De Zomergast Johan Simons vertelt dat zijn vader door de broers van zijn moeder voor straf in het gootsteenkastje wordt opgesloten. De broers zijn heel sterk, het zijn aardappelboeren, de vader is tenger en hij past in het kastje. De moeder roept haar broers te hulp als haar gokverslaafde man te ver is gegaan. Hij blijft opgesloten totdat hij beterschap belooft. Als ik dit zelf verzonnen had, zou het niet zo’n grote indruk maken. Als ik in de tram een gesloten en verzuurd echtpaar zie, kan ik van alles verzinnen wat er in hun huis gebeurt, maar mijn fantasie blijft in de kooi waarin ik zit en die ik niet verlaten kan. ‘s Nachts droom ik van de onbereikbare buitenwereld: het gootsteenkastje en de aardappelboeren uit de Hoeksche Waard die met hun voeten achteloos het deurtje gesloten houden totdat hun zwager gebroken is. En als deze droom wegsterft glijd ik zonder pauze in de Oostenrijkse keuzefilm Hundstage van Ulrich Seidl, die laat zien dat wij onze eigen hel scheppen. Een man en een vrouw hebben hun dochterje bij een verkeersongeluk verloren. Ze zijn gescheiden maar wonen nog in hetzelfde huis en praten niet met elkaar. Als de man bloemen legt op de ongeluksplaats blijft de vrouw aan de overkant wachten. Als hij weg is legt zij haar bloemen neer.
De Zomergast Johan Simons vertelt dat zijn vader door de broers van zijn moeder voor straf in het gootsteenkastje wordt opgesloten. De broers zijn heel sterk, het zijn aardappelboeren, de vader is tenger en hij past in het kastje.