Jean Barney

Un cadeau : la vie

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1999. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Carole Richert, Laurent Bateau, Bernard Verley, Edgard Givry en Noémie Kocher.

Un cadeau : La vie

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1999. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Carole Richert, Laurent Bateau, Bernard Verley, Francine Bergé en Edgar Givry.

Joséphine, ange gardien : Une nouvelle vie

Frankrijk​/​​België 1999. Misdaad van Philippe Monnier. Met o.a. Mimie Mathy, Didier Bienaimé, Valérie Stroh, Marie-Armelle Deguy en Nicolas Marais.

Les montagnes bleues

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Isabelle Renauld, Urbano Barberini, Jean-Pierre Cassel, Jean Barney en Aladin Reibel.

Ciel d'orage

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Nils Tavernier, Carmen Chaplin, Michel Albertini, Jean Barney en Jean-Pierre Malignon.

Sans cérémonie

Frankrijk​/​​België​/​​Oostenrijk 1997. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Charles Aznavour, Annie Cordy, Christiane Minazzoli, Jean-Claude de Goros en Frank Dubosc.

Pondichéry, dernier comptoir des Indes

Frankrijk 1996. Bernard Favre. Met o.a. Richard Bohringer, Vanessa Lhoste, Charles Aznavour, K. Kaartikeyan en Ravi Manet.

La nouvelle tribu

Frankrijk 1996. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Ludmila Mikaël, Jean-Pierre Bisson, Pascale Petit en Agathe de La Fontaine.

Terres gelées

Frankrijk 1995. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Henri Virlogeux, Aladin Reibel, Catherine Wilkening, Véronique Silver en Florence Giorgetti.

Bij een schermutseling tijdens een wegopstropping komt de jonge boer Arnaud Combarieux (Reibel) de mooie Olinka (Wilkening) ter hulp. Het kan natuurlijk niet uitblijven: de twee worden verliefd op elkaar. Probleem is echter dat Olinka in de stad opgegroeid is en dat minitel en computers haar meer zeggen dan koeien en graan. Arnauds moeder Paulette (Giorgetti) is niet erg ingenomen met deze vreemde eend in de bijt. Ze vreest dat deze het hoofd van haar zoon op hol zal doen slaan en dat deze het boerenleven vaarwel zal zeggen. Een weinig interessant Frans boerendrama dat vooral de nostalgische zielen die willen terugkeren naar de periode van kar en paard zal aanspreken. Wie wat met zijn tijd meegaat heeft weinig boodschap aan deze verdediging van de oude waarden. De acteurs geloofden duidelijk ook niet in wat ze moesten brengen en acteren vooral op automatische piloot. Serge Bercanau baseerde zijn scenario op de roman van Georges Coulonges. Prentkaartenfotografie van Jean Monsigny.

Les grandes personnes

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Caroline Tresca, Marc Duret, Bernard Crombey, Liliane Rovère en Sonia Vollereaux.

Lou (Tresca) en haar vriend Bertrand (Crombey) zijn uit elkaar. Lou denkt dat ze het nu wel alleen kan. Ze stort zich volledig in haar beroep, dat tevens haar hobby is. Ze mist slechts [KA1]e[KA1]en klein ding om echt gelukkig te zijn: een baby, maar dan voor haar alleen. Ze plaatst een advertentie in een huis-aan-huisblad voor een geschikte vader. Na heel wat interviews blijkt antiquair Antoine (Duret) de gelukkige. Hij komt een week per maand bij haar hokken als ze haar ovulatie heeft; net zo lang tot de zaak rond is. Maar dan staat Bertrand ineens voor de deur. Een komedie die het B.O.M-schap (Bewust Ongehuwde Moeder) op de korrel neemt. De grappen zijn langs de flauwe kant en de situaties voorspelbaar. Alleen Tresca slaagt erin om stralend over te komen. Olivier Dutaillis baseerde het scenario op zijn toneelstuk en schreef dat samen met Pierre Aknine. De camera werd gehanteerd door Jean-Claude Saillier.

Chambre 108

Frankrijk 1993. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Roland Giraud, Jean Carmet, Grace De Capitani, Jean Barney en Catherine Cyler.

Vrolijke ziekenhuisklucht met mopperpot Carmet, die door Giraud behendig de mond wordt gesnoerd. Maar Giraud is er zelf ook nog niet, want als hij eenmaal heeft geaccepteerd dat hij onder het mes moet, maakt hij zich zorgen over zijn vriendin De Capitani die een te wat innige band met de behandelende geneesheer onderhoudt. Dan is er Carmet nog... Zwanenzang van komediespeler Carmet, die op 20 april 1994 op 73-jarige leeftijd overleed na een lange, vruchtbare carrière die wat de film betreft, begon met LES ENFANTS DU PARADIS. Scenario van Gérald Aubert en camerawerk van Cyril Lathus.

Quiproquos

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Gensac, Laure Sabardin, Valérie Rojan en Serge Dupire.

Satire over de politieke gebruiken in de provincie: de louche tegenstander van een (eerlijke) burgemeester die al dertig jaar zijn ambt uitoefent, ontvoert zijn dochter. Hij zal haar gezond en wel terugbezorgen als de burgemeester zich terugtrekt bij de komende verkiezingen. Wordt vrij snel een boulevardkomedie zoals de titel al aangeeft. Wat de satire betreft, die houdt plotseling op: de inspiratie was kennelijk uitgeput. Het hele werk van deze ex-cineast getuigt van een oppervlakkige kundigheid die in dienst is gesteld van absolute onpersoonlijkheid. En voor deze film geldt 'iedereen is mooir, iedereen is aardig' zoals Jean Yanne zou zeggen. Scenario van Louis-Michel Colla en Jean-Claude Massoulier.

Marie Pervenche: Le ressort diabolique

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Danièle Evenou, Alain Doutey, Christian Alers, Patrick Guillemin en Yann Colette.

Twee nogal onhandige moordenaars (van de operette) lopen een bekeuring op en schieten per ongeluk de veer van een revolver af op de agente: een lastig bewijsstuk! Zij volgen haar tot bij haar huis en sluiten haar op, maar ze ook weer niet al te slim, etc. Zoals altijd in de serie Marie Pervenche gaat het om een komische film en als het dan al geen filmtechnische topprestatie is, is het in ieder geval wel een stukje pretentieloos amusement.

Légende

Zwitserland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1991. Thriller van François Luciani. Met o.a. Jacques Perrin, Patrick Catafilo, Corinne Dacla, Edward Meeks en Edith Scob.

Een befaamd ornitholoog, Perrin, probeert een evenwicht te vinden tussen zijn gezin en de studie naar een zeldzame vogel, de stern van Dougall. De komst van Catalifo, fotograaf van een wetenschappelijk tijdschrift waaraan Perrin regelmatig zijn medewerking verleent, verstoort zijn eenzame rust. Bevreemdende thriller die zijn internationaal karakter eer aandoet. Goed spel van Perrin geeft de algemene sfeer een macaber tintje. Het scenario van Luciani en Didier Cohen bereikt echter niet het niveau van de uiterst mysterieuze roman Shadowcase van Martin Blank, waarop hij gebaseerd is. Daarvoor blijven de personages te oppervlakkig. Mooi fotografisch werk van Jean-Paul Schwartz.

Florence ou la vie de Château: Les énarques aux champs

Frankrijk 1990. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Luc Bideau, Patrick Préjean, Alain Doutey en Michel Pilorge.

De op een na laatste en slechtste aflevering van de serie [KL]Florence ou la vie de Ch[KA4]ateau[KLE]. Twee oudleerlingen van de [KA1]Ecole Nationale d`Administration (Doutey en Pilorge) krijgen met allerlei tegenslagen te maken in een typisch Frans dorpje. Een rommelig scenario, goedkope, afgezaagde grappen en dialogen. Nog erger dan verwacht. De betreffende twee acteurs slaan een slecht figuur, terwijl Girardot, Bideau en Préjean er nog wel iets van bakken. Het houdt niet over. Veels te

Duplex

Frankrijk 1990. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Alain Doutey, Elisa Servier, Yves Jacques, Laure Sabardin en Fernand Guiot.

Uit onwetendheid (een eigenschap die de rest van de film de boventoon blijft voeren) neemt een jonge archeologe een precolombiaans beeld met een hoogte van twee meter veertig mee naar Frankrijk, waar ze met een tv-reporter in de gevangenis terecht komt. Het duo wordt verbannen en zij laat, onbetrouwbaar als ze is, het beeld onderbrengen boven het appartement van de genoemde journalist, die het dan weer tegenkomt omdat het een ton weegt en door zijn plafond zakt! Uiteindelijk leidt hun onbeholpenheid ertoe dat ze de regering destabiliseren en tevens de kijkcijfers van het station waar de journalist voor werkt omhoog jagen. Christian Watton en Annick Lepage schreven het originele en onderhoudende scenario waaraan de slappe regie van een Lange die niet Fritz heet en die alle beschikbare clichés gebruikt heeft alleen maar afbreuk doet. Gelukkig wordt er wel aardig geacteerd.

Constance et Vichy

Frankrijk 1990. Drama van Jean-Pierre Prévost. Met o.a. Marie-Josée Nat, Sonia Vollereaux, Jean Barney, Stéphane Bouy en Jean-François Garreaud.

Een serie, die vanwege de lengte nauwelijks is na te vertellen, waarin sprake is van een Amerikaanse die aan een ongeneeslijke ziekte lijdt. Ze is naar Frankrijk teruggegaan om haar twee dochters die zij na hun geboorte heeft afgestaan, te zoeken. De rest is van hetzelfde laken een pak, oftewel een indianenverhaal uit de 20e eeuw. Doorspekt met wat mysterie en misdaad en mooi verpakt. Een oersaaie serie, waarin het grote talent van Nat niet thuishoort.

Mais qui a tué Harry?

Frankrijk 1989. Mysterie van Jean Sagols. Met o.a. Agostina Belli, Marc Adjadj, Christian Rauth, Eddie Constantine en Jean Barney.

De drie medewerkers van het reisbureau moeten een reis naar Marseille organiseren, de geboortestad van een Amerikaanse miljardaire. De reis verloopt uitermate onrustig. De televisieregisseur die de opdracht voor deze film kreeg, heeft de titel van een film van Hitchcock gejat, hetgeen streng verboden zou moeten zijn. Voor het overige is het het bekende snel in elkaar gedraaide lopende band-vermaak.

Jeniec Europy

Frankrijk​/​​Polen 1989. Drama van Jerzy Kawalerowicz. Met o.a. Roland Blanche, Vernon Dobtcheff, François Berléand, Didier Flamand en Ronald Guttman.

Nadat Napoleon (Blanche) bij Waterloo de veldslag verloren had tegen de geallieerde legers, werd hij verbannen naar het eilandje Sint Helena in de Atlantische Oceaan, dat midden in het water ter hoogte van Angola ligt. Het klimaat is er ruw en ongezond. Het eiland behoort tot Groot-Brittani[KA3]e. Het bestuur is in handen van de Britse gouverneur Hudson Lowe (Dobtcheff), die zijn bijzondere gevangene op alle mogelijke manieren probeert te vernederen en te kleineren. Hij erkent geen moment dat Napoleon keizer is, al valt hiervoor wel wat te zeggen, want Napoleon had zichzelf gekroond. Lowe wil uitsluitend zijn militaire rang erkennen. Tussen de twee mannen ontstaat een psychologisch duel, dat ermee eindigt dat Napoleon die in 1821 overleed, zijn eigen begrafenis arrangeerde (hij werd bijgezet in de Dôme des Invalides in Parijs, maar dat was pas in 1840). De film is met een laag budget gemaakt, hij is sober en moet het hebben van wijdse opnamen van cameraman Wieslaw Zdort, en de dialogen en de confrontaties tussen de twee hoofdrollen. Voor kijkers met historische belangstelling en kennis over het leven van Napoleon is deze toneelmatige film, die vooral aandacht besteedt aan de menselijke aspecten, wel aardig. Het scenario is van regisseur Kawalerowicz naar de roman van Juliusz Dankowski.

Le crépuscule des loups - Le Cheval de Troie

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Jean Chapot. Met o.a. Jean Sorel, Thibaut Claudel, Patrick Préjean, André Oumansky en Didier Sauvegrain.

Deel I: Parijs 1942 tijdens WO II. Erik heeft talent voor muziek. Hij slaagt na enkele pogingen erin de aandacht te trekken van Werner Schellendorf, een Duitse SS-officier. Hij neemt de jongen op in zijn huis, waar Erik alle mogelijkheden krijgt om zijn muzikale talenten te ontplooien. Bovendien krijgt hij een opvoeding in de idealen van het Derde Rijk. Erik grijpt iedere gelegenheid aan om in zijn nieuwe thuis, waar ook Franse verzetsstrijders worden vastgehouden, rond te neuzen.

Fred Connection

Frankrijk 1986. Misdaad van Serge Korber. Met o.a. Alain Doutey, Sophie Barjac, Jacqueline Doyen, Claude Villers en Jean Barney.

Mercier (Doutey) is een man van veertig jaar en in het leven geslaagd. Er wordt zelfs over hem gepraat als toekomstig minister. Helaas wordt tijdens een sjieke receptie bij hem thuis, met allerlei hoge gasten, een lijk gevonden, dat is verstopt in een kist. Dit tast `enigszins` zijn reputatie aan. Een tv-film die meer naar de komedie neigt - er is zelfs sprake van zwarte humor - dan naar het drama, vooral door toedoen van de logge politiecommissaris (Villers), die overigens Brouillard (mist) heet. Onschuldig maar leuk.

Eclipse sur un ancien chemin vers Compostelle

Frankrijk 1978. Drama van Bernard Férie. Met o.a. Jean Martin, Martine Chevalier, Mireille Delcroix, Monique Mélinand en Bruno Pradal.

De dorpsarchivaris van een gehucht in Gascogne is geobsedeerd door een legende die vertelt dat de nederzetting werd gesticht in 1047 door ene Sainte Blanche, een bedevaarster op weg naar Compostella. Samen met een studente archeologie zal hij proberen meer te weten te komen over die Sainte Blanche en de legende. Heel in de verte schemert een interessant idee (hoe een weinig aantrekkelijke of gewoon saaie werkelijkheid in de loop van de tijd wordt vervormd tot een fraaie legende) dat echter al snel verdrinkt in het oeverloze geleuter en de algehele saaiheid die deze film kenmerken.

Trois filles vers le soleil

Frankrijk 1968. Erotiek van Roger Beaumont. Met o.a. Jacqueline Vandal, Sabine Sun, Catherine Monnet, Jean-Louis Tristan en Jean-Pierre Moutier.

In een zonovergoten Frankrijk beleven drie vriendinnetjes al liftend enkele pikante avontuurtjes.