mercy mercy

Het lijkt zo mooi, een kindje uit kansarme omstandigheden halen en een betere toekomst bieden. De Deense adoptieouders staan dan ook te juichen als ze eindelijk het telefoontje krijgen dat ze hun adoptiekinderen in Ethiopië mogen ophalen. Tegelijkertijd zien we hoe aan de andere kant van de wereld de ouders van Masho en Roba verscheurd worden door twijfel en verdriet. Ze moeten dankbaar zijn, vinden de mensen van het adoptiebureau, en niet zo zeuren. Tenslotte hebben zij niet lang meer te leven door hun HIV-besmetting en is dit de beste oplossing.

Mercy Mercy werd op maandag 29 april uitgezonden. Bekijk hem hier:

Toen Mercy Mercy op IDFA 2012 werd vertoond leidde het tot emotionele en heftige discussies, waarbij mensen zich oprecht kwaad maakten over zowel de rol van de filmmaker, de adoptie-instanties en de slechte begeleiding van adoptieouders en kinderen.

Ook in Denemarken zijn er heftige discussies opgelaaid naar aanleiding van de film: na verschillende kamervragen heeft de Deense regering besloten voortaan geen adopties uit Ethiopië meer toe te staan, omdat onderzoek heeft aangetoond dat het onethische transacties zijn.
 

"Mercy Mercy vertelt een verschrikkelijk verhaal, maar het leidt wel tot goede vragen. Hoe zou adoptie er wel uit moeten zien? We denken misschien dat alleen zielige wezen geadopteerd worden, maar veel kinderen hebben wel ouders, maar geen vooruitzichten. Is dit dan de beste manier om hun leven te verbeteren?

Een groot deel van de kritiek die we tijdens IDFA hoorden, had te maken met de rol van de regisseur. Men vond dat zij in had moeten grijpen. Maar dat is niet haar taak; door niet in te grijpen, en haar verhaal te vertellen, heeft Katrine Rijs Kjaer, de regisseur, veel meer teweeg kunnen brengen. Zij vertelt het verhaal, laat zien hoe het er werkelijk aan toe gaat. 

Morten Højbjerg, de monteur van Mercy Mercy, zegt het erg mooi in de Q&A: hij wilde een film maken die Masho later moet kunnen kijken om te zien hoe het nu echt is gegaan.' Het vergt lef om de realiteit in beeld te brengen."

Barbara Truyen is Hoofd Documentaire bij de VPRO.

Een Ethiopische rechtbank herriep een maand geleden de adoptie van het nu veertienjarige meisje Betty. Haar adoptie in Nederland liep fout.

Ze werd op 7-jarige leeftijd, tegen haar zin weggehaald bij haar biologische ouders en bij een Nederlands echtpaar geplaatst. Haar adoptieouders konden niet met haar overweg. Ze belandde in de crisisopvang en kinderbescherming plaatste haar bij een pleegmoeder. Daar gaat het nu goed met Betty. In haar adoptiepapieren staat dat ze wees was, maar Betty’s biologische ouders waren twee weken geleden aanwezig bij de rechtszaak.

In Argos vertelt Betty haar verhaal. En een reconstructie op basis van het volledige adoptiedossier. Hoe kan het dat adoptiepapieren vervalst zijn? Wat is er mis met adopties uit Ethiopie?