Ferdinand Verhaeghe: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Je voudrais descendre

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Laure Duthilleul, Johan Leysen, Arthur Gouyé, Priscilla Frey en Luisa Barbosa.

Duthilleul heeft haar gezin in de steek gelaten voor de architect die hun huis bouwde. Haar man, Leysen, besluit have en goed achter te laten en vertrekt met zijn twee kinderen, Frey en Gouyé, op een reis zonder bestemming. Hij laat alles aan het toeval over en ontmoet nieuwe vrouwen, die vreemd genoeg allemaal lijken op Duthilleul. Alleen zijn kinderen kunnen hem met een dunne draad aan de realiteit binden. Op een dag zijn ze ongemerkt de grens overgestoken en bevinden ze zich in een land waar oorlog woedt. Sterk symbolisch geladen drama, dat alledaagse problemen op een uiterst gevoelige en originele manier behandelt. Leysen schittert in de moeilijke hoofdrol, terwijl Duthilleul in de huid kruipt van een viertal totaal verschillende vrouwen. Knap in elkaar gestoken scenario van Verhaeghe en Jean-Marc Roberts, naar een roman van Lionel Duroy.

Un week-end à tuer

1989 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1989. Thriller van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Laure Duthilleul, Ferdinand Verhaeghe, Jean-Paul Roussillon en Catherine Ferran.

Uit de serie [KL]Le masque[KLE] van uitgeverij Librairie des Champs-Elys[KA1]ees. Weer zo`n dubbelzinnige titel waar Alexandre Terrel patent op heeft. Zijn akelig spannende roman speelt zich af tijdens het genoemde weekeinde, binnenshuis en voor de ogen van een negen-jarig jongetje. Klassiek thema: Antoine (Verhaeghe) gaat op een vrijdag na school naar zijn moeder, die twee vreemde `neven` aan hem voorstelt. In feite gaat het om twee radeloze voortvluchtige misdadigers, die hen in het huis van Antoines moeder gijzelen. Het verhaal loopt goed af voor de twee gijzelaars (maar hoe!) en heel slecht voor de twee gangsters. Als we hier nog aan toevoegen dat de mannen gewelddadig en gestoord zijn, weet u het wel. De regisseur stelt de zenuwen van de kijker op de proef, hoewel de film ook zijn trage momenten kent. Toch is het een pittige produktie. Een van de bandieten (Roussillon) doet denken aan de angstaanjagende Peter Lorre. Tamelijk