Mark Taylor

Fangs

Verenigde Staten 2001. Horror van Kelly Sandefur. Met o.a. Corbin Bernsen, Tracy Nelson, Whip Hubley, Katie Stuart en Lukas Behnken.

Seventeen Again

Verenigde Staten 2000. Familiefilm van Jeffrey W. Byrd. Met o.a. Tia Mowry-Hardrict, Tamera Mowry, Tahj Mowry, Hope Clarke en Robert Hooks.

Na de verhuizing van Californi[KA3]e naar Connecticut mag de twaalf-jarige Willie Donovan (Tahj Mowry) in de garage chemische experimenten uitvoeren. Daarbij blaast hij bijna de nieuwe woning de lucht in. Hij onderhoudt contacten met wetenschappers over de gehele wereld, die hem met raad en daad terzijde staan. Ondertussen verveelt zijn zusje Sydney (Tia Mowry) zich bijna dood in de slaperige voorstad. Als grootmoeder Cat (Clarke) en grootvader Gene (Hooks) op bezoek komen, heeft Sydney tenminste enige afleiding. Grootmoeder gebruikt per ongeluk de zeep, waarop Willie juist een verjongingscr[KA2]eme heeft gesmeerd. Ja hoor, oma is nu Cat van zeventien geworden (Tamera Mowry) en lijkt als twee druppels water op haar kleindochter (dit klopt, want Tia en Tamera zijn een tweeling, die bekend zijn van de sitcom [KL]Sister, Sister[KLE]). Grootvader aarzelt geen moment en verschijnt als de jonge Gene (Taylor). Grootmoeder gaat met Sydney naar school, waar Sidney haar voorstelt als haar nichtje. Niemand ziet het verschil en het tweetal wordt regelmatig verwisseld. Ondertussen gaat de jonge Gene met zijn nieuwe vriend op de meidenjacht. Willie ontdekt dat de créme een nare bijwerking heeft, waardoor zijn grootouders op jonge leeftijd zullen sterven. Hij zoekt koortsachtig naar een nieuwe formule om de klok weer vooruit te draaien. Het thema van de tweeling weer eens op een andere manier gebruikt dan we gewend zijn van de Olsen Twins. Helaas zit het onbenullige scenario van Stewart St. John boordevol clichés en is het zo chaotisch, dat de film moeilijk te volgen is. Het is om die reden nauwelijks boeiend ondanks dat Taylor aardig gecast is en de tweeling zeker zijn best doet. Het camerawerk is van John Tarver. Ook bekend als ONCE UPON A SECOND TIME en SWEET SIXTEEN.

Color Of Justice

Canada 1997. Misdaad van Jeremy Kagan. Met o.a. F. Murray Abraham, Bruce Davison, Gregory Hines, Judd Hirsch en Saul Rubinek.

Na de verhuizing van Californi[KA3]e naar Connecticut mag de twaalf-jarige Willie Donovan (Tahj Mowry) in de garage chemische experimenten uitvoeren. Daarbij blaast hij bijna de nieuwe woning de lucht in. Hij onderhoudt contacten met wetenschappers over de gehele wereld, die hem met raad en daad terzijde staan. Ondertussen verveelt zijn zusje Sydney (Tia Mowry) zich bijna dood in de slaperige voorstad. Als grootmoeder Cat (Clarke) en grootvader Gene (Hooks) op bezoek komen, heeft Sydney tenminste enige afleiding. Grootmoeder gebruikt per ongeluk de zeep, waarop Willie juist een verjongingscr[KA2]eme heeft gesmeerd. Ja hoor, oma is nu Cat van zeventien geworden (Tamera Mowry) en lijkt als twee druppels water op haar kleindochter (dit klopt, want Tia en Tamera zijn een tweeling, die bekend zijn van de sitcom [KL]Sister, Sister[KLE]). Grootvader aarzelt geen moment en verschijnt als de jonge Gene (Taylor). Grootmoeder gaat met Sydney naar school, waar Sidney haar voorstelt als haar nichtje. Niemand ziet het verschil en het tweetal wordt regelmatig verwisseld. Ondertussen gaat de jonge Gene met zijn nieuwe vriend op de meidenjacht. Willie ontdekt dat de créme een nare bijwerking heeft, waardoor zijn grootouders op jonge leeftijd zullen sterven. Hij zoekt koortsachtig naar een nieuwe formule om de klok weer vooruit te draaien. Het thema van de tweeling weer eens op een andere manier gebruikt dan we gewend zijn van de Olsen Twins. Helaas zit het onbenullige scenario van Stewart St. John boordevol clichés en is het zo chaotisch, dat de film moeilijk te volgen is. Het is om die reden nauwelijks boeiend ondanks dat Taylor aardig gecast is en de tweeling zeker zijn best doet. Het camerawerk is van John Tarver. Ook bekend als ONCE UPON A SECOND TIME en SWEET SIXTEEN.

Whiskey Down

Verenigde Staten 1996. Komedie van Gary Averbach. Met o.a. Sean Patrick Flanery, Virginia Madsen, Carroll Baker, Bill Erwin en Jon Favrenu.

Na de verhuizing van Californi[KA3]e naar Connecticut mag de twaalf-jarige Willie Donovan (Tahj Mowry) in de garage chemische experimenten uitvoeren. Daarbij blaast hij bijna de nieuwe woning de lucht in. Hij onderhoudt contacten met wetenschappers over de gehele wereld, die hem met raad en daad terzijde staan. Ondertussen verveelt zijn zusje Sydney (Tia Mowry) zich bijna dood in de slaperige voorstad. Als grootmoeder Cat (Clarke) en grootvader Gene (Hooks) op bezoek komen, heeft Sydney tenminste enige afleiding. Grootmoeder gebruikt per ongeluk de zeep, waarop Willie juist een verjongingscr[KA2]eme heeft gesmeerd. Ja hoor, oma is nu Cat van zeventien geworden (Tamera Mowry) en lijkt als twee druppels water op haar kleindochter (dit klopt, want Tia en Tamera zijn een tweeling, die bekend zijn van de sitcom [KL]Sister, Sister[KLE]). Grootvader aarzelt geen moment en verschijnt als de jonge Gene (Taylor). Grootmoeder gaat met Sydney naar school, waar Sidney haar voorstelt als haar nichtje. Niemand ziet het verschil en het tweetal wordt regelmatig verwisseld. Ondertussen gaat de jonge Gene met zijn nieuwe vriend op de meidenjacht. Willie ontdekt dat de créme een nare bijwerking heeft, waardoor zijn grootouders op jonge leeftijd zullen sterven. Hij zoekt koortsachtig naar een nieuwe formule om de klok weer vooruit te draaien. Het thema van de tweeling weer eens op een andere manier gebruikt dan we gewend zijn van de Olsen Twins. Helaas zit het onbenullige scenario van Stewart St. John boordevol clichés en is het zo chaotisch, dat de film moeilijk te volgen is. Het is om die reden nauwelijks boeiend ondanks dat Taylor aardig gecast is en de tweeling zeker zijn best doet. Het camerawerk is van John Tarver. Ook bekend als ONCE UPON A SECOND TIME en SWEET SIXTEEN.

Children's Classics: Little Red Riding Hood

Verenigde Staten 1996. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Na de verhuizing van Californi[KA3]e naar Connecticut mag de twaalf-jarige Willie Donovan (Tahj Mowry) in de garage chemische experimenten uitvoeren. Daarbij blaast hij bijna de nieuwe woning de lucht in. Hij onderhoudt contacten met wetenschappers over de gehele wereld, die hem met raad en daad terzijde staan. Ondertussen verveelt zijn zusje Sydney (Tia Mowry) zich bijna dood in de slaperige voorstad. Als grootmoeder Cat (Clarke) en grootvader Gene (Hooks) op bezoek komen, heeft Sydney tenminste enige afleiding. Grootmoeder gebruikt per ongeluk de zeep, waarop Willie juist een verjongingscr[KA2]eme heeft gesmeerd. Ja hoor, oma is nu Cat van zeventien geworden (Tamera Mowry) en lijkt als twee druppels water op haar kleindochter (dit klopt, want Tia en Tamera zijn een tweeling, die bekend zijn van de sitcom [KL]Sister, Sister[KLE]). Grootvader aarzelt geen moment en verschijnt als de jonge Gene (Taylor). Grootmoeder gaat met Sydney naar school, waar Sidney haar voorstelt als haar nichtje. Niemand ziet het verschil en het tweetal wordt regelmatig verwisseld. Ondertussen gaat de jonge Gene met zijn nieuwe vriend op de meidenjacht. Willie ontdekt dat de créme een nare bijwerking heeft, waardoor zijn grootouders op jonge leeftijd zullen sterven. Hij zoekt koortsachtig naar een nieuwe formule om de klok weer vooruit te draaien. Het thema van de tweeling weer eens op een andere manier gebruikt dan we gewend zijn van de Olsen Twins. Helaas zit het onbenullige scenario van Stewart St. John boordevol clichés en is het zo chaotisch, dat de film moeilijk te volgen is. Het is om die reden nauwelijks boeiend ondanks dat Taylor aardig gecast is en de tweeling zeker zijn best doet. Het camerawerk is van John Tarver. Ook bekend als ONCE UPON A SECOND TIME en SWEET SIXTEEN.

Children's Classics: The Hunchback Of Notre Dame

Verenigde Staten 1995. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het overbekende verhaal over de mismaakte vondeling die opgevoed wordt in de Notre Dame van Parijs door de jonge priester Frollo. Twintig jaar later leeft Quasimodo als klokkenluider in afzondering in de kerk (Frollo is ondertussen minstens vijftig jaar ouder). Op Driekoningen (6 januari) waagt hij zich buiten en wordt gepest door de menigte die hem uitroept tot Koning der Narren. De enige die hem in bescherming neemt is de mooie zigeunerin Esmeralda, eveneens een verschoppeling. Sterk vereenvoudigde bewerking van de klassieker van Victor Hugo die de betovering mist van de tekenfilm van Disney voor de bioscoop uit hetzelfde jaar. Om niet als kielzogvaarder van Disney bestempeld te worden, werd er nogal wat aan het verhaal gewijzigd; ook het naïeve en ongeloofwaardige einde kan de film niet redden. Het praatzieke scenario van George Bloom en Larry Hartstein valt ongetwijfeld niet in goede aarde bij kinderen, evenmin als de duistere sfeer en de allesbehalve sympathieke personages. Kijk liever naar de overigens veel langere film van Walt Disney die inmiddels op video uit is. Geproduceerd in Japan.

Children's Classics: Alice In Wonderland

Verenigde Staten 1995. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het schitterende sprookje van Lewis Carroll nogmaals herkauwd: een verveelde Alice die een wit konijn volgt, dat haar de tijd vraagt, en zo terecht komt in het sprookjesachtig Wonderland, waar haar allerlei wonderbaarlijke avonturen wachten. De houterige tekeningen en de overvloedige dialogen maken het stierlijk vervelend; de tekenfilm is onvergelijkbaar met de klassieker van Walt Disney. Je doet er de kleinsten echt geen plezier mee om deze versie van Japanse makelij die verder een Amerikaanse productie is, aan hen voor te schotelen. Er gaat totaal geen charme vanuit en we vragen ons af of Lewis Carroll de makers geen proces wegens inbreuk op het morele recht van de maker aangedaan zou hebben als hij dit bedroevende resultaat zou hebben kunnen zien. De liedjes die we ten gehore krijgen, kun je compleet vergeten, evenals de film trouwens. George Bloom schreef het scenario.

Children's Classics: Heidi

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het overbekende verhaal van Heidi. Haar tante heeft werk gevonden als huishoudster. Daarom wordt ze achtergelaten bij haar norse, verbitterde grootvader die hoog in de bergen woont. De spontane onschuld en de charme van het kind ontroeren het stenen hart van de grijsaard. De jonge schaapsherder Peter heeft een warm plekje in zijn hart voor Heidi. De zoveelste verfilming van het boek van Johanna Spyri in een bewerking voor de allerkleinsten. Zoals gewoonlijk in deze reeks bewegen de personages houterig en zit er geen beweging in de decors, maar voor jonge kinderen is het aardig om kennis te maken met een van de klassieke boeken uit de kinderliteratuur. Het scenario werd geschreven door Jack Olesker en de film werd gemaakt in Japan voor rekening van Amerikaanse producenten.

Children's Classics: Happy, the Little Bunny

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Happy is het kleinste haasje ter wereld. Door zijn grote broers Patch en Moosey wordt hij geplaagd en ze willen niet met hem spelen. Met de hulp van het eekhoorntje Chicky jaagt hij ze de stuipen op het lijf. Dat lukt wonderwel. Binnen de kortste keren is Happy de schrik van het bos. Als hij Patch en Moosey in de val laat lopen, waardoor boer Bellows met zijn hond Elmo hen te pakken krijgt, beseft Happy dat hij te ver gegaan is. Hij bevrijdt het tweetal voordat boer Bellows hazepeper van ze heeft kunnen maken. Wederom een aflevering uit de serie van Toshiyuki Hiruma Takashi, die nu niet meer uit beroemde vertellingen en sprookjes put. Dit deed zijn grote voorganger Walt Disney ook al lang niet meer. De kwaliteit is gelijk aan de vorige afleveringen. Het scenario werd geschreven door Larry Hartstein.

Children's Classics: Cinderella

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Het bekende sprookje van Assepoester, die door haar stiefmoeder en -zusters als voetveeg wordt gebruikt. Ze moet vernederend werk doen en ieder pleziertje wordt haar onthouden. Als de prins een bal organiseert, mag zij uiteraard niet gaan. Dankzij een goede fee mag ze ook gaan dansen, met het bekende gevolg. Een tekenfilm die nogmaals bewijst dat het nutteloos is om een Disney-klassieker over te doen. Alle charme ontbreekt en als gevolg van het beperkte budget zijn de personages oppervlakkig uitgewerkt en hun bewegingen houterig. De decors zijn super statisch. Deze Amerikaanse productie - made in Japan - toont alle tekortkomingen: de personages worden bewust anders getekend, maar lijken toch op het `origineel` van Disney en een aantal (voor kinderen) zeer belangrijke herkenningspunten werden gewijzigd. Laat je kind liever naar de Disney-film kijken, want deze namaak met een scenario van George Bloom is maar niks.

Children's Classics: Black Beauty

Verenigde Staten 1994. Animatie van Toshiyuki Hiruma Takashi.

Mr. Gordon koopt een prachtig zwart veulen. De jonge hengst wordt gestald bij Berwick Park, waar John Manley goed voor de paarden zorgt. De kinderen geven het leuke paardje een naam: Black Beauty. Ondanks de warme stal en het goede voer kan Black Beauty de vrijheid die hij vroeger genoot, niet vergeten, maar door de traumatische jeugdervaringen van Ginger, een sierlijke merrie, berust hij in zijn lot. Hij is gelukkig met zijn verzorgers en hun kinderen totdat hij en Ginger van eigenaar verwisselen: ze komen in het bezit van de chagrijnige Lady Westmond. De allerkleinsten zullen volle teugen van deze tekenfilm genieten (omdat ze nog niet beter weten), maar grotere kinderen hebben veel meer aan de echte speelfilms die naar het klassieke boek van Anna Sewell gedraaid werden. Zoals kenmerkend is voor deze animatiereeks, lijdt de continuïteit erg onder de schokkende bewegingen van de personages en de haast levenloze decors. Het scenario is van George Bloom. Voor Amerikaanse producenten gemaakt in Japan.

Murder 101

Verenigde Staten 1991. Misdaad van Bill Condon. Met o.a. Pierce Brosnan, Dey Young, Antoni Corone, Raphael Sbarge en Kim Thomson.

Brosnan is een taalkundige die aan een college een cursus geeft in het schrijven van moordmysteries. Hij geraakt zelf betrokken bij een drietal moorden, slaagt erin zichzelf vrij te praten en gaat warempel ook nog de echte daders opsporen. Verrassend en bij momenten boeiend, kwaliteiten die men niet vaak terugvindt in voor de tv gemaakte wie-is-de-dader. Scenario van Roy Johansen en de regisseur. Camerawerk van Steven M. Katz.