Luc Moullet: regie en cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Un jeu d'enfants

2001 | Horror, Fantasy

Frankrijk 2001. Horror van Laurent Tuel. Met o.a. Karin Viard, Charles Berling, Ludivine Sagnier, Camille Vatel en Alexandre Bongibault.

J'ai horreur de l'amour

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Jeanne Balibar, Jean-Quentin Châtelain, Laurent Lucas, Bruno Lochet en Alexandra London.

À la belle étoile

1993 | Romantiek, Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Romantiek van Antoine Desrosières. Met o.a. Mathieu Demy, Julie Gayet, Aurélia Thierrée, Chiara Mastroianni en Camila Mora.

Debutant-regisseur Desrosi[KA2]eres, slechts 22 jaar oud, maakt een forse knipoog naar Truffaut`s ANTOINE DOINEL-reeks met de zeventien-jarige Demy, die in de bonen raakt van Thierr[KA1]ee. Mastroianni, vriendin van zijn beste vriend helpt hem bij de voorgenomen verovering, maar Mora probeert op allerlei wijze de plannen te dwarsbomen. Gayet speelt een Poolse koorddanseres. De film, die zo`n beetje een onderonsje is van de Gallische film-incrowd (Demy is de zoon van Agn[KA2]es Varda en Jacques Demy, Mastroianni de dochter van Catherine Deneuve en Marcello, Moullet is criticus en regisseur, etc., etc.) begint voortvarend, maar dooft als een nachtkaars uit. Toch is het goed gedaan, soms wat overdreven (drie zelfmoorden!) en dus veelbelovend. Regisseur Desrosières, die het scenario schreef, speelt een klein rolletje als lyceum-nerd en is een van de zelfmoordenaars. Het camerawerk is van Georges Le Chaptois.

Parpaillon

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Luc Moullet. Met o.a. Rémy Martin, Catherine Michaud, Frank Getreau, Leny Sellan en Brigitte Canaan.

Het is weer zover. Zoals elk jaar verzamelt een zootje wielertoeristen zich voor de traditionele beklimming aan de voet van de 2.632m hoge Col de Parpaillon in de Franse Alpen. Voor enkelen is het de eerste keer, anderen hebben al meer ervaring. Sommigen komen om te kijken, weer anderen willen bekeken worden. Er zijn er zelfs die verliefd worden. Sportiviteit is geen algemene regel. Arm en rijk zijn deze dag gelijk. Een gekke komedie, waarin de beklimming van de berg enkel dient als kapstok voor een sociale satire. Soms doet de film wat teveel denken aan Jacques Tati, die duidelijk de inspiratiebron is. Moullet schreef ook het scenario, naar Parpaillon, ou à la recherche de l'homme à la pompe d'Ursus van Alfred Jarry. Achter de camera stond Jean-Jacques Flori.

Six crimes sans assassin

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Fabrice Luchini, Etienne Chicot, Thierry Gimenez en Patrick Bonnel.

Een verfilming van de roman van Pierre Boileau rond een tweevoudige moord in 'een afgesloten kamer'. Stora heeft niets van zijn persoonlijkheid verloren sinds zijn overstap naar de televisie. Een troebele atmosfeer en bizarre, angstige personages wier gewone leventje plotseling in de war wordt gestuurd door allerlei mysterieuze gebeurtenissen. Een beklemmende sfeer en nauwelijks merkbare overgangen van de bestaande naar een niet bestaande wereld. Kortom, een geslaagde film in een moeilijk genre.

Les sièges de l'Alcazar

1989 |

Frankrijk 1989. Luc Moullet. Met o.a. Olivier Mattinti, Sabine Haudepin en Elisabeth Moreau.

Moullet is tegelijk een in het oog lopend criticus, een opmerkelijk filmer en een heel origineel tv-regisseur, kortom van een zeldzame soort. De titel is een woordspeling want het zijn de zitplaatsen van de Parijse bioscoop 'L'Alcazar' die worden bedoeld. Ofwel de herinneringen van een jonge cinefiel, natuurlijk Moullet, aan de jaren zestig, benaderd vanuit een hoogst amusante, zo niet absurde invalshoek. Met vooral veel visuele vondsten. Bovendien bewijst de maker dat het mogelijk is met weinig geld uitstekende tv-films te maken.

La Comédie du Travail

1988 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Moullet, Antonietta Pizzorno en Hassan Ezzedine. Met o.a. Roland Blanche, Sabine Haudepin, Henri Deus, Antonietta Pizzorno en Jean Abeille.

Het geromantiseerde verhaal dient slechts om een potsierlijke, absurde en komische allegorie te schetsen van de maatschappij waarin gewerkt wordt. Hierin de man die graag veel werkt om succesvol te zijn maar tot niets komt, de vrijwillige en gelukkige werkloze die desondanks prompt aangenomen wordt, de directeur van het arbeidsbureau wiens voornaamste zorg het is nooit te zorgen voor werk voor de werkzoekenden, de directeur van de bank die er een absolute regel van maakt elk verzoek om een lening te weigeren, etc. etc. Als dit de realiteit is, zou dat een ramp zijn oftewel Kafka op bezoek bij koning Ubu. Verbeeld op bovengenoemde wijze is het onweerstaanbaar!