Fabio Traversi: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Sciopèn

1982 | Drama, Komedie

Italië 1982. Drama van Luciano Odorisio. Met o.a. Michele Placido, Giuliana de Sio, Adalberto Maria Merli, Tino Schrinzi en Lino Troisi.

Een provincieplaatsje is bezig met de oprichting van een groot symfonieorkest ten bate van het cultureel toerisme. De ambitieuze vrouw van een muziekleraar spant zich in om hem een positie als dirigent te bezorgen. Een ook in zijn muzikale carrière gestagneerde jeugdvriend wordt teruggehaald uit Milaan om ook zijn kandidatuur te stellen. Deze boeiende sociale tragikomedie geeft rake observaties van gekonkel en snobisme en enkele nogal grove grappen, naast een treffend beeld van vriendschap over rivaliteit heen. Er wordt goed geacteerd, zonder loze pretenties. De film werd ex aequo bekroond met de Gouden Leeuw als Beste Debuut met DE SMAAK VAN WATER op het festival van Venetië. Het scenario is van regisseur Odorisio. Het camerawerk is van Nando Forni. Eastmancolor.

Il Minestrone

1980 | Drama, Komedie

Italië 1980. Drama van Sergio Citti. Met o.a. Roberto Benigni, Franco Citti, Ninetto Davoli, Olimpia Carlisi en Daria Nicolodi.

Twee uitgehongerde zwervers die elkaar bij het leegschrapen van vuilnisbakken leren kennen, komen in de gevangenis in contact met een lotgenoot die in een sjiek kostuum in restaurants dineert zonder te betalen. Deze vijfde film van Pasolini's assistent slaagt waar zijn eerdere pogingen faalden. Hij bouwt met kluchtelementen een sociale parabel op, waarin de harde en tragische kern niet verloren gaat. BRUTTI, SPORCHI E CATTIVI wordt bijna geëvenaard in een gemoedelijk tempo dat de uitgelezen acteurs alle kansen geeft. De lange, gedroomde diner-scène aan het slot had gemist kunnen worden.

Ecco bombo

1977 |

Italië 1977. Nanni Moretti. Met o.a. Nanni Moretti, Luisa Rossi, Glauco Mauri, Fabio Traversi en Lina Sastri.

Een gesjeesde student probeert in de relatie met zijn familie, vrienden en vriendinnen met melancholieke vasthoudendheid en tegen alle teleurstellingen in zijn links-politieke idealen vast te houden. Deze jonge autodidactische filmer wijkt op verfrissende wijze af van de gebruikelijke Italiaanse satire en werd daarom prompt overschat. Moretti heeft oorspronkelijke ideeën en grappen, maar er ontbreekt nogal wat aan zijn vormgeving, hoewel hij dat weet te compenseren als verrassend tragi-komisch acteur.