Rabah Loucif: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Les diseurs de vérité

2000 |

Nederland​/​​Frankrijk 2000. Karim Traïdia. Met o.a. Sid Ahmed Agoumi, Mireille Perrier, Jaap Spijkers, Monic Hendrickx en Mahmoud Benyacoub.

De film begint met de politieke moord op de Algerijnse journalist Sahafi (Agoumi) in zijn land. Dan gaan we in flashback terug naar Nederland, waar hij een spreekbeurt houdt en zijn vriend Madjid (Tra[KA3]ida) hem voorstelt een asielaanvraag in te dienen. Sahafi aarzelt, want het werk voor democratie en vrijheid lijkt hem belangrijker dan monddood af te wachten in het koele opvangland Nederland. Aan de hand van de ervaringen van Madjid zien we, wat het betekent om een asielaanvraag in te dienen: de vruchteloze gesprekken met de onverschillige ambtenaar van de immigratie Breeveld (Spijkers), de hulp van de welwillende tolk Dierna (Hendrickx) en het afwachten onder de bedreiging van de lange arm van de conservatieve, duistere, Algerijns-islamitische stille krachten. Aanvankelijk was deze mooi gespeelde film bedoeld als een tv-spel en derhalve vindt men de toneelachtergrond erin terug. Het afstandelijke scenario van regisseur Traïdia is complex en verraadt dat hij al twintig jaar buiten zijn vaderland woont. Het meest opvallende is de vrijwel onherkenbare afstand tussen zijn succesfilm DE POOLSE BRUID, die oer-Hollands aandeed. De film is traag ondanks zijn beperkte speelduur. Het camerawerk van Jacques Laureys is zeer effectief, alsmede de muziek van Fons Merkies, gepast ondersteund door de klanken van Algerijnse volksmuziek. De dialogen zijn in het Frans, Arabisch en het Nederlands. Opgenomen in de prestigieuze serie Das kleine Fersehspiel in de reeks Migranten onder de titel WAHRHEIT ODER TOD.

L'Honneur de la tribu

1993 | Drama, Komedie

Algerije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Saïd Amadis, Magid Bouali, Marianne Caron, Djamel Dekkar en Edith Develeyne.

De stad Zitouna in Algerije heeft door het koloniale tijdperk zijn identiteit verloren. Omar el Mabrouk (Amadis) en Ourida (Kervoas) zijn er opgegroeid toen Algerije nog uit Franse departementen bestond en het vreemdelingenlegioen er gelegerd was. De strijd om de onafhankelijkheid van Frankrijk was in 1954 losgebrand. Omar doodt Paulo (Bellanti), een legionair, en moet onderduiken. Na de onafhankelijkheid van 1963 komt hij weer boven water en vertegenwoordigt het FLN, dat de sympathie van velen genoot. Helaas heeft de FLN haar beloftes nooit waargemaakt en is deze revolutionaire partij een oligarchie geworden, waar de corruptie hoogtij vierde. Dat duurde langer dan de bezetting van de Fransen. Het gekleurde scenario van regisseur Zemmouri is gebaseerd op de roman van Rachid Mimouni. Het camerawerk is van Mustafa Ben Mihoub. De film is interessant voor kijkers, die inzicht willen verkrijgen in een stukje Algerijnse geschiedenis. Tot stand gekomen met diverse culturele subsidies van de Franse overheid.

Julie Lescaut

1991 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1991. Misdaad van Caroline Huppert en Marion Sarraut. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Angier, Blanchette Brunoy, Eric Prat en Mouss Diouf.

Genest (Julie Lescaut) wordt eindelijk bevorderd tot commissaris van politie in een voorstad, waar veel fabrieken staan en dat voornamelijk bewoond wordt door migranten. Nog voordat ze aan de mensen heeft kunnen wennen, krijgt ze een belangrijke zaak in de schoot geworpen: de ontvoering van een kind. Omdat ze zelf moeder is, is ze vastbesloten de zaak op te lossen. Routineuze politiefilm die echter opvalt omdat hij aandacht besteedt aan de moeilijkheden die de politie ondervindt in een wijk met verschillende culturen. Erg veel schokkends heeft het scenario van Alexis Lecaye en Michèle Letellier, naar een roman van Lecaye niet te bieden. Film uit blik voor massaconsumptie, gefotografeerd door Jean Monsigny.

C'est encore loin l'Amérique

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Elisabeth Huppert, Roger Coggio, Alain Pralon, Danièle Evenou en Charles Gérard.

Een actrice uit een alternatief en armlastig toneelgroepje droomt van filmroem en komt in contact met een zich voor cineast uitgevende fantast (in werkelijkheid de eigenaar van een wasserij). Deze zegt een door haar geschreven scenario te willen verfilmen. Deze ironische komedie over wegdromende mislukkelingen is met al te weinig scherpte uitgevoerd; de komische en vertederende mogelijkheden van het qua lichaamsbouw sterk verschillende duo Huppert-Coggio - die samen het scenario schreven - zijn in eerdere autobiografische films eigenlijk al opgebruikt.

Le Beaujolais nouveau est arrivé

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Jean-Luc Voulfow. Met o.a. Jean Carmet, Michel Galabru, Rabah Loucif, Pierre Mondy en Pierre Bertin.

Relatief frisse Franse komedie met Garmet en Galabru als twee levensgenieters die ieder jaar uitkijken naar de nieuwe Beaujolais. Hun buurtcafé sluit echter en ze zien zich verplicht hun Beaujolais zélf te gaan halen. Op hun tocht ontmoeten ze een gastarbeider en een handelsreiziger in stropdassen. Het viertal zal allerlei mild-komische avonturen meemaken alvorens op hun bestemming te arriveren. Filmisch conventioneel, maar met innemende vertolkingen en geestige dialogen.