John M. Keane

A Better Way to Die

Verenigde Staten 2000. Actiefilm van Scott Wiper. Met o.a. Andre Braugher, Scott Wiper, Lou Diamond Phillips, Natasha Henstridge en Matt Gallini.

One Woman's Courage

Verenigde Staten 1994. Thriller van Charles Robert Carner. Met o.a. Patty Duke, Keith Szarabajka, Dennis Farina, Margot Kidder en Geoffrey Blake.

Alcoholica Grace McKenna (Duke) is getuige van een beroving, als ze `s nachts naar huis rijdt. Spoedig zit de moordenaar (Szarabajka) achter haar aan en terroriseert haar. Ondertussen gaat haar huwelijk met Craig (Farina) stuk, precies op tijd voor wat romantiek met de alleenstaande politie-inspecteur Bill Lawson (Farentino). Dit is een routinematige tv-film met een conventioneel plot, geschreven door John Steven Owen en redelijke prestaties van de acteurs. De regie van Carner en het camerawerk van John R. Leonetti zijn middelmatig. De muziek van John M. Keane verplettert de scènes af en toe.

Ladies in Waiting

Verenigde Staten 1994. Drama van Scott Segall. Met o.a. Diana Castle, Lisa Chess, Holly Fulger, Michele Palermo en Shawn Bishop.

Sarah (Fulger), Maddy (Palermo) en Kate (Castle) zullen getuigen op het huwelijk van hun vriendin Julie (Chess). De ochtend van de plechtigheid helpen ze haar met de voorbereidingen. Sarah heeft echter gezien dat haar aanstaande het vorige weekend met een andere vrouw uit was, maar Maddy raadt aan hierover te zwijgen. Trouwens de aanstaande bruid wil geen negatief woord horen over haar verloofde. De vier vrouwen praten honderd uit over hun eigen seksleven, jeugdherinneringen, hun dromen en fantasmen. De erotiek in het leven van vier vriendinnen. Dit levert uiteraard leuke dialogen op, maar de toneeloorsprong van de film is de hele tijd door duidelijk, ook al zie je, tijdens de gesprekken van de vrouwen, de mannen zich klaarmaken. De vier minder bekende actrices leveren uitstekend werk en de ellenlange dialogen klinken zeer spontaan uit hun mond. Michele Palermo bewerkte zelf haar toneelstuk voor deze goedkoop gemaakte onafhankelijke productie die door de korte speelduur weinig kans kreeg in de zalen. Achter de camera werd plaatsgenomen door Michael Goi.

Solomon's Choice

Verenigde Staten 1993. Drama van Andy Tennant. Met o.a. Joanna Kerns, Bruce Davison, Joe Mazzello, Jeremy Sisto en Bruce McGill.

Kerns en Davison vormen een leuk gezinnetje, samen met hun zeven-jarig zoontje en een vijftien-jarige dochter uit zijn eerste huwelijk. Wanneer op een dag bij het meisje leukemie vastgesteld wordt, stort heel hun wereld in elkaar. Enkel een ruggemergtransplantatie kan haar redden en daarvoor komt haar halfbroer als donor in aanmerking. Kerns verzet zich hier hevig tegen. Davison kan haar houding niet begrijpen en bindt uiteindelijk een juridische zaak aan tegen zijn vrouw. Met als alibi dat het allemaal echt gebeurd is brengt men hier weer een zeemzoeterig drama waarbij je best enkele zakdoeken binnen je bereik houdt. De acteurs, en vooral de kinderen, doen hun best, maar het scenario van Sandra Jennings en Maggie Kleinman biedt hen weinig houvast. Peter Stein stond aan de camera.

Sex, Love and Cold Hard Cash

Verenigde Staten 1993. Misdaad van Harry Longstreet. Met o.a. JoBeth Williams, Anthony John Denison, Tobin Bell, Richard C. Sarafian en Robert Forster.

Na tien jaar brommen wegens een gepleegde overval gaat Colson (Denison) op zoek naar de buit. Hij ontdekt dat deze foetsie is en dat zijn vroegere maat alles heeft verbrast. Dan ontmoet Colson de dure hoer Sally (Williams) en voorkomt dat ze niet betrapt en gearresteerd wordt. Samen gaan ze achter oplichter Mansfield (Bell) aan om de helft van de vijftien miljoen dollar buit op te eisen. Mansfield gaat aan boord van een cruise-schip met een complete bende én Colson en Sally in zijn kielzog. Om allen te slim af te zijn verkleedt hij zich als vrouw. Colson en Sally worden verliefd, vinden Mansfield, weten te ontsnappen aan de bende en ontdekken de poet, diamanten. Schrijver-regisseur Longstreet levert goed werk in het presenteren van interessante karakters en tegenstrijdige persoonlijkheden. Het scenario zelf is middelmatig. Handeling en tempo zijn passend en worden ondersteund door de effectieve muziek van de hand van John M. Keane. Wat humor maakt het nog wat aantrekkelijker.