Benjamin Raffaelli: muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

Milles bornes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Alain Beigel. Met o.a. Emma de Caunes, Pierre Berriau, Raphaël Krepser, Nicolas Abraham en Bruno Solo.

(G)r[KA2]eve party

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Fabien Onteniente. Met o.a. Daniel Russo, Vincent Elbaz, Bruno Solo, Micheline Presle en Nini Crépon.

J'irai au paradis car l'enfer est ici

1997 | Misdaad

Frankrijk 1997. Misdaad van Xavier Durringer. Met o.a. Arnaud Giovaninetti, Gérald Laroche, Claire Keim, Jean Miez en Brigitte Catillon.

Les truffes

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Jean Reno, Christian Charmetant, Isabelle Candelier, Anne Roussel en Jean-Paul Roussillon.

Platte klucht cum road-movie over een derderangs bokser met een rauw geslagen oog. Patrick Lemaire (Reno) en groezelige gauwdief Nathaniel (Charmetant), die elkaar in een bar in het Noorden van Frankrijk leren kennen. Patrick is uitgeteld in de sport en wil zijn neef in Narbonne opzoeken. De grond is te heet onder Nathaniels voeten en hij moet ijlings de stad verlaten. Bij een pompstation leidt Patrick de kassi[KA2]ere (Vialleton) af en verleidt haar tot een vies vluggertje, terwijl Nathaniel de geldla leeggraait. Nathaniel heeft zo`n haast om weg te komen, dat hij Patrick vergeet, maar kort erop zijn ze weer bij elkaar en krijgen wel even een ruzie. Dan pikt Nathaniel het etui van het zoontje van een bijna failliete wijnbouwer (ze geven het terug), en vervolgens versiert Nathaniel een leuk meisje - Huguette (Candelier) - wier moeder een fraaie slee heeft, waarmee ze in Narbonne aanlanden. De flauwe, kinderachtige grappen in deze film, waar het spel slechts een karikatuur is, zijn van het volgende gehalte: heel leutig - een varken een luier omdoen tot niet meer bijkomen - het tot moes slaan van een vrouwelijke parkeerwachter. De titel betekent truffels, een peperdure delicatesse, die door varkens als regel wordt opgespoord, maar in het kringtaaltje (ook bekend als argot of slang) heeft het de waarde van 'domme eikels'. Het meer dan achterlijke scenario voor deze z.g. dijenkletser is van Philippe De Chauveron en regisseur Nauer. Het camerawerk is van Vincent Jeannot en is waarschijnlijk het sterkste aspect aan de film.

Le rescapé

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Okacha Touita. Met o.a. Miloud Khetib, Nadjim Laouriga, Sonia Ammar, Albert Dray en Sid Ali Kouiret.

Deze film die over de Franse Harki's gaat, lag zeventien jaar op de plank omdat de toenmalige filmcensuur van mening was dat de prent onwaarachtig zou zijn; het had gekund als de handeling zich in L.A. had voltrokken, maar niet in Parijs. De film is nog even actueel als tevoren: links lust de Harki's niet en rechts kijkt op hen neer. Harki's zijn Algerijnen, die de Franse zijde kozen bij de Algerijnse vrijheidsstrijd en na afloop Frankrijk binnen mochten en een Frans paspoort kregen. Te vergelijken met Ambonezen. Het verhaal gaat over een Harki, die door zijn eigen landgenoten wegens de verleende diensten aan de Fransen gekeeld wordt, maar dit overleeft. Het litteken waarmee hij rondloopt bezorgt hem de bijnaam uit de titel. Zijn zoon is een nietsnut die in drugs handelt. De politieman - zelf van Algerijnse afkomst, tracht te bemiddelen. Het decor: de ergste wijken uit de Parijse voorstad. Officiëel bestonden ze dus niet. Gefilmd in keiharde reportagestijl. Voor wie het onderwerp wil bestuderen, verplichte kost. Scenario van Miloud Khetib, Philippe Dodet en regisseur Touita. Camerawerk van Denis Lenoir.