Corinne Le Poulain: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Une fille d'Éve

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Alexandre Astruc. Met o.a. Mathieu Carrière, Sophie Bouilloux, Denis Manuel, Corinne Le Poulain en Geneviève Casile.

Een verfilming van de novelle van Honoré de Balzac door deze filmer en romanschrijver, die een van de pioniers - ook in het incasseren van kritiek - van de moderne Franse cinema was, en in 1975 het bioscoopwezen verliet. Hij ging opnieuw schrijven en werkt daarnaast geleidelijkaan weer aan een come-back op tv. In deze kleinzelige en bittere zedenstudie, bleef hij trouw aan de geest van Balzac, met een scenario dat meer de komische en satirische aspecten, dan de tragische weerklank van de novelle benadrukt.

Poison d'amour

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Hugues De Laugardière. Met o.a. Frédéric van den Driessche, Catherine Wilkening, Clémentine Célarié, François Perrot en Jean-François Perrier.

Briljante politiecommissaris doet achttien uur per dag levensgevaarlijk werk, en zijn vrouw heeft genoeg van haar huwelijk met een geestverschijning. Ze gaat uit met vriend(inn)en, en het huwelijk strandt. Haar beste vriendin is de minnares van een rijke en beroemde advocaat. Hij wordt vermoord en zij wordt verdacht. Zijn de twee vrouwen medeplichtig? Een koude douche voor onze commissaris, die dit - moeilijke - priv[KA1]e-onderzoek moet gaan doen. Bewerking van de roman [KL]Le d[KA1]ejeuner interrompu[KLE] van Julien Vartet. Op basis van een nogal gemaakte en vrij kunstmatige plot, maar de regisseur en mede-bewerker (samen met Thierry Léger) verdoezelt dit gebrek met een degelijk opgebouwde regie en een geslaagde beschrijving van de personages, die duister en gecompliceerd genoeg zijn om de aandacht vast te houden. Een van de weinige voor tv gemaakte misdaadfilms die beter zijn dan het boek waarop ze zijn gebaseerd. Bijna

Le second voyage

1990 |

Frankrijk 1990. Jean-Jacques Goron. Met o.a. Jef Sarfati, Cristiana Réali, Catherine Salviat, Alexandre Arbatt en Raoul Billerey.

Een echtpaar heeft indertijd twee kleine Peruanen geadopteerd die nu zestien en zeventien jaar oud zijn. Het echtpaar besluit om samen met de kinderen hun geboorteland te gaan bezoeken. Het gaat natuurlijk om een combinatie van intimistische scènes en een verbloemde reportage. De twee worden zo goed en zo kwaad als dat gaat vervlochten met de draad van het verhaal. Soms langdradig, maar uitstekend gefotografeerd en overtuigend vertolkt.

L'illusionniste

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van André Levasseur. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Corinne Le Poulain, Jean-Claude Rambal, Jacques Ramade en Virginie Benoît.

Een van de talloze stukken van Sacha Guitry. Een illusionist verleidt een allercharmantste vrouw, wat hem voor een nacht de illusie van geluk geeft. Een mager thema maar bruisende dialogen. Het stuk steunt praktisch in z'n geheel op het koppel Brialy-Le Poulain, dat schittert in rollen die hen volmaakt passen. Jammer dat de televisieregisseur geen enkele poging doet de toneelregie van Jean-Luc Moreau over te brengen op film, en zich beperkt tot een schoolse benadering.

Dernier banco

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Claude de Givray. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Michel Duchaussoy, Dominique Constanza, Pascale Petit en Pauline Lafont.

Een variatie op ROMAN D`UN JOUEUR, waarin de vedette Georges Nancy (Cassel) alles wat hij verdient vergokt, zodat hij onophoudelijk achterna wordt gezeten door de belastingontvanger. Een leuke, zorgvuldig geregisseerde komedie, waarin prettig geacteerd wordt. Het is echter werkelijk zonde dat de talentvolle ex-criticus en filmmaker De Givray wegens gebrek aan succes vanaf 1965 geen speelfilms meer mocht maken en zich sindsdien bezighoudt met tv-produkties, hoe goed die ook zijn.

Absences repétées

1972 | Drama

Frankrijk 1972. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Patrick Penn, Nathalie Delon, Danièle Delorme, Yves Robert en Patrick Jouané.

Overgevoelige jongeman isoleert zich van werk, vrouw en ouders om als drug-verslaafde de dood af te wachten. Zijn omgeving geeft de strijd op of wordt depressief. Romantische fascinatie met zelfvernietiging van schrijver-regisseur wordt niet door toeschouwer gedeeld die alleen interesse kan opbrengen in mensen rond hoofdpersoon. Mooie moederrol van Delorme.

La grande java

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Francis Blanche, Corinne Le Poulain, Charlots, Les en Philippe Clair.

Vijf rugbyspelers komen erachter dat hun vroegere trainer, die er destijds met de clubkas vandoor gegaan, in een klein dorpje in de provincie woont. Hij heeft zijn naam veranderd en zich kandidaat gesteld voor het burgemeesterschap. Onze helden gaan zijn Amerikaans aandoende campagne dwarsbomen. Een dieptreurig voorbeeld van een Franse geweldsfilm met tot vervelens toe herhaalde of flauwe situaties, zoals Philippe Clair, die overigens is gespecialiseerd in soldatenhumor, ze zo goed in elkaar weet te zetten. Blanche bezat ooit talent maar waarom heeft hij het zo verspild aan allerlei slechte films? Wat betreft de Charlots: die evenaren zichzelf en zijn even schuldig als de echte.