Pascal Ternisien

Les enfants du siècle

Frankrijk 1999. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Magimel, Stefano Dionisi, Robin Renucci en Karin Viard.

Le Créateur

Frankrijk 1999. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Philippe Uchan, Michel Vuillermoz en Nicolas Marié.

Peut-être

Frankrijk 1998. Sciencefiction van Cédric Klapisch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Romain Duris, Géraldine Pailhas, Julie Depardieu en Emmanuelle Devos.

Portret van de Franse natie, een toekomstige welteverstaan. Tijdens een millenniumfeestje belandt de 25-jarige Arthur (Romain Duris) in het jaar 2070 waar zijn toekomstige familie - waaronder Belmondo als zoon Ako - hem smeekt om hen te verwekken. Een prachtig werk met dito beelden van een Parijs waar de bistrostoeltjes tot de zitting in het zand zakken en alleen de toppen van de hoogste monumenten resteren. Een verkwikkende film, met dito muziek van oa Fat Boy Slim. (VM/VPRO Gids)

Vice vertu et vice versa

Frankrijk 1996. Komedie van Françoise Romand. Met o.a. Florence Thomassin, Anne Jacquemin, Marc Lavoine, Serge Dupire en Curtis Efoua Ela.

Portret van de Franse natie, een toekomstige welteverstaan. Tijdens een millenniumfeestje belandt de 25-jarige Arthur (Romain Duris) in het jaar 2070 waar zijn toekomstige familie - waaronder Belmondo als zoon Ako - hem smeekt om hen te verwekken. Een prachtig werk met dito beelden van een Parijs waar de bistrostoeltjes tot de zitting in het zand zakken en alleen de toppen van de hoogste monumenten resteren. Een verkwikkende film, met dito muziek van oa Fat Boy Slim. (VM/VPRO Gids)

Marie-Louise ou la permission

Frankrijk 1995. Romantiek van Manuel Flèche. Met o.a. Kate Beckinsale, Eric Ruf, Marie Caries, Pascal Ternisien en Yann Collette.

Marie-Louise (Beckinsale) is een Amerikaanse die in Parijs woont. Ze gaat haar vriend Jean-Paul (Ruf) die in het Franse leger als soldaat dienst doet, van de trein afhalen. Die avond heeft hij weekend verlof. Hij zit haar op te wachten in de Gare de l`Est, maar zij komt niet opdagen. Heeft zij zich in het station vergist? Of hij? Hoe ook, er volgt een zoektocht door Parijs waarbij de geliefden zich achtereenvolgens boos, wanhopig, gefrustreerd voelen. Speels en lyrisch. Redelijk geslaagd speelfilmdebuut van Fl[KA2]eche, die ook het scenario schreef en tot deze film alleen maar court-m[KA2]etrages gedraaid had. Cameralieden Darius Khondji en Florent Montcouquiol zorgen (op breedscherm) voor een symfonie van kleuren. Het flinterdun verhaaltje valt wel te lang uit.

Weep No More My Lady

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Thriller van Michel Andrieu. Met o.a. Daniel J. Travanti, Kristin Scott Thomas, Shelley Winters, Francesca Annis en Robin Renucci.

Actrice Annis staat onder grote druk. Sinds korte tijd krijgt ze allerlei dreigtelefoontjes waarin iemand haar zegt dat ze te oud is voor de rol die ze moet spelen. Ook beweert de anonieme beller dat haar zuster Scott Thomas een verhouding heeft met haar producer en minnaar Travanti. De hele crew is ervan overtuigd dat ze een zenuwinzinking nabij is totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt. Intrigerende suspensefilm die naar het einde toe teveel in clichés verzandt. Over het algemeen goede vertolking, met vooral een schitterende Winters als een wijze Miss Marple. Robert Levine en Andrieu baseerden hun Agatha Christie-achtige scenario op de roman van Mary Higgins Clark die op zijn beurt bewerkt werd door Leila Basen. Sombere fotografie van Renan Polles. Origineel opgenomen met Engelse dialogen.

Petit

Frankrijk 1993. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Stéphane Audran, Julien Gutierrez, Patrick Pineau, Jan Rouiller en Michel Bompoil.

Na een eerder woelige vrijgezellennacht ontwaakt Leo (Pineau) met de gedachte aan zijn huwelijk met Lucie (Villeneuve) en herinneringen aan zijn jeugdliefde Marianne. Tot zijn verstomming stelt hij vast dat hij terug in het lichaam van een tienjarige (Gutierrez) zit. Hij kan niet anders bedenken dan dat hij behekst werd door het exotische hoertje waarop zijn vrienden hem trakteerden. Terwijl de hele familie en zijn verloofde vergeefs wachten in de kerk tracht hij wanhopig zijn normale ouderdom terug te krijgen. Enkel zijn moeder Fran[KA10]coise (Audran) gelooft hem, evenals zijn beste vriend (Bompoil), die echter van de gelegenheid gebruik maakt om Lucie te versieren. Voorspelbare komedie van een volwassene die terug kind wordt, maar praat met een terminologie van een dertigjarige. Er zitten enkele leuke momenten in (vooral met moeder Audran), maar naar het einde toe worden alle registers van de sentimentaliteit opengetrokken. Corinne Atlas schreef het scenario en Jacques Boumendil stond achter de camera.

On peut toujours rêver

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Smaïn, Edith Scob, Géraldine Bourgue en Pierre Palmade.

Een vermoeide Richard speelt een sombere, egoïstische, misanthropische mediamagnaat. Hij heeft nog een gebrek: hij is kleptomaan. Bij een licht vergrijp in een warenhuis betrapt Merzahoui hem op heterdaad, een leerling-kapper van Algerijnse afkomst. Het komt tot een beledigende woordenwisseling en een dreigend handgemeen. Hieruit ontstaat tijdig wederzijds begrip en mediakeizer Richard krijgt weer zin in het leven. Voorspelbare onzinfilm met zwart-wit personages. Scenario van Olivier Dazat en regisseur/hoofdrolspeler Richard. Camerawerk van François Lartigue.

Le fric des flics

Frankrijk 1989. Misdaad van Denys de La Patellière. Met o.a. Michel Constantin, André Pousse, Pascale Petit, Philippe Vacher en Gérard Grobman.

Paparoff (Constantin) raakt verwikkeld in een reeks wervelende avonturen, waarbij drie inbrekers, een groene plant en een politiemarionet betrokken zijn. Kortom, een vernuftig scenario van de hand van Georges Moréas. Gemaakt met alle know-how waarover De la Patellière als oude rot uit het filmwereldje beschikt.