Claude Talpaert

Papa est monté au ciel

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Jacques Renard. Met o.a. Luce Mouchel, Aurélia Petit, Madeleine Marion, Elisabeth Legillon en Sylviane Goudal.

La femme du veuf

Frankrijk 1998. Romantiek van Michel Favart. Met o.a. Marthe Villalonga, Patrick Fierry, Agathe De Laboulaye, Catherine Aymerie en Romain Redler.

Le roi en son moulin

Frankrijk 1997. Romantiek van Jacob Berger. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Vincent Winterhalter, Noémie Kocher, Sylvie Herbert en Françoise Pinkwasser.

Anne Le Guen : Du fil à retordre

Frankrijk 1996. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Olivier Granier en Léa Drucker.

Comme un bateau, la mer en moins

België​/​​Frankrijk 1992. Drama van Dominique Ladoge. Met o.a. Mathias Le Ny, Patrick Fierry, Alexandra Vandernoot, Jean-Pierre Bisson en Jérémy Simonin.

Belgi[KA3]e rond 1965. Voorman bij een bouwbedrijf Serge (Fierry) besluit met zijn gezin in een woonwagen te gaan wonen. Dit is handig want zo kan hij telkens overnachten in de buurt van het bouwterrein, waar hij werkt. Voor het negen-jarige zoontje Fabien (Le Ny) betekent het dat hij regelmatig van school en omgeving moet veranderen. Hij kan maar moeilijk wennen aan het rondzwervende bestaan, omdat hij telkens weer op zijn nieuwe school als `zigeuner` wordt bekeken. Tot hij vriendschap sluit met Jose (Ribier) die een zelfde lot beschoren is. Een realistisch-romantische film die de ziel van een kind blootlegt. Le Ny is erg overtuigend en de Vlaamse actrice Vandernoot is uitstekend als zijn moeder. Het scenario is van Claude Gutman en regisseur Ladoge naar diens jeugdherinneringen. Het camerawerk is van Étienne Fauduet.

Le dancing

België 1980. Drama van Jean-Louis Colmant. Met o.a. Rony Coutteure, Anne-Marie Cappeliez, Jenny Clève en Claude Talpaert.

In het karakterisiteke Frans-Vlaams-Belgische grensgebied met plaatsjes als Comines, Wervica en Bousbeque spreken de mensen een mengelmoesje van vijf talen en dialecten. Daar woont Popol en hij werkt hard in een kantoorboekhandel. Echter, nadat hij een baan als kelner in de 'Tyrol Dancing' heeft gekregen, verandert zijn hele leven. Een slecht in elkaar zittende kroniek over het alledaagse bestaan naar het voorbeeld van de Engelse persoonsgerichte cinema, hier vrij zwaar opgevat. Bovendien maakt het gebruik van de talen deze film moeilijk te volgen voor het merendeel van de kijkers. Op deze manier spreekt het bekrompen provincialisme helemaal niet aan. De spelers kunnen er in elk geval niets aan doen.