Madeleine Marie

Noces cruelles

Frankrijk 1996. Thriller van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Annie Girardot, Mathilde May, François-Régis Marchasson, Ann-Gisel Glass en Philippe Volter.

La mort de Molière

Frankrijk 1994. Drama van Robert Wilson. Met o.a. Robert Wilson, Bulle Ogier, Isabelle Chemin, Cléonus Shannon en Francis Bouc.

Een statisch-po[KA3]etisch essay over de doodstrijd van de Franse schrijver Moli[KA2]ere, wiens echte naam Jean-Baptiste Poquelin (1622-1673) was. Ooit schreef hij [KL]Le malade imaginaire[KLE] maar nu ligt Moli[KA2]ere (Wilson) zelf op sterven. Hij wordt bezocht door zijn eigen creaties en door personen uit de realiteit zoals de Franse koning, Racine en zijn geliefde Madeleine B[KA1]ejart (Ogier). Ze dansen voor hem, halen citaten aan uit zijn werk en kijken toe hoe hij met veel pijn de dood tegemoet treedt. Visueel erg knap gemaakt en voorzien van een uitzonderlijke muzikale omlijsting door Philip Glass, maar dramatisch totaal onbegrijpelijk. De cineast springt kris-kras door leven en werk van de schrijver en wie niet met dit oeuvre vertrouwd is loopt al vlug hopeloos verloren. Bovendien stikt het scenario van Wilson, Philippe Chemin en Jan Linders van holle symbolen. De teksten van Heiner Muller worden gelezen door Bulle Ogier, Sami Frey en Jeanne Chemin. Adembenemend mooie fotografie van Renato Berta.

Le chasseur de la nuit

Frankrijk 1993. Familiefilm van Jacques Renard. Met o.a. Cécile Bois, Annie Noël, François Chattot, Maryvonne Schiltz en Marie Desgrange.

Frans plattelandsdrama, gesitueerd rond het bergmassief van Auvergne in 1918. Twee adolescenten, Bois en Carré De Malberg, hoeden er hun schapen. Sinds hun kinderjaren zijn ze onafscheidelijk. Ze worden overvallen door een verschrikkelijk onweer en schuilen in de oude boerderij van de Chasseur de la nuit, de nachtjager. Volgens de overlevering moet dat leiden tot onheil. Herderinnetje Bois maakt zich erna terecht zorgen over hun toekomst. Haar vriendje moet weldra naar de grote stad om een vak te leren. Dan is er ook Chattot, de vader van het meisje, die helemaal niet van plan is de straatarme Carré De Malberg als toekomstige schoonzoon te accepteren. Indrukwekkende verfilming van de gelijknamige roman van Henri Pourrat, bekroond met de Prix 1994 van het Comité International pour la diffusion des arts et lettres au cinéma. Scenario van Jacques Santamaria. Camerawerk van Romain Winding.

Veraz

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1991. Romantiek van Xavier Gastano en Xavier Castaño. Met o.a. Kirk Douglas, Richard Bohringer, Jean-Michel Portal, Marie Fugain en Immanol Arias.

Het verhaal over de simpele vriendschap tussen een oude zonderling en een jonge wegloper. Dat verklaart de zwakte van de film: een te dun plot dat de aanleiding vormt tot een aantal sc[KA2]enes zonder zichtbaar verband in plaats van tot een degelijk in elkaar gezet scenario (No[KA3]el Sisinni, Fran[KA10]cois Delaroyere, Xavier Castano). Te afgezaagd en nauwelijks verrassend. Dit gebrek wordt echter grotendeels goedgemaakt door de zorg die men aan de opnamen (Dominique Chapuis) en aan de kleuren besteed heeft en door de beschrijving van de boeiende personages, hoewel de film veel te danken heeft aan het enorme talent van Douglas!

Ella

België 1991. Drama van Philippe Van Kessel. Met o.a. John Dobrynine en Madeleine Marie.

Bewerking van een stuk van Herbert Achterbusch, dat zich afspeelt in een kippenhok, waar twee personages, een moeder en een zoon, als kluizenaars leven tussen hun kippen. Zij is een gebroken vrouw, getekend door tegenslagen in de liefde en een ongelukkig huwelijk, die voortdurend van gevangenissen naar tehuizen is gesleept en haar leven vrijwillig in deze merkwaardige afzondering afrondt. Als slachtoffer van het leven zou ze heel wat te vertellen hebben, maar ze spreekt niet meer. Daarom praat haar zoon voor haar. Een sombere produktie, zwaar beïnvloed door Samuel Beckett. Alles draait om de tekst en een knappe opbouw - een opeenvolging van de close-ups, die de produktie voorziet van een eigen filmische stijl. Maar helaas beschikken de acteurs niet over genoeg talent om hun langdurige aanwezigheid draaglijk te maken. Tegelijk met de somberheid slaat de verveling toe.

Arthur Rimbaud, une biographie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1991. Biografie van Rüdiger Dindo. Met o.a. Bernard Bloch, Christiane Cohendy, Albert Delpy, Jean Dautremay en Madeleine Marie.

Film over het leven van de Franse dichter, die leefde van 1854 tot 1891. Opgebouwd in drie episodes en aan de hand van getuigenissen schetsen personages (w.o. Paul Verlaine, gespeeld door Dautremay) een beeld van de grote literator. Jacques Bonnaffé leest als commentaarstem in de achtergrond verzen van Rimbaud voor. Interessant voor literatuurliefhebbers. Scenario van de regisseur; camerawerk van Pio Corradi en Helena Vagières. Ook bekend als DER WŸSTEN DER LIEBE, DIE ZEIT IN DER HÖLLE, en ENGEL IM EXIL.

Six crimes sans assassin

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Fabrice Luchini, Etienne Chicot, Thierry Gimenez en Patrick Bonnel.

Een verfilming van de roman van Pierre Boileau rond een tweevoudige moord in 'een afgesloten kamer'. Stora heeft niets van zijn persoonlijkheid verloren sinds zijn overstap naar de televisie. Een troebele atmosfeer en bizarre, angstige personages wier gewone leventje plotseling in de war wordt gestuurd door allerlei mysterieuze gebeurtenissen. Een beklemmende sfeer en nauwelijks merkbare overgangen van de bestaande naar een niet bestaande wereld. Kortom, een geslaagde film in een moeilijk genre.

Le prix du silence

Frankrijk 1990. Mysterie van Jacques Ertaud. Met o.a. Claude Brasseur, Xavier Deluc, Anne Gautier, Jean-Christophe Lebert en Victor Garrivier.

Een klein stadje aan de Atlantische kust in 1945. Pierre Crozade (Brasseur), een verzetsstrijder van het eerste uur, heeft zijn plaats weer ingenomen als directeur van een fabriek. Aangezien zijn vrouw door de nazi's is vermoord, woont hij samen met een meisje waar hij zielsveel van houdt. Hij verbergt een geheim dat beetje bij beetje aan het licht zal komen, naarmate het kundige scenario naar het verhaal van Marianne Lewis- Schreiber zich ontwikkelt. De prestigieuze ex-filmregisseur Ertaud weet hoe hij sfeer moet creëren en beschikt over een opmerkelijke technische virtuositeit. Als je dan ook nog Brasseur voor je zaak weet te winnen, is de partij wel beklonken! Tamelijk

Fréquence meurtre

Frankrijk 1988. Film noir van Elizabeth Rappeneau en Élisabeth Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, André Dussollier, Martin Lamotte, Etienne Chicot en Inès Clave.

Rappeneau bewerkt voor haar eerste film nauwkeurig de griezelroman van Stuart Kaminsky When the dark man calls, die psychoanalytische elementen bevat want hij gaat over een knotsgek iemand. Deze film, met een levendige aanpak en een actueel tintje, is vooral goed vanwege de zijn zeer knap nagebootste beangstigende ziekelijke sfeer, de onheilspellende belichting van William Lubtchansky en de zeer geloofwaardige acteerprestatie. Deze nachtmerrie op klaarlichte dag onthult een nieuw talent. Het scenario werd mede bewerkt door Michel Audiard.

Si le soleil ne revenait pas

Zwitserland​/​​Frankrijk 1987. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Charles Vanel, Philippe Léotard, Catherine Mouchet, Claude Evrard en Jean-Marc Roulot.

In een klein bergdorpje voorspelt een grijsaard (een tovenaar en profeet) dat de zon niet meer terug zal komen en dat het dorpje veroordeeld is tot eeuwige duisternis. De film beschrijft de reacties en het gedrag van iedereen. Van dit bijzondere thema wordt een vaak heldere en een beetje langdradige (op het menselijke gebied) komedie gemaakt. Goretta, opmerkzaam waarnemer van zeden, heeft een onregelmatig maar fijn en gevoelig werk gemaakt. Het secnario van Goretta is naar een roman van Charles Ferdinand Ramuz. Geweldig camerawerk van Bernard Zitzerman en vooral een ontzettende goede Vanel in de hoofdrol, op de leeftijd van 95 jaar!

Le Bâtard

Frankrijk 1982. Avonturenfilm van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Gérard Klein, Julie Jézéquel, Brigitte Fossey, Mylène Demongeot en Didier Flamand.

De roman van Erskine Caldwell is een gevaarlijk onderwerp voor het hedendaagse Frankrijk. De regisseur is bekwaam maar er blijven talloze intellectuele clichés over die geen inzicht geven in de gevoelens van de personages. Voor de rest een interessant verhaal over het ronddolen van een moordenaar, ook al is de mengeling van spot, zottigheden en tragische elementen onevenwichtig verdeeld.

Aimée

Frankrijk 1981. Drama van Joël Farges. Met o.a. Aurore Clément, Bruno Cremer, Francine Bergé, Michel Pilorgé en Marie Pillet.

De handeling voltrekt zich in 1930, temidden van de verschrikkingen van de Chinese oorlog en de problemen van februari 1934. Repercussies vanwege hun gedrag bleven voor verschillende personen niet uit. De filmer heeft zijn belangstelling voor de geschiedenis al eens eerder kunnen uiten, toen echter op het terrein van de documentaire. Ondanks uitstekende en ambitieuze bedoelingen, mislukt hij in het fictieve genre, want zijn film is kil, ontoegankelijk, abstract en duister en doet uiteindelijk onder meer aan Alain Resnais en Marguerite Duras denken. Jammer, want hij heeft onmiskenbaar een talent voor vormgeven.