Henri Marteau

Les coquelicots sont revenus

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Richard Bohringer. Met o.a. Clémentine Celarié, Frédéric Pierrot, Philippe Bas, Julie Bataille en Henri Marteau.

Les filles du maître de chai

Frankrijk​/​​België 1997. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Sophie De la Roche Foucauld, Olivia Bonamy, Frédéric Deban, Henri Marteau en Jacques Spiesser.

L'amour à vif

Frankrijk 1997. Drama van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Sophie Aubry, Samuel Le Bihan, Josy Bernard, François Caron en Nadine Alari.

Joséphine, profession ange gardien : Le miroir aux enfants

Frankrijk 1997. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Mimie Mathy, Julie Jézéquel, Tessa Seciniarz, Jean-Paul Comart en Henri Marteau.

Les filles du maître de chai

Frankrijk​/​​België 1996. Romantiek van François Luciani. Met o.a. Sophie de La Rochefoucauld, Olivia Bonamy, Frederic Deban, Henri Marteau en Geneviève Mnich.

Les cinq dernières minutes : Fin de bail

Frankrijk 1994. Mysterie van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

In een steeds meer in verval rakend appartementsgebouw in een Parijse buurt gaan de bewoners vastberaden in de clinch tegen snode projectontwikkelaars, die hen willen verdrijven. Er vallen zelfs doden. Le commissaire Massard (Santini) moet een eind maken dan dit onkieze gedoe, een delicate opdracht. Leuk om Arnoul eens terug te zien, inmiddels 64, in de jaren 1950 bekend door haar provocerende meisjesrollen, waarin ze tot veel bereid was, hier als Florence, een flatbewoonster die de strijd aanbindt tegen de gewetenloze zakkenvullers. Het scenario is van Colette Djidou en regisseur Kahn. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering nummer 67 van totaal 82. Mono.

Les 5 dernières minutes: Fin de bail

Frankrijk 1993. Misdaad van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

De bewoners van een oud vervallen gebouw in Parijs worden bedreigd door twee ongure types. Zij handelen in opdracht van een projectontwikkelaar die iedereen uit het huis wil verdrijven om het vervolgens met de grond gelijk te maken. Enkele dagen later wordt een Poolse vrouw dood aangetroffen op de binnenplaats. Commissaris Santini wordt aangesteld om de zaak te onderzoeken. Alledaagse politiefilm met enkele spannende momenten en onverwachte wendingen. Liefhebbers van het genre zullen echter weinig verrassingen aantreffen. Vlotte actie en goed spel. Kahn en Colette Djidou schreven het scenario dat naast het politiewerk ook nog wat maatschappijkritiek levert. Goed in beeld gebracht door Serge Palatski.

Le Namouic

Frankrijk 1993. Drama van Gilles Capelle. Met o.a. Philippe Briant, Philippe Deru, Joël Le Floch, Alain Le Berré en Gwennola Bothorel.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.

Indochine

Frankrijk 1992. Romantisch drama van Régis Wargnier. Met o.a. Catherine Deneuve, Vincent Perez, Linh Dan Pham, Jean Yanne en Dominique Blanc.

Vanwege zijn Oscar voor Beste Buitenlandse Film en La Deneuve wordt deze peperdure productie nogal eens voor een epic in David Lean-stijl aangezien. Vergeet het maar. Het driestuiverromannetje over de alleenstaande rubberplantage-eigenaresse Eliane (Deneuve) die in het Indochina van de jaren dertig stoïcijns haar eigen gang gaat werd door vier luie scenaristen én een ongecrediteerde scriptdokter bij elkaar geharkt. Regisseur Wargnier verving vervolgens ieder potentieel stukje finesse door pathos en rekte de boel tot geeuwens toe uit. Ook de luxueuze fotografie en art direction kunnen de algehele drakerigheid van dit filmblik gebakken lucht niet doen vergeten.

Un mort sur le carreau

Frankrijk 1991. Misdaad van Maurice Frydland. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Henri Marteau en Pierre Maguelon.

Op het eerste oog lijkt `jeu de boules` een rustig spel zonder problemen. In Cavaillon ligt de werkelijkheid echter anders. Daar is het spel de inzet van astronomische weddenschappen tussen grote handelaren in groente en fruit en cre[KA3]eert het een sfeer die de plaats de naam `het Las Vegas van de ballen` bezorgt. E[KA1]en van de spelers raakt volledig geru[KA3]ineerd tijdens een rampzalige partij en wordt de volgende dag op zijn kantoor gevonden met een revolver in zijn hand en een kogel in zijn hoofd. `Zelfmoord`, denkt iedereen. Het is echter weer tijd voor een onderzoek door commissaris Cabrol (Debary) en zijn trouwe collega Ménardeau. Scenario- en dialogenschrijver Claude Desailly heeft het voor dit genre tamelijk originele onderwerp bedacht. Hij houdt de spanning er prima in. De personages zijn kleurrijk en het aangename licht van de Provence verlicht deze keer onder andere een nogal duistere ziel!

Quiproquos

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Gensac, Laure Sabardin, Valérie Rojan en Serge Dupire.

Satire over de politieke gebruiken in de provincie: de louche tegenstander van een (eerlijke) burgemeester die al dertig jaar zijn ambt uitoefent, ontvoert zijn dochter. Hij zal haar gezond en wel terugbezorgen als de burgemeester zich terugtrekt bij de komende verkiezingen. Wordt vrij snel een boulevardkomedie zoals de titel al aangeeft. Wat de satire betreft, die houdt plotseling op: de inspiratie was kennelijk uitgeput. Het hele werk van deze ex-cineast getuigt van een oppervlakkige kundigheid die in dienst is gesteld van absolute onpersoonlijkheid. En voor deze film geldt 'iedereen is mooir, iedereen is aardig' zoals Jean Yanne zou zeggen. Scenario van Louis-Michel Colla en Jean-Claude Massoulier.

Présumé coupable

Frankrijk 1991. Mysterie van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Gamblin, Serge Beauvois, Geoffroy Boutan, Philippe Capelle en Gilles Defacque.

In 1987 is Julien (Gamblin) elf jaar getrouwd met Annie (Vandeville). Ze hebben twee kinderen, een grote boerderij en meer dan dertig koeien. Financiële zorgen hebben ze niet. Er is enkel de depressie van Annie die niet over de dood van haar vader, drie jaar voordien, kan komen. Op een nacht wordt Julien opgeschrikt door een schot. Annie heeft zich een kogel door het hoofd geschoten. Allerlei omstandigheden pleiten tegen Julien en hij wordt beschuldigd van moord. Reconstructie en analyse van een reeks ongelooflijke toevalligheden die een doodgewone man bijna drie jaar onschuldig in de gevangenis brengen, verdacht van moord op zijn vrouw. Een waargebeurde zaak en de echte Julien komt op het einde van de film persoonlijk zijn verslag doen. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire. Huguette Debaisieux schreef het scenario. Achter de camera stond Roland Dantigny.

Le lièvre blanc aux oreilles noires

Frankrijk 1989. Misdaad van Claude Loursais. Met o.a. Jacques Debary, Elisabeth Alain, Michel Vitold, Bernard Rousselet en Henri Marteau.

Nabij een vakantieplaats in de bergen heeft een rijke vreemdeling een huis gekocht en hij zou het hele gehucht wel willen kopen, omdat zij daar woont. Dat maakt hem vanzelfsprekend een gehate figuur maar wie vermoordde hem? Een klassieke detective, met mooie landschappen en een vrij precieze beschrijving van de dorpse mentaliteit en gedragingen als reactie op de veels te opdringerige 'vreemdeling'.

A notre regrettable époux

Frankrijk 1988. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jacqueline Maillan, Alida Valli, Jacques Dufilho, Pierre Tornade en Jean-Pierre Aumont.

Een macabere komedie op z'n Engels met niet minder dan zes moorden. Het draait allemaal om een erfenis, waar heel wat personen op azen. Helaas is het lang geen KING HEARTS AND CORONETS want zowel het scenario als de situaties ontbreekt het ten ene male aan vindingrijkheid. Klassiek en geijkt. De humor die is niet echt bijtend, en eerder zoet dan zwart. De uitmuntende prestatie van de acteurs redt de film echter. In 1990 werd er een 200m durende hermontage als tv-film van gemaakt en uitgezonden.

Poussière d'Ange

Frankrijk 1987. Misdaad van Edouard Niermans. Met o.a. Bernard Giraudeau, Fanny Bastien, Fanny Cottençon, Michel Aumont en Jean-Pierre Sentier.

Na ANTHRACITE slaagt Niermans er wederom in ons te verbazen en te boeien met deze film noir over moord, corruptie en prostitutie, die balanceert op de rand van fantasie en waanzin. Al de personages hebben obsessies en worden door hun waanvoorstellingen, maar ook door de ondoordringbare omgeving aan de rand van de afgrond gebracht. Een grote misser is Giraudeau, die de rol van de hoofdpersoon zeer stijfjes speelt. Maar gelukkig is de mysterieuze Bastien er nog, een politieman die zich kapot wil zuipen, nadat zijn vrouw hem in de steek heeft gelaten, en die een schitterende Violetta neerzet, die een engel der wrake blijkt te zijn. Scenario van Jacques Audiard, Alain Le Henry en Edouard Niermans. Camerawerk van Bernard Lutic.

Une sale affaire

Frankrijk 1980. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Marlène Jobert, Victor Lanoux, Patrick Bouchitey, Agnès Chateau en Etienne Chicot.

Een politieman van de anti-drugsbrigade probeert in een havenplaatsje met harde en zachte middelen een employ[KA1]ee van het stadhuis tot medewerking te dwingen, omdat hij vermoedt dat notabelen verantwoordelijk zijn voor drugssmokkel. De debuterende regisseur heeft onvoldoende greep op de verschillende elementen: de tot liefde uitgroeiende relatie Jobert-Lanoux, een provinciale milieuschets (het best-geslaagde deel), een gangsteractie en een politieke aanklacht, lijken op vier verschillende films door elkaar.

Le temps d'une miss

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Anne Parillaud, Evelyne Bouix, Olivier Destrez, Roger Dumas en Henri Marteau.

Als ponstypiste in het kleine stadje waar ze geboren is denkt de achttienjarige Veronique aan andere dingen, want de onbeduidende evenementen en afleidingen die ze er meemaakt stellen haar maar nauwelijks tevreden. Ze is echter bijzonder aardig om te zien en er is van tijd tot tijd een schoonheidswedstrijd op het zaterdagavondbal, waar de meisjes de kans krijgen 'Miss' te worden, jurken te showen en vooral bij de notabelen van de stad over de vloer te komen. Ze wint de wedstrijd, maar helaas de ene 'Miss' verjaagt de andere! Dat doet ons denken aan het liedje van Raymond Queneau: 'Wat vergis je je toch, meisje, wat vergis je je toch' Bitterzoet portret van het provincieleven, met op de achtergrond heel wat cynische ironie. Het geheel heeft een duidelijk oprechte ondertoon en terwijl Parillaud mooi is als Veronique, komen de notabelen er niet zo best van af.

La tentation d'Antoine

Frankrijk 1980. Misdaad van Jean Chapot. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Henri Marteau, Dora Doll en Robin Renucci.

Een jonge vrouw wordt dood aangetroffen in de kelder van een goedkope huurflat. Het gaat ogenschijnlijk om een zelfmoord maar omdat zij eigenlijk geen enkele reden heeft zich van kant te maken, onderzoekt de politie de zaak toch en arresteert iemand, waarvan de vraag is of het wel de ware schuldige is. Kortom, een zeer klassieke misdaadfilm, en het is duidelijk dat Chapot, voorheen een talentvol cineast die het bepaald niet meezat, zich voortaan met karweitjes voor de tv inlaat. Ongetwijfeld valt dat te betreuren, maar hij verstaat tenminste nog de kunst te suggereren, en zorgt ervoor dat zijn personages geloofwaardig zijn. Voor de scenario- en dialoogschrijfster Nelly Kaplan, die aan deze film meewerkte, gaat hetzelfde verhaal op als voor de regisseur.

Docteur Teyran : L'enquête

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Piccoli, Nadine Alari, Pascale Bardet en Henri Marteau.

Een kennis van Docteur Teyran (tweede deel van de trilogie) is vermoord, en daarom verschijnt inspecteur Maneaud (Marteau) ten tonele. Deze raakt ge[KA3]intrigeerd door het feit dat het slachtoffer zich zo te zien niet heeft verdedigd en de aanvaller dus moet hebben gekend. Welke rol spelen de leden van Teyran`s gezin? Deze film is somberder van toon dan het eerste deel, dat (ondanks de moord aan het einde) met afwisselend dramatische en grappige elementen iets weg had van een familiekroniek. De sfeer is hier aan de zware kant en de personages zijn tweeslachtiger en raadselachtiger. Bovendien wordt het mysterie ondoorgrondelijker. Nogal beklemmend, met Piccoli weer als de locomotief van het gebeuren. Tamelijk

Les Heritiers: Silencio

Frankrijk 1977. Mysterie van Roger Pigaut. Met o.a. Henri Marteau en Suzanne Flon.

Deze door de producenten genegeerde filmregisseur doet sinds 1977 klusjes voor de tv. Deze film maakt deel uit van de reeks Les Heritiers, bestaande uit zes delen, die elk over een bizarre erfeniszaak gaan. In deze aflevering krijgt een vroegere bediende, die leeft van de verkoop van zijn groenten, onverwachts een erfenis. Dat gaat niet zomaar. Er is duidelijk met weinig geld gefilmd. Een vindingrijk plot, een bekoorlijk landelijk sfeertje en hetzelfde geldt voor de personages. Het uiteindelijke resultaat is geen grootse film maar toch een succesje binnen het genre.

R.A.S.

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Jacques Spiesser, Jacques Weber, Jean-François Balmer, Philippe Leroy en Jacques Villeret.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

La femme infidèle

Frankrijk​/​​Italië 1968. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Bouquet, Maurice Ronet, Michel Duchaussoy en Guy Marly.

Gemoedelijke bourgeois ontdekt dat zijn echtgenote hem bedriegt en vermoordt in een plotselinge opwelling haar minnaar. De vrouw beseft daardoor de hevigheid van zijn liefde en probeert hem alibi te bezorgen zonder dat tussen hen iets wordt uitgesproken. Meesterwerk van Chabrol waar het simpele gegeven alle ruimte laat voor een kritische observatie van het burgermanscomfort en tegelijk aangrijpend pleidooi voor de echtelijke liefde is. De doorbraak van Bouquet als filmacteur.

L'affaire Sacco et Vanzetti

België 1967. Biografie van Paul Roland. Met o.a. Henri Marteau, Richard Muller, Maurice Travail, José Jolet en André Gevrey.

Een aandachtige, toegewijde en minutieuze reconstructie van het proces (van de titel) en de politieke verwikkelingen daaromheen in 1920 in Massachussets. Verzorgde decors en historische betrouwbaarheid, dat wel, maar ook subjectiviteit, zowel goede als minder goede acteurs en een weinig inventieve regie. Deze tvfilm verdwijnt dan ook in het niet bij de al eerder, met veel meer inspiratie gemaakte film SACCO E VANZETTI van Giuliano Montaldo (1971).