Mijn telefoon blijft al twee weken angstvallig stil. Het UWV geeft complete radiostilte. Oké, op een enkel automatisch verstuurd mailtje na dan: “Helaas zijn er geen nieuwe vacatures gevonden die passen bij uw cv.” Eigenlijk had ik allang gebeld moeten worden door een zogeheten werkcoach (*gruwel*), dat zou namelijk binnen twee weken na inschrijving op internet gebeuren. Niet dus. Zucht... Werkloosheid. Daar gaan we dan.
Ik heb nog zeven werkdagen als communicatiemedewerker te gaan voor het tijd is om op zoek te gaan naar nieuwe kansen, uitdagingen en avonturen. Of is dat eigenlijk meer een mooie verwoording van kansloos de WW in gaan? Geen idee. Het wisselt per dag, per gemoedstoestand, per hoeveelheid hormonen en periode van de maand hoe ik de zaken bekijk. Tot nu toe weet ik totaal niet wat ik kan verwachten. Mijn WW en de hoogte ervan zijn nog niet bevestigd, ik ben nog niet gebeld, laat staan dat er een brief op de deurmat is gevallen.
Gelukkig staat mijn werkpet vandaag redelijk oké, dus ik besluit het UWV zelf maar te bellen. Als het aan die knakkers ligt, gebeurt er weinig. Ik log in op mijn online werkprofiel voor het telefoonnummer van een locale vestiging.
Waar moet ik nu precies kijken? Ik zie allerlei mappen met op elkaar lijkende termen en veel, heel veel oranje. Gelukkig kan je als werkloze nog troost vinden in de Vaderlandsche kleur... Oh, wacht. Misschien is het overzicht ‘mijn documenten’ een idee. Ik klik en open het bestand ‘bevestiging inschrijving werk.nl’, waarna op mijn beeldscherm het volgende verschijnt: