Fred Saurel: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Les Cordier, juge et flic : Affaires de femmes

1995 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1995. Drama van Christiane Lehérissey. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Photini Papadodima en Yann Babilée.

De pacifistische Islamitische schrijver Allaoui, ter dood veroordeeld door fundimentalistische religieuze leiders, verblijft onder sterke politiebewaking in Frankrijk. Toch slaagt de fanatieke Samia (Papadodima) erin hem te vermoorden. In de verwarring die volgt kan ze ontsnappen, maar tijdens haar vlucht tracht een man die ze vaag meent te herkennen haar in volle straat uit te schakelen. De aanslag mislukt. In paniek zet ze het op een lopen. Ze krijgt een lift van Myriam (Valendrey), de dochter van commissaris Cordier (Mondy). Doordeweekse politiethriller volgens de versleten formule van de Cordier- familie. Na de terdoodveroordeling van schrijver Salman Rushdie is het gegeven natuurlijk actueel, maar de uitwerking is zuiver routine en zal zelfs de meest fervente fans van de reeks niet meer kunnen boeien. Emmanuel Errer en Alain Robillard schreven het voorspelbare scenario. Fotografie is van Roland Bernard.

Julie Lescaut : Harcèlements

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.