Caroline Loeb

Baby-sitter Blues

Frankrijk 1997. Komedie van Williams Crépin. Met o.a. Valérie Mairesse, Erwan Baynaud, Johanna Carvais, Caroline Loeb en Marie-Pierre Casey.

La femme de papier

Frankrijk 1989. Komedie van Suzanne Schiffman. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Hélène Lapiower, Rufus, Caroline Loeb en Thierry Fortineau.

Na haar eerste en enige speelfilm was Suzanne Schiffman al gedwongen tv-werk te gaan doen. Een uitgever in moeilijkheden probeert de verkoop omhoog te schroeven door op de markt te komen met een nieuwe schrijfster, die met boek en al uit zijn fantasie is voortgesproten. Hij slaagt in zijn opzet maar dan beginnen de problemen pas goed. De uitgeverswereld voelt zich nogal genomen door deze lafhartige streek. Op het vlak van de vertolking is Rufus verreweg de meerdere van Léaud in de rol van uitgever.

Coeurs croisés

Frankrijk 1987. Komedie van Stéphanie De Mareuil. Met o.a. Caroline Loeb, Roger Mirmont, Julie Jezequel, Bernard Faucy en Mammou Graïa.

In en rond een Parijs` pand (rue Saint-Denis) ontmoeten tal van onbeduidende types elkaar, houden van elkaar, gaan uit elkaar en vinden elkaar weer, hitsen elkaar op, sluiten vriendschap en praten met elkaar in een tempo dat niet bij te houden is. Een scenario ontbreekt met als gevolg veel gepraat zonder inhoud. Zeer onevenwichtig spel. Dit alles had een aardige korte speelfilm kunnen opleveren in het genre waarin Pauline de Mareuil zich van een heel wat inventievere zijde heeft laten zien (Prix Perspectives 1985).

Les nanas

Frankrijk 1985. Komedie van Annick Lanöe. Met o.a. Marie-France Pisier, Anémone, Dominique Lavanant, Macha Méril en Juliette Binoche.

Het leven van dag tot dag van een groep jonge sympathieke vrouwen die binnen en buiten hun huwelijk diverse avonturen beleven. Er is geen enkele man te bekennen in de hele film en het is de vraag of de cineaste hiervoor gekozen heeft uit originaliteit of uit eigen overtuiging. De soms grappige dialogen vormen het belangrijkste onderdeel en er is weinig aandacht geschonken aan het eigenlijke filmwerk. Er is weinig diepgang en aandacht voor de werkelijke problemen van de vrouw (rond 1985). Een mindere film dan LES BONNES FEMMES van Claude Chabrol (1960) die toentertijd (ook al) niet doordrong tot het filmpubliek.

La Nuit porte jarretelles

Frankrijk 1984. Komedie van Virginie Thévenet. Met o.a. Jézabel Carpi, Ariel Genet, Arielle Dombasle, Caroline Loeb en Jacques de Gunzbourg.

Een 'vrije' vrouw beleeft een bewogen nacht en sleept een 17- jarige jongen mee naar alle 'lustoorden' van het Parijse nachtleven. Tenslotte laat zij hem achter bij een vriend die wel wat voelt voor een homoseksueel avontuurtje. Een totale mislukking met zowel de gebruikelijke clichés als de nieuwste trends eigen aan een elite. Enkele details wekken hoge verwachtingen op, maar tevergeefs. Teleurstellend. Misschien moeten we wachten op een volgende film van betere kwaliteit. Op video uitgebracht als DE NACHT DRAAGT JARRETELLES.

L' Ombre d'un jeu

Frankrijk 1980. Drama van Uziel Peres. Met o.a. Caroline Loeb, Tony Joudrier, Sylvie Kuhn, Michel Bregeon en Michel Raskine.

Een conventioneel melodrama waarin vier jongelui 8 miljoen Franse frank winnen in de loterij maar door dat geld ongelukkig zullen worden. Het basisidee heeft beslist z'n mogelijkheden, maar die worden door regisseur-producent-scenarist Peres genegeerd ten voordele van een plat en weinig overtuigend melodrama.

Flammes

Frankrijk 1978. Drama van Adolfo Arrieta. Met o.a. Caroline Loeb, Xavier Grandes, Dyonis Mascolo, Marilu Marini en Pascal Greggory.

Een kunstmatig, hol psychologisch drama over een meisje dat voortdurend nachtmerries heeft over een brandweerman. Naarmate ze opgroeit beseft ze dat die brandweerman symbool staat voor haar onvervulde seksuele verlangens. Op een avond belt ze de plaatselijke brandweerkazerne, die rukken prompt uit en ja hoor, één van hen is de man uit haar dromen. Dit soort pseudo-intellektuele kletskoek wordt voornamelijk in Frankrijk verfilmd, hoewel het méér iets lijkt voor een pittige Monthy Python-parodie.