De shop is van Jasmijn, maar het meeste werk deelt ze met haar tweelingzus Else. De verdeling is simpel: Else ontwerpt en tekent en Jasmijn zet de tattoo’s. “Veel mensen willen een persoonlijk ontwerp in plaats van een kant en klare tattoo uit een boekje, daar kan ik bij helpen.” vertelt Else terwijl ze haar schets voor klant Xander klaarlegt. Later, als Else weg is, vertelt Jasmijn “Mijn zus tatoeëert ook hoor. Ze deed bijvoorbeeld de vlinders op mijn rug. Ze kan het heel goed, maar is te bescheiden om dat te vertellen.”
Xander is gekomen om de Oldehove op zijn arm te laten vereeuwigen. Trots vertelt hij: “De Oldehove is de Nederlandse toren van Pisa. Hij staat in Leeuwarden, waar ik vandaan kom.” Als de schets van de toren op zijn arm staat geplakt, twijfelen Jasmijn en Xander of hij wel naar de goede kant schuin staat. Voor de zekerheid wordt er nog snel een plaatje gegoogled, dan plugt Jasmijn haar naald in en begin ze de lijnen over te trekken met inkt. Xander heeft al meerdere tattoo’s laten zetten bij Jasmijn, en tijdens het tatoeëren kletsen ze non-stop met elkaar. Jasmijn: “Je weet binnen de kortste keren alles over de mensen die bij jou in de stoel belanden. Dat komt niet door het verhaal achter de tatoeage, maar meer doordat mensen lekker zitten, zich ontspannen en een eind weg ouwehoeren.”
Toch is Jasmijn wars van ‘tattoo-therapie’: “Sinds Miami Ink denkt iedereen dat ze hun hele levensverhaal moeten laten tatoeëren en mij daarna moeten huggen. Daar doe ik dus mooi niet aan.”
Het is even zoeken naar de tattooshop in het schattige Friese havenstadje Harlingen. De shop zit verborgen in een souvenirwinkeltje, dat ook dienst doet als coffee- en smartshop. De schaars belichte ruimte wordt gescheiden door een glazen muur. In het achterste gedeelte is de werkruimte van Jasmijn, de eigenaar van de tattooshop. Hoewel Jasmijn tenger oogt, zou ze met haar handdruk een bouwvakker nog aan het huilen maken. Al shaggies draaiend vertelt ze met plezier over haar vak.
een facelift in Polen
De shop heeft ook een hoekje dat is ingericht om tattoos weg te laten laseren. Jasmijn vertelt dat er regelmatig mensen binnen lopen die spijt hebben en hun tattoo willen laten bijwerken, veranderen of - in de meest extreme gevallen - helemaal laten weghalen. Jasmijn schudt haar hoofd als ze er aan denkt. “Dat zijn mensen die bij iemand thuis even snel een tattoo hebben laten zetten. Thuis-tatoeëerders doen het voor de poen en zijn niet gekwalificeerd.” Later voegt ze daar aan toe: “Ik snap niet dat mensen daar naar toe gaan. Maar goed, er zijn ook mensen die een facelift in Polen laten doen omdat dat goedkoper is en dan verbaasd zijn dat hun neus op hun voorhoofd belandt.”
mijn allereerste tattoo zette ik al toen ik tien was
In de shop staat een pot met daarin een varkenspoot op sterk water. Op de poot zette Jasmijn een van haar eerste tattoos: een hartje met de tekst mama. “Maar” vertelt Jasmijn, “mijn allereerste tattoo zette ik al toen ik tien was. Mijn zus, een vriendinnetje en ik waren bang dat we elkaar niet meer zouden zien als we later groot waren. Daarom kozen we een datum ver in de toekomst, waarop we elkaar zouden ontmoeten.” De meisjes spraken af dat ze elkaar op 1 januari 2000 onder de Domtoren in Utrecht zouden zien en prikten “112D” op elkaar polsen met behulp van een naald en oost-Indische inkt.
Jasmijn: “Onze ouders waren boos, niet normaal! Maar ja, die tattoo ging er natuurlijk niet af. Bovendien heeft het gewerkt: op 1 januari 2000 zijn we naar Utrecht gegaan en hebben we een supermiddag gehad met z’n drieën.”
Dit item werd eerder gepubliceerd op een van de vorige Dorst weblogs.