Jean-Claude Martin

Les lauriers sont coupés

Frankrijk 1996. Komedie van Michel Sibra. Met o.a. Jean-Sébastien Bressy, Catherine Frot, Olivier Pajot, Christian Rauth en Christine Cohendy.

Une seconde naissance

Frankrijk​/​​België 1994. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Alison Hornus, Thierry Belnet, Laetitia Legrix, Bernard Larmande en Steve Kalfa.

Bij een tien maanden oude baby wordt een ernstige leveraandoening vastgesteld. Als niet snel een donor gevonden wordt voor een levertransplantatie, is de zuigeling ten dode opgeschreven. Uiteindelijk zal de vader donor zijn, ook al zijn de medici sceptisch over een goede afloop. Aangrijpende, soms sentimentele, film die vooral de aandacht vestigt op de ethische en morele problemen waar artsen mee te maken hebben. Het scenario van Luc Jabon is geïnspireerd op een waar gebeurd feit, waarvoor de research werd gedaan door Michèle Leloup. Goed spel van minder bekende acteurs. Vinnige fotografie van Gérald Thiaville.

Dynamite et compagnie

Frankrijk 1987. Misdaad van Raymond Bussières. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud en Jean-Claude Martin.

E[KA1]en van de ontelbare onderzoeken van commissaris Cabrol (Debary) en zijn trouwe inspecteur M[KA1]enardeau (Eyraud). Deze keer speelt het verhaal zich in zijn geheel in Parijs af en begint het met de ontdekking die een paar kinderen op een zondagochtend op een bouwterrein doen: het lijk van een jonge man met een revolverkogel in zijn rug. De spanning wordt er aardig in gehouden en de film is eigenlijk een wandeling langs een aantal zeer uiteenlopende aspecten van de grote stad Parijs. Verwar deze onbekende regisseur niet met de overleden acteur Raymond Bussi[KA2]eres (1907-1982).

L'amour en douce

Frankrijk 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Béart, Sophie Barjac en Daniel Ceccaldi.

In deze klassieke komedie passeren tal van amoureuze perikelen in een keurige samenleving de revue. Een meesterwerk van de oude rot Edouard Molinaro, die er altijd in slaagt een succes van dit soort films te maken zonder te vervallen in vulgariteit. Met uitzondering van Mathieu Carrière zijn alle acteurs voortreffelijk. Dit scherpzinnige portret van de Franse jan-modaal mag misschien oppervlakkig lijken, maar een goede komedie in deze tijd van sombere films, is nooit weg. Scenario van Jean Sagols en Christine Watton.

Zig Zag Story

Frankrijk 1983. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Diane Bellego, Christian François, Fabrice Luchini, Ronny Coutteure en Philippe Khorsand.

Schulmann (ET LA TENDRESSE BORDEL) is iemand die volkomen breekt met de traditionele humor en soms de onconventionele en vernietigende dwaasheden van de cartoon (deze film bevat een hommage aan de tekenfilmer Tex Avery) benadert. Hoewel hij er wel in slaagt de stompzinnige wereld en het gemene karakter van het tijdschrift [KL]Hara Kiri[KLE] over te brengen, is zijn scenario een opeenvolging van onbetamelijke voorvallen, satire en zo grof mogelijke ingevingen (een baas die niet van het lawaai houdt, plaatst een schot tussen hem en de gastarbeiders). Bovendien is er sprake van veel stijlwisselingen. De twee hoofdpersonen vinden de dood in deze wanordelijke geschiedenis.

Faut s'les faire!... Ces légionnaires

Noorwegen​/​​Frankrijk 1981. Komedie van Alain Nauroy. Met o.a. Henri Garcin, Dany Carrel, André Valardy, Jean-Claude Martin en Jacques Bouanich.

Het gebruikelijke stel idioten belandt in een kazerne van het vreemdelingenlegioen in Tunesië en ondergaat daar de meest mensonterende opdrachten, in de vage hoop daarmee andere zwakzinnigen die niets beters te doen hebben dan naar dit misbaksel te kijken aan het lachen te brengen. Zelfs dat lukt niet.

Cause toujours, tu m'intéresses

Frankrijk 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Christian Marquand, Nathalie Courval en Jacques François.

Een gescheiden veertiger draait een willekeurig telefoonnummer en krijgt een even eenzame leeftijdgenote aan de lijn. Hun gesprekken worden voortgezet, tot er een afspraak zal komen. De man aarzelt, uit angst niet te beantwoorden aan de verwachtingen, maar zoekt toch contact onder een andere identiteit. Nogal mager en voorspelbaar uitgewerkte komedie wordt gemaakt èn gebroken door het duo Girardot-Marielle dat melancholie en zelfspot goed aangeeft, maar na de zoveelste keer wordt het vervelend. Scenario van Francis Veber. Camerawerk van Gérard Hameline.