen oplevende belangstelling voor Mozarts muziekwerk te slaan. De handeling concentreert zich hier op de opheldering van de mysterieuze omstandigheden rond de dood van de componist. Mozarts muziek krijgt intussen niet de kans om boven het niveau van achtergrondmuziek uit te stijgen.

Harem

1985 | Romantiek

Frankrijk 1985. Romantiek van Arthur Joffé. Met o.a. Nastassja Kinski, Ben Kingsley, Dennis Goldson, Zohra Segal en Michel Robin.

Diane laat haar drukke Newyorkse leven achter zich en komt terecht in een geheimzinnige harem in de woestijn. Langdradige momenten in een film die het van een onhandige en grove tegenstelling tussen het moderne westen en een eeuwenoude, gelukkige maatschapppij moet hebben. Ongeloofwaardige idylle. Blijven slechts over de fotografie van Pasqualino de Santis en de prachtige decors van Alexandre Trauner. Scenario van Tom Rayfield, Richard Prieur en de regisseur.

Passion

1982 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.

Don Juan, Karl-Liebknechtstrasse 78

1980 | Drama

Oost Duitsland 1980. Drama van Siegfried Kühn. Met o.a. Hilmar Thate, Beata Tyszkiewicz, Ewa Szykulska en Helmut Strassburger.

Een verrassend volwassen speelfilm uit de DDR met gaaf spelende actrices over een operaregisseur die in een provinciestadje Mozart's opera Don Juan komt instuderen, waarbij zowel de alt als de sopraan, elk op hun eigen wijze, om zijn gunst vechten. Een uiterst boeiende blik achter de coulissen van de operawereld.

A Idade da terra

1980 | Drama, Experimenteel

Brazilië 1980. Drama van Glauber Rocha. Met o.a. Mauricio De Valle, Jece Valadào, António Pitanga, Tarciso Meira en Geraldo Del Rey.

Een blik op de geschiedenis van Brazilië. De mythen, sprookjes en passies. Een boeiende speurtocht naar de onderlinge verbanden die sedert de diverse beschavingen van de oorspronkelijke bewoners al aanwezig zijn en tot vandaag de dag hun stempel drukken op het land. Een van de slechtste films van de vergeten Glauber Rocha.

Madame le juge: Monsieur Bais

1978 | Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1978. Mysterie van Claude Barna. Met o.a. Simone Signoret, Anna Karina, Maurice Ronet, Georges Wilson en Jean-Claude Dauphin.

De 32-jarige Madame Bais is een rustige persoon. Ze heeft slechts één passie: de harp. Waarom doodt zij zichzelf plotseling met een revolverschot? Madame le Juge Signoret voelt echtgenoot Ronet aan de tand. Hij blijkt acht dagen ervoor de revolver gekocht hebben; bovendien is Karina zijn maîtresse, maar is nog een derde figuur in het spel. Het blijkt uiteindelijk een geval te zijn van een gespleten persoonlijkheid, hunkerend naar liefde en erkenning. Film- en tv-regisseur Barma beschikt over heel wat vakmanschap en over het talent om 'gematigde spanning' te creëeren. Het spel is overtuigend. Gebaseerd op de figuren van Raymond Thevenin door Pierre Dumayet tot scenario bewerkt.

Ein Badeunfall

1976 | Thriller

Duitsland 1976. Thriller van Fritz Umgelter. Met o.a. Christine Merthan, Christian Quadflieg, Ulli Fessl, Eduard Wildner en Christine Böhm.

Regie-assistent en charmeur Quadflieg ontdekt dat celliste en rijke erfgename Merthan ongeneeslijk ziek is. Ondanks zijn relatie met haar beste vriendin, trouwt hij met haar. Een dergelijke buitenkans kon hij moeilijk zijn neus voorbij laten gaan. Het kersverse bruidspaar krijgt te horen dat Merthan niet ziek is en dat de diagnose op een fout berustte. Quadflieg besluit daarop het toeval een handje te helpen om haar fortuin in handen te kunnen krijgen. Dagdagelijks verhaal over man-wil- vrouw-dood-voor-de-poen zonder al te veel fantasie in beeld gebracht, maar voorzien van een onverwacht finale. Het scenario van Karl Wittlinger zit hecht inelkaar. De geselecteerde muziek werkt schitterend: fragmenten uit Don Giovanni van Mozart, Koning Igor van Borodin en Voice In The Wilderness van Bloch. Aan de camera stond Kurt Janek.

Elvira Madigan

1967 | Romantiek, Drama

Zweden 1967. Romantiek van Bo Widerberg. Met o.a. Pia Degermark, Thommy Berggren, Lennart Malmen, Cleo Jensen en Nina Widerberg.

Luitenant Sparre (Berggren) is uit liefde voor koorddanseres Elvira (Degermark) uit het leger gedeserteerd en vlucht met haar de bossen in. Na een zomer in volmaakte harmonie gaan isolement, honger en geldgebrek zich wreken en kiezen ze voor gezamenlijke zelfmoord. Een waargebeurde, tragische romance uit de negtiende eeuw kreeg van Widerberg een aandachtige spelregie en lyrische impressionistische kleurenfotografie (waarvan op de beeldbuis veel werking verloren zal gaan). Dergermark kreeg in Cannes de prijs als Beste Actrice. Mozart werd hiermee een succesvol filmcomponist, `Pianoconcert No 21` bleef jarenlang bekend als ELVIRA MADIGAN-muziek. Elvira`s stem is van Yvonne Ingdal en Nina Widerberg leende haar stem aan Cleo`s dochter (Cleo werd vertolkt door Jensen). Het scenario is van regisseur Widerberg naar de ballade van Johan Lindström Saxon. Noelle Gilmour deed de scenariobwerking voor de Engelstalige versie. Het camerawerk is van Jörggen Persson. Eastmancolor, Mono.

Une histoire d'amour

1934 | Komedie

Frankrijk 1934. Komedie van Max Ophüls. Met o.a. Magda Schneider, Georges Liebeneiner, Georges Rigaud, Simone Héliard en Abel Tarride.

Het scenario is identiek aan dat van de Duitse versie (zie LIEBELEI) met als enige verschil dat de speelduur 88m in plaats van 90m bedraagt; het is niet uitgesloten dat het ingekort is. De twee hoofdrolspelers zijn dezelfde, met dien verstande dat Wolfgang Liebeneiner in de begintitels opeens Georges heet. Joost mag weten waarom! Otto speelt weer de bijrol, terwijl andere acteurs van de originele versie en vooral Olga Tschechowa alleen maar gedubd zijn. Een paar extra decors. Iets minder dan het origineel en dat is logisch: we missen de Weense gezelligheid. De Franse acteurs zijn daarentegen niet minder overtuigend. De speelduur is die van een kopie uit de Cinemathèque van Lausanne.

L'Age d'Or

1930 | Experimenteel

Frankrijk 1930. Experimenteel van Luis Buñuel. Met o.a. Gaston Modot, Lya Lys, Caridad De Labardesque, Pierre Prévert en Lionel Artigas.

Een surrealistisch meesterwerk, dat enerzijds door metaforische aanvallen een satire is op de maatschappij, het geloof en de gevestigde orde, en anderzijds een verheerlijking van de hartstochtelijke liefde. Bij het uitkomen veroorzaakte de film een schandaal en werd hij verboden. De film heeft niets verloren van zijn kracht, zijn lyrische gedrevenheid en zijn poëtische zuiverheid. Op de achtergrond bespeurt men invloeden van Sade, Marx en Freud, maar door de originaliteit van dit werk is er geen sprake van een directe invloed. Deze film is een 'getuige' van het tijdperk van de surrealistische revolutie. Scenario van Luis Buñuel en Salvador Dali. Camerawerk van Albert Duverger.