Fritz Lichtenhahn

Polizeiruf 110: Vater Unser

Duitsland 2003. Misdaad van Bernd Schadewald. Met o.a. Michaela May, Edgar Selge, Franziska Walser, Nikolaus Paryla en Fritz Lichtenhahn.

Die Affäre Semmeling

Duitsland 2001. Drama van Dieter Wedel. Met o.a. Mario Adorf, Fritz Lichtenhahn, Antje Hagen, Stefan Kurt en Heike Makatsch.

Ein Mord auf dem Konto

Duitsland 1996. Misdaad van Hartmut Griesmayr. Met o.a. Gunter Berger, Michael Schönborn, Wolf Roth, Beate Jensen en Tatjana Clasing.

Zwartgeld koerier Sommer brengt heel wat koffertjes met bankbiljetten voor het advocatenkantoor van Feuerberg in veiligheid op genummerde Zwitserse bankrekeningen; hiervoor is hem een aardige commissie beloofd, maar als hij tegen Feuerberg zegt dat hij ermee wil ophouden en zijn tegoed wenst op te nemen, wordt hij door drie ongure types achtervolgd die hem koud willen maken.

Bandagistenglück

Duitsland 1996. Komedie van Maria Teresa Camoglio. Met o.a. Jule Ronstedt, Ruth Drexel, Jasmin Tabatabai, Dorothea Müller en Johannes Herschmann.

Ulrike wil bandagist worden, maar moet als leerlinge hard werken om het respect van haar collega's af te dwingen. Terwijl de andere meisjes al lang een vriend hebben, vecht zij 's avonds tegen de eenzaamheid. Langzaamaan gaat Ulrike zich echter minder van de anderen aantrekken en wordt ze geaccepteerd.

Ausgerechnet Zoé

Duitsland 1994. Romantiek van Markus Imboden. Met o.a. Nicolette Krebitz, Henry Arnold, Caroline Redl, André Jung en Jürgen Vogel.

De titelpersonage, gespeeld door Krebitz, is een jonge vrouw van 22. Tijdens haar vakantie op het eiland Sylt hoort zij van haar dokter dat de zwangerschapstest negatief is en dat zij seropositief is. Zij weet niet hoe zij het nieuws aan haar vriendje Mike (Arnold) moet vertellen. Zoé heeft zich voorgenomen van het leven te genieten tot haar lichaam door AIDS geveld zal worden. Wat zij niet direct heeft kunnen bevroeden, is dat ontgoocheling en eenzaamheid haar leven zullen vergallen. Niet meteen een hoogvlieger, veel déjà vu, maar wel ontroerend. Scenario van regisseur Imboden en camerawerk van Rainer Klausmann.

Sommerliebe

Duitsland 1993. Drama van Iris Gusner. Met o.a. Iris Berben, Gedeon Burkhard, Amina Gusner, Alexander Höchst en Alexander May.

Iedere zomer wacht de thans 48-jarige beeldhouwster Franziska (Berben) vol ongeduld op de komst van haar zoon Philipp (H[KA3]ochst), die in Bonn studeert en de grote vakantie bij haar komt doorbrengen op het Noordzee-eiland R[KA3]ugen. Tot haar niet geringe verbazing brengt hij een vriend mee, Matthias (Burkhard). Franziska raakt onder de indruk van Matthias, die haar inspireert een kunstwerk te voltooien. Tussen hem en Franziska ontstaat verliefdheid, die tot een amoureuze relatie leidt. Franziska, die nog niet bij zichzelf heeft uitgemaakt wat ze precies voor hem voelt, vraagt Matthias hierover tegen Philipp te zwijgen. Hierdoor raakt Matthias gekwetst omdat hij denkt dat hij het voorwerp van een spelletje is geworden. Gekrenkt vertrekt hij en pas later wordt hem duidelijk dat Franziska wel degelijk iets voor hem voelde en hij voor haar. Een niet al te overtuigend melodrama dat over de verhouding tussen een rijpere vrouw en haar dertig jaar jongere minnaar gaat. De overigens zeer bekwame Berben past deze keer niet erg bij haar rol. De film is sfeerloos en mist vooral geloofwaardigheid. Het manke en voorspelbare scenario is van regisseuse Gusner. Aan de camera stond Claus Neumann.

Schöne Feindin

Duitsland 1993. Romantiek van Peter Keglevic. Met o.a. Barbara Rudnik, Rainer Grenkowitz, Rüdiger Vogler, Arthur Brauss en Fritz Lichtenhahn.

Erg kort liefdesverhaal, geschreven door het driemanschap Stefan Lukschy, Uwe Wilhelm en Andreas Meyer, over liaison tussen carrièremannetje Grenkowitz en mooie vrouwelijke headhunter Rudnik, de vijand van de titel. Oude wijn in nieuwe vaten met een etiketje van bedrijfsnaijver, headhunters, yuppies-op-zijn-Duits, kaderpersoneel en ander fraais. Oostenrijks regisseur Keglevic kent zijn vak. Kamera: Edward Klosinski. Muziek: Brynmor Llewelyn Jones.

Tatort - Marion

Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Mysterie van Bruno Kaspar. Met o.a. Andrea Zogg, Ernst Sigrist, Albert Freuler, Anna Katarina en Anne-Marie Blanc.

Hunger-B[KA3]uhler, die met zijn vrouw, het titelpersonage Marion (Katarina) in de villa van zijn ouders woont, heeft een liaison met het kindermeisje. Zijn moeder komt dat te weten en kort daarop wordt het lijk gevonden van het kindermeisje. Zogg leidt het onderzoek en hoewel hij zwaar onder de indruk komt van de charmes van de knappe Katarina mag dat zijn speurwerk niet in de weg staan. Het scenario is van het driemanschap Johannes Bösiger, Bruno Kaspar en Niklaus Schlienger. Zwitsers-Duitse productie is gedraaid in twee talen: Duits en Schweizerdeutsch. Camerawerk van Reinhard Schatzmann.

Herr Ober!

Duitsland 1992. Komedie van Gerhard Polt. Met o.a. Gerhard Polt, Ulrike Kriener, Robert Meyer, Natalia Lapina en Elisabeth Welz.

Een dichtende kelner wordt door zijn jaloerse rijke vrouw op straat gezet, krijgt vervolgens door een tv-optreden succes op het literaire vlak en valt voor de eigenaresse van een café. Toch gaat alles niet zoals hij graag zou willen.

Der Deal

Duitsland​/​​Oostenrijk 1991. Misdaad van Christian Görlitz. Met o.a. Dietrich Matlausch, Daniela Ziegler, Peter Striebeck, Marlen Diekhoff en Ernst Stankovski.

Bij een aanslag op wapenfabrikant Benno Behrend (Mattausch) komen diens vrouw en dochter om het leven. De politie krijgt toevallig een van de daders te pakken, maar die wordt bij het transport naar de gevangenis neergeschoten. Advocate Nicola Ortloff (Ziegler) blijkt meer over de daders te weten. Bratwurst- thriller naar de roman Bensberger Zwischenspiel van Bernd Sülzer, die het scenario schreef met Rainer Berg, Matthias Wittich en regisseur Görlitz. Het camerawerk is van Andreas Kopf en Michael Epp. Werd bekroond als Beste Film op het tv-festival van Monaco.

Winckelmanns Reisen

Duitsland 1990. Drama van Jan Schütte. Met o.a. Wolf-Dietrich Sprenger, Susanne Lother, Traugott Buhre, Mathias Gnädinger en Mine-Marei Wiegandt.

Ernst Winckelmann (Sprenger) is een hopeloze figuur: hij trekt als handelsreiziger met een witte Mercedes en laarzen van krokodillenleer door trieste stadjes en dorpen in het Noorden van Duitsland om, zonder veel succes, shampoo te verkopen. Hij wordt pas opgeschrikt uit de troosteloosheid van zijn bestaan als zijn vriendin Aline (Lothar), de dochter van een kroegbaas, het uitmaakt. Regisseur Schlütte toont zich ook hier weer een meester in het tekenen van een beklemmende sfeer, net als in zijn eerdere film DRACHENFUTTER. Scenario van Thomas Strittmatter. Camerawerk van Sophie Maintigneux.

Tatort - Howards Fall

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk 1989. Mysterie van Urs Egger. Met o.a. Mathias Gnädiger, Andrea Zogg, Peter Arens, Marita Breuer en Nicolas Lansky.

Gnädiger heeft het als Zwitsers politiecommissaris in Bern niet in de hand: hij komt wel een bende wapensmokkelaars op het spoor maar op het zelfde moment heeft zijn vrouw hem laten zitten en zijn dertien-jarige dochter blijkt spoorloos. Degelijke krimi uit de TATORT-reeks.

Der Schrei der Eule

Duitsland 1987. Thriller van Tom Toelle. Met o.a. Matthias Habich, Birgit Doll, Jacques Breuer, Doris Kunstmann en Fritz Lichtenhahn.

Thriller naar de in 1964 verschenen roman The Cry of the Owl van misdaadschrijfster Patricia Highsmith, met Habich als een pas gescheiden man die tijdens een van zijn doelloze tochten de in een afgelegen huisje wonende Doll leert kennen. Het is liefde op het eerste gezicht, maar Dolls vroegere vriend Breuer weigert het veld te ruimen. Zoals wel vaker bij Highsmith - het scenario is van Peter Märthesheimer en Pea Fröhlich - is de plot niet sterk en gaat het meer om de situaties. In hetzelfde jaar ook verfilmd door Claude Chabrol, onder de titel LE CRI DU HIBOU.

Deutschland bleiche Mutter

Duitsland 1980. Drama van Helma Sanders-Brahms. Met o.a. Eva Mattes, Ernst Jacobi, Elisabeth Stepanek, Rainer Friedrichsen en Gisela Stein.

Een wat al te lange, voor tv geproduceerde film (die eerst in een twee uurs versie in de bioscopen uitkwam) over een jong vrouwtje dat moeite heeft met de terugkeer van haar man, na de oorlog. Indrukwekkend camerawerk en montage die tenietgedaan worden door te veel gepraat.

Alle Jahre wieder: Die Familie Semmeling

Duitsland 1976. Komedie van Dieter Wedel. Met o.a. Fritz Lichtenhahn, Antje Hagen, Martin Fechtner, Walter Sedlmayr en Hans Brenner.

Na vier jaar ging het dan toch weer verder met het gezin Semmeling met Lichtenhahn in de rol van Bruno en Hagen als zijn vrouw Trude. De familie Semmeling dook in 1972 voor het eerst op het Duitse tv-scherm met perikelen rond het bouwen van een huis. Het huis is klaar, en de schulden zijn betaald. De familie Semmeling kan met vakantie gaan. Besloten wordt voor de wintersport, waarvan vader Semmeling eerst nauwkeurig uitrekent of het wel kan. De voordeligste manier van reizen blijkt een reis met een gezelschap te zijn. Hij hoopt op die manier nergens meer het kind van de rekening te worden, maar hij heeft buiten de waard gerekend met alle anderen die hij op zijn weg tegenkomt; ze hebben allemaal hun eigen sommetjes gemaakt en hopen dat die gunstig voor ze uitkomen: het reisbureau, de hoteleigenaar, de kamermeisjes en de obers. Minder geslaagd als Wedel's eerste film EINMAL IM LEBEN - GESCHICHTE EINES EIGENHEIMES, maar toch heel grappig. Het scenario is van regisseur Wedel, die het onderwerp voor een derde keer zou uitmelken met een grootse miniserie in 2002 DIE AFFÄRE SEMMELING, een soort sleutelroman over het politieke reilen en zeilen in Hamburg met een uitgekiende rolverdeling, die tot het fetsj meubilair van Wedel behoort. Het camerawerk is van Kurt Weber.

Einmal im Leben: Die Familie Semmeling

Duitsland 1972. Drama van Dieter Wedel. Met o.a. Fritz Lichtenhahn, Antje Hagen, Eva Brumby, Til Erwig en Hans Korte.

Het ironische, maar geslaagde verhaal over ingenieur Bruno Semmeling (Lichtenhahn), vader van een kind en gelukkig getrouwd, die een bescheiden baan heeft op de research- en ontwikkelingsafdeling van een machinefabriek in Hamburg. Hij verdient modaal en woont in een modale woning met een modale huur. Als hij met een huurverhoging wordt geconfrontreerd, besluit hij een eigen huis te laten bouwen. Dit gaat niet zonder slag of stoot en drijft hem bijna naar het randje van de afgrond, maar zoals de titel het al aangeeft, zoiets doe je maar een keer in je leven om je toekomst te verzekeren. Alle gevaren van uitloop, nieuwe leningen, niet nagekomen afspraken e.d. zijn nog altijd even actueel, ook dertig jaar nadat de film gedraaid werd. Hoewel de benadering typisch Duits is (de reglementering, de bouwfinanciering enz.) zijn de wederwaardigheden van de familie Semmeling uit het leven gegrepen. De film doet kwa aankleding gedateerd aan, maar dáár moet je doorheen kijken. Regisseur Wedel schreef samen met Günter Handke het scenario en heel wat later zou Wedel hoog scoren met zijn mini DER SCHATTENMAN.