We kunnen door de cijfers de vluchtelingen niet meer zien. Waar het voor veel Nederlanders een ver-van-mij-bed-show was, moeten we onszelf wel wat vragen gaan stellen nu de vluchtelingen bijna in onze achtertuin staan.
Hoe ziet bijvoorbeeld de overtocht naar Europa eruit en wat nemen vluchtelingen mee als zij halsoverkop moeten vertrekken? Hoe kan het dat veel van deze mensen een gelakte vingernagel hebben? Wat doet een klein dorp in Brabant als er opeens 1200 vluchtelingen neerstrijken? Worden ze met open armen ontvangen of weggejaagd met potten en pannen? Laat het ons koud als er weer een hartverscheurend verhaal op onze tijdlijn voorbijkomt of zijn we alleen nog geïnteresseerd als de vluchtelingen optreden in een talentenjacht waarbij de leukste een verblijfsvergunning wint?
Dorst vroeg negen jonge makers om vanuit hun eigen fascinatie in één week op zoek te gaan naar antwoorden op de vele vragen die dit probleem bij hen oproept.