Chris Townsend: camera.
Er zijn 2 films gevonden.

After Miss Julie
Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Patrick Marber. Met o.a. Geraldine Somerville, Phil Daniels en Kathy Burke.
Chris Townsend: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
Bed
Verenigd Koninkrijk 1994. Fantasy van Steve Shill. Met o.a. Renée Asherson, Robin Bailey, June Brown, Dora Bryan en Phyllis Calvert.
Chris Townsend: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
Bed
 Steve Shill, 1994

After Miss Julie

1995 | Drama, Komedie

Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Patrick Marber. Met o.a. Geraldine Somerville, Phil Daniels en Kathy Burke.

Londen 1945. De Labour-partij heeft de verkiezingen gewonnen en dat wordt uitbundig gevierd bij een parlementslid thuis. Zijn dochter Julie (Somerville) verveelt zich en daalt af naar het souterrain, waar de butler John (Daniels) en zijn verloofde, bonne Christine (Burke) het druk hebben. Er wordt flink gedronken en als Christine in slaap is gevallen, gaat Julie met John naar bed. Een vrije bewerking van [KL]Fr[KA3]oken Julie[KLE] (in het Nederlands verschenen als Freule Julie) uit 1888 van de Zweedse schrijver August Strindberg, verplaatst naar het naoorlogse Engeland. Het spel van de twee hoofdrollen is schitterend, hun haat-liefdeverhouding komt realistisch over. Regisseur Marber actualiseerde tevens het klasseverschil van beide hoofdfiguren. De film blijft overigens verder trouw aan het origineel in die zin dat er slechts drie personages zijn tegen één decor. Dat beperkt de rolprent tot toneelliefhebbers. Het einde is somber, maar minder tragisch dan Strindberg's stuk. Het scenario is van regisseur Marber, die verweten kan worden dat labourparlementslieden met huishoudelijk personeel tot betere kringen behoren dan de kiezers die hen in het zadel hielpen: macht corrumpeert. Het camerawerk is van Chris Townsend.

Bed

1994 | Fantasy, Experimenteel

Verenigd Koninkrijk 1994. Fantasy van Steve Shill. Met o.a. Renée Asherson, Robin Bailey, June Brown, Dora Bryan en Phyllis Calvert.

Een oude varensgezel (Jeffries) belandt in een ziekenhuis. Op een avond laat hij zich meelokken door een niet al te jonge vrouw en belandt in een bed dat hij met zes andere pati[KA3]enten moet delen. Ze praten en discussi[KA3]eren. In een ge[KA3]improviseerde auto maken ze een imaginaire tocht door Engeland. Een voorbeeld van het typische surrealisme van de eindjaren 1960 met een grote invloed van de van oorsprong Roemeense schrijver van het absurdistische avant-garde toneel Eug[KA2]ene Ionescu (internationaal bekend om [KL]Rhinoc[KA1]eros[KLE] uit 1958). Commentaar bij het gebeuren wordt geleverd door het hoofd (Grant), dat is verwerkt in een ornament aan het kopstuk van het gigantische bed. De zeven overige rollen, die op een grote ervaring kunnen bogen, geven stuk voor stuk een knappe vertolking weg. Zeer zeker niet naar ieders smaak, maar wel een boeiend stuk film. Het scenario is van Jim Cartwright. Het camerawerk is van Chris Townsend, die het onderdompelde in prachtige pastelkleuren.

imdb: Zoek Chris Townsend op IMDB